Ο δημοσιογράφος Κωστής Κωνσταντίνου, από την πρώτη γραμμή των γεγονότων, παρακολουθεί, καταγράφει και αναλύει όλες τις εξελίξεις για το Philenews

Η Κυριακή είναι ένα ακόμα κρίσιμο ορόσημο για την εξέλιξη της εύθραυστης εκεχειρίας στη Μέση Ανατολή, αυτή τη φορά όμως στο βόρειο μέτωπο, αυτό του Λιβάνου. Την Κυριακή, λήγει η αρχική περίοδος της κατάπαυσης του πυρός ανάμεσα στο Ισραήλ και τη Χεζμπολάχ και τα πράγματα δεν δείχνουν να πηγαίνουν καθόλου καλά. 

Οι παραβιάσεις της εκεχειρίας από πλευράς της Χεζμπολάχ έχουν εξελιχθεί σε μόνιμο φαινόμενο ενώ η Ιερουσαλήμ καταγγέλλει τον Στρατό του Λιβάνου ότι δεν αναλαμβάνει δράση αλλά ούτε και ανταποκρίνεται στο ρόλο που ορίζει η συμφωνία για αυτόν. Το Ισραήλ είναι ξεκάθαρο ότι δεν θέλει να διατηρήσει παρουσία στο Λίβανο σε βάθος χρόνου, όχι μόνο διότι κάτι τέτοιο θα παραβίαζε τη συμφωνία αλλά και επειδή πρακτικά δεν το συμφέρει να το πράξει. Το κόστος είναι τεράστιο από κάθε άποψη: οικονομική, σε ανθρώπινο δυναμικό αλλά και πολιτικά.

Έτσι, σύμφωνα με πληροφορίες, βρίσκεται σε παρασκηνιακή διαβούλευση με την Ουάσινγκτον προκειμένου να διατηρήσει την παρουσία του IDF στο Λίβανο για μερικές ακόμα εβδομάδες, όχι στο σύνολο της ζώνης που δημιούργησε -κατά μήκος της μεθορίου, εντός του λιβανικού εδάφους- αλλά στο ανατολικό της μόνο κομμάτι ενώ στο δυτικό η αναδίπλωση των στρατευμάτων του Ισραήλ έχει ήδη αρχίσει.

Την ίδια ώρα τα πράγματα και στον υπόλοιπο Λίβανο δείχνουν να δυσκολεύουν καθώς, παρά τις διακηρύξεις του νέου Προέδρου της χώρας Τζόζεφ Αούν για αφοπλισμό των ενόπλων ομάδων, η Χεζμπολάχ διεμήνυσε ότι δεν προτίθεται να παραδώσει τον οπλισμό της πέραν των περιοχών νοτίως του ποταμού Λιτάνι, όπως εδώ και χρόνια απαιτεί το σχετικό ψήφισμα του ΟΗΕ. 

Αυτή η εξέλιξη ανησυχεί τόσο την Ιερουσαλήμ όσο και πολύ περισσότερο τη Βηρυτό η οποία βρίσκεται αντιμέτωπη με τον κίνδυνο ανασυγκρότησης της Χεζμπολάχ η οποία ήταν και η αιτία για την κατάρρευση του Λιβάνου από την δολοφονία του Πρωθυπουργού Ραφίκ Χαρίρι (το 2005) και μετέπειτα. 

Το Ισραήλ έχει μεν δίκαιο στο ότι ο Στρατός του Λιβάνου δεν ανταποκρίνεται στις υποχρεώσεις του οι οποίες απορρέουν από τη συμφωνία, ωστόσο, γεγονός είναι επίσης πως πρώτον, οι δυνατότητές του είναι πολύ περιορισμένες ενώ στο πολιτικό επίπεδο, οι ισορροπίες είναι λεπτές και η νέα κατάσταση πραγμάτων η οποία έβαλε τέλος στην απόλυτη ομηρία της χώρας από τη Χεζμπολάχ είναι ευάλωτη. 

Ο ρόλος που θα διαδραματίσει σε αυτό το ζήτημα η νέα αμερικανική κυβέρνηση θα είναι καθοριστικός για την πορεία που θα πάρουν τα πράγματα.

Η πορεία αυτή επηρεάζεται άμεσα και από άλλους παράγοντες εκτός Λιβάνου με πρώτο βέβαια το Ιράν και τη δική του επιρροή – όχι απόλυτη πλέον κι αυτό είναι ένα πρόσθετο πρόβλημα – στη Χεζμπολάχ. Το ζήτημα του Ιράν (όπως και αυτό της αντιμετώπισης της Χαμάς) αναμένεται να κυριαρχήσει στις διαβουλεύσεις που θα έχει ο Βενιαμίν Νετανιάχου στην Ουάσινγκτον τον ερχόμενο μήνα με τον Ντόναλντ Τραμπ. Ζητούμενο από ισραηλινής πλευράς αλλά και κρυφίως από πλευράς άλλων χωρών της περιοχής είναι η ανάληψη δράσης κατά του καθεστώτος στην Τεχεράνη, κάτι που και η νέα ηγεσία του Λιβάνου όπως και όλες οι υπόλοιπες δυνάμεις – πλην της Χεζμπολάχ – ελπίζουν ότι θα συμβεί.

Αυτό η Χεζμπολάχ το γνωρίζει και ήδη φροντίζει να ασκεί πιέσεις στη Βηρυτό προκειμένου να την στριμώξει ακόμη περισσότερο, σε μια περίοδο εξαιρετικά εύθραυστων ισορροπιών. Ο γενικός γραμματέας της Χεζμπολάχ Ναΐμ Κασέμ είχε δηλώσει τις προάλλες ότι «η αντίσταση παραμένει ανεπηρέαστη από το αμερικανοϊσραηλινό σχέδιο», όπως το αποκάλεσε, «και συνεχίζει να είναι ισχυρή, έτοιμη και πιστή στο αίμα των μαρτύρων για την απελευθέρωση της γης και την απελευθέρωση της Παλαιστίνης». Για να προσθέσει ότι καλεί το κράτος του Λιβάνου να είναι αποφασισμένο να αντιμετωπίσει τις παραβιάσεις του Ισραήλ, κατά την έκφρασή του.

Είναι φανερό ότι η Χεζμπολάχ επιχειρεί να ρίξει εκ νέου λάδι στη φωτιά ανατρέποντας με κάθε δυνατό τρόπο, είτε με επιθέσεις είτε με προκλητικές τοποθετήσεις όπως αυτή τη συμφωνία και να εκθέσει το νέο Πρόεδρο του Λιβάνου προκαλώντας την αντίδραση του Ισραήλ. 

Το πώς τόσο ο Λίβανος όσο και το Ισραήλ θα κινηθούν παραμένει άγνωστο. Τόσο όμως η μία πλευρά όσο και η άλλη δεν πρόκειται να κινηθούν χωρίς τη διαβούλευση με το Λευκό Οίκο και τον νέο του ένοικο.