Ο δημοσιογράφος Κωστής Κωνσταντίνου, από την πρώτη γραμμή των γεγονότων, παρακολουθεί, καταγράφει και αναλύει όλες τις εξελίξεις για το philenews
Η συμφωνία για τους ομήρους και την εκεχειρία στη Γάζα έγινε δεκτή στο Ισραήλ με ανάμεικτα αισθήματα. Πέρα από μερικούς ακραίους οι οποίοι απέρριψαν τη συμφωνία, όπως και όλες τις προηγούμενες, η μεγάλη πλειονότητα των Ισραηλινών ένιωσε ανακούφιση.
Το μεγαλύτερο από τα θρησκευτικά κόμματα που μετέχουν στο συνασπισμό του Βενιαμίν Νετανιάχου, είπε μάλιστα, πως ακόμα και μία και μόνο ζωή μπαίνει μπροστά από το Τορά (την Πεντάτευχο δηλαδή και βάση της Παλαιάς Διαθήκης). Είναι μεγάλη η επεξήγηση για τον ιδιαίτερο ρόλο που έχει στον Ιουδαϊσμό η ζωή αλλά και αντίστοιχα ο νεκρός, η ανάκτηση του οποίου είναι ιερή υποχρέωση, περισσότερο από κάθε άλλη θρησκεία. Εξ ου και το γεγονός της εξίσου μεγάλη επιμονής του Ισραήλ για την επιστροφή και των σορών όσων ομήρων έχουν δολοφονηθεί, σκοτωθεί ή αποβιώσει.
Το γιατί τα αισθήματα είναι ανάμεικτα παρότι γενικά υπάρχει ανακούφιση, είναι κι αυτό ενδεικτικό της κατάστασης στην οποία βρίσκεται πλέον ο κόσμος μετά από 16 σχεδόν ψυχοφθόρους μήνες πολέμου στη Γάζα, στο βορρά της χώρας αλλά και σε ολόκληρο το Ισραήλ όπου εκτός από τους πυραύλους και τα drones υπήρχαν και οι τρομοκρατικές επιθέσεις.
Κατ’ αρχάς, πολύς κόσμος αμφιβάλλει εάν η Χαμάς, παρά τη νέα της διακήρυξη σήμερα το μεσημέρι με την οποία διέψευσε ότι προβάλλει προσκόμματα, θα εφαρμόσει τελικά τα όσα συμφώνησε.
Πρώτον, διότι κατά κοινή ομολογία, ακόμα και των αραβικών κρατών ενίοτε, εκείνη ήταν που ανέκοπτε κάθε προσπάθεια για συμφωνία, είτε αντιλαμβανόταν ότι αυτό εξυπηρετούσε πολύ τη στρατηγική Νετανιάχου είτε όχι.
Δεύτερον, διότι και την προηγούμενη και μοναδική συμφωνία εκεχειρίας και ανταλλαγής ομήρων, τον Νοέμβριο το 2023, η Χαμάς ήταν εκείνη η οποία για ένα μέχρι σήμερα ακατανόητο λόγο, την τίναξε στον αέρα εξαπολύοντας επιθέσεις με ρουκέτες κατά του Ισραήλ αλλά -και αυτό ήταν το σημαντικότερο- με την επίθεση σε σταθμό μετεπιβίβασης λεωφορείων στην Ιερουσαλήμ σκοτώνοντας τρεις πολίτες και τραυματίζοντας 16.
Σ’ αυτά όλα οφείλεται το μούδιασμα με το οποίο υποδέχτηκε η ισραηλινή κοινωνία την είδηση της συμφωνίας. Και όχι μόνο σ’ αυτά. Κανείς έξω δεν δείχνει να γνωρίζει πόσοι ακριβώς είναι οι ζωντανοί όμηροι αλλά και, με κάποιες εξαιρέσεις, ποιοι είναι τελικά. Ενημέρωση είχαν μόνο οι οικογένειες όσων σκοτώθηκαν και το Ισραήλ έχει αποδείξεις για αυτό, έστω κι αν δεν έλαβε τις σορούς.
Αλλά ακόμα και για όσους έζησαν και θα επιστρέψουν, εάν η συμφωνία κρατήσει, λίγοι είναι εκείνοι που φαντάζονται πως θα επανέλθουν κανονικά στις ζωές τους από εδώ και πέρα με όσα έζησαν, για τις γυναίκες υπάρχει και το ζήτημα της σεξουαλικής κακοποίησης, αλλά και με όλα τα άλλα που έχουν υποστεί στα χέρια των τρομοκρατών.
Η χαρμολύπη είναι παντού. Αλλά αυτό που κυριαρχεί είναι η κούραση. Και αυτή, λογικό είναι να φέρνει μόνο χαρά στους ανθρώπους. Οι Ισραηλινοί θέλουν να τελειώσει αυτή η Ιστορία. Όσοι ζουν να γυρίσουν, όσοι όχι επίσης, να ταφούν και να κλείσει το θέμα. Για να μπορέσει ο κόσμος να κοιτάξει μπροστά και να προχωρήσει με τις ζωές του.
Η Γάζα, εάν φτάσουμε μέχρι την τρίτη φάση της συμφωνίας θα ανοικοδομηθεί και αυτή με τα λεφτά των Καταρινών αλλά ούτε και εκεί οι νεκροί θα αναστηθούν. Τις είκοσι τόσες χιλιάδες των νεκρών της Χαμάς ουδείς λογικός άνθρωπος τις λυπάται ή τις προσθέτει στα θύματα, η δε ακρωτηριασμένη οργάνωση επιχείρησε να ψελλίσει κάτι για νίκη και ορκίστηκε εκδίκηση. Δεν υπάρχει φρένο στο μυαλό και στην οργή των παρανοϊκών. Αυτοί πανηγύριζαν και στη Δυτική Όχθη χθες βράδυ.
Όσο για τους υπόλοιπους νεκρούς ακόμα κι αν χρησιμοποιήθηκαν από τη Χαμάς ως ανθρώπινες ασπίδες και εργαλείο προπαγάνδας, θύματα ήταν και παραμένουν. Ίσως μάλιστα, η ίδια τους η παγίδευση να τους κάνει διπλά θύματα. Αυτό είναι που εγείρει ένα πρόσθετο θέμα για το Ισραήλ. Τα δε χτυπήματα μερικές ώρες μετά τη συμφωνία στη Γάζα, έστω κι αν δεν είχε τεθεί ακόμα σε ισχύ, δεν βοηθούν και δεν βρίσκουν κατανόηση
Όμως, το εάν και το σε ποιές περιπτώσεις ισραηλινά στρατεύματα πέρασαν τη γραμμή και ενδεχομένως διέπραξαν εγκλήματα, είναι θέμα έρευνας και σίγουρα όχι διακηρύξεων ακροαριστερών απολιθωμάτων στη Δύση τα οποία, μαζί με ΜΜΕ ανάλογα ή απλά ανεύθυνα, έβγαζαν ήδη αποφάσεις πριν καν γνωρίζουν τα δεδομένα, καταπίνοντας αμάσητη την προπαγάνδα της Χαμάς περί βομβαρδισμών νοσοκομείων και τόσα άλλα.
Αλλά όλα αυτά, ελαχίστως αφορούν είτε τους Παλαιστίνιους στα ερείπια της Γάζας είτε τους συγγενείς των ομήρων και των νεκρών, ή τον όποιο άλλο Ισραηλινό.
Όλοι τους, ακούνε μουδιασμένοι ακόμα και τη συμφωνία γιατί ακόμα και εάν πείσουν τον εαυτό τους ότι όλα θα πάνε καλά, πράγμα πολύ δύσκολο, και η ίδια η συμφωνία είναι μέρος αυτού που αγωνίζονται να ξεχάσουν. Δεν είναι μέρος της επόμενης μέρας. Η οποία με τη σειρά της μετά από έναν πόλεμο είναι σίγουρα πολύ δύσκολη αλλά, όπως η Ιστορία διδάσκει, πολύ συχνά δεν είναι καθόλου καλύτερη.
