Ο δημοσιογράφος Κωστής Κωνσταντίνου, από την πρώτη γραμμή των γεγονότων, παρακολουθεί, καταγράφει και αναλύει όλες τις εξελίξεις για το philenews
Την επομένη της Πρωτοχρονιάς, ένα αεροπλάνο της ιρανικής εταιρείας Mahan Air απογειώθηκε από την Τεχεράνη με προορισμό τη Βηρυτό. Διέσχισε τα σύνορα του Ιράν με την Τουρκία και διαγράφοντας έναν κύκλο πάνω από το ανατολικό μέρος της χώρας πέταξε πάνω από την κατεχόμενη Καρπασία ζητώντας άδεια προσγείωσης στο Λίβανο.
H άδεια δόθηκε μετά από μικρή καθυστέρηση από τον Πύργο Ελέγχου αλλά όταν το αεροπλάνο προσγειώθηκε στη Βηρυτό, οι Αρχές του Λιβάνου απαγόρευσαν την έξοδο των επιβατών πριν ελεγχθεί σχολαστικά. Το ίδιο και οι αποσκευές και οι χειραποσκευές των επιβατών, μία προς μία.
Την αρχική αντίδραση των ιρανικών ΜΜΕ -ελέγχονται όλα από το καθεστώς της Τεχεράνης- όπως και τα σχόλια περί παραβίασης του διπλωματικού απορρήτου με αφορμή την ανεύρεση όντως, όπως ήταν η αρχική υποψία, μεγάλων χρηματικών ποσών εντός των αποσκευών δύο Ιρανών διπλωματών που επέβαιναν, ακολούθησε μια αναδίπλωση από πλευράς του ιρανικού ΥΠΕΞ το οποίο είπε πως δεν υπήρξε έρευνα και πως όλα ήταν μια «παρεξήγηση». Ωστόσο, η Πρεσβεία του Ιράν στη Βηρυτό ενημέρωσε επίσημα την κυβέρνηση του Λιβάνου ότι τα χρήματα που βρέθηκαν, σκοπό είχαν να καλύψουν «λειτουργικά έξοδα της Πρεσβείας και μόνο».
Η Mahan Air, η οποία συνδέεται με τους Φρουρούς της Επανάστασης, χρησιμοποιείτo σε μόνιμη βάση για τη μυστική μεταφορά όχι μόνο οπλισμού αλλά και χρηματαποστολών στη Χεζμπολάχ από την Τεχεράνη. Αν και το μυστικό είναι κοινό, μέχρι πριν από ένα μήνα, μια τέτοια κίνηση από πλευράς του Λιβάνου θα ήταν αδιανόητη.
Όμως η καταστροφή -σχεδόν- της Χεζμπολάχ από το Ισραήλ, η πτώση του καθεστώτος Άσαντ και η εκ των πραγμάτων αποκοπή του Ιράν από το Λίβανο άλλαξαν ριζικά τα δεδομένα. Η δε εκλογή του Τζόζεφ Αούν στην Προεδρία του Λιβάνου χθες τα επισφράγισε.
Η Χεζμπολάχ, η οποία εκτός από τρομοκρατική οργάνωση που είναι, έχει και μια σημαντική για την εκλογή προέδρου παρουσία ως «πολιτικό κόμμα» στο Κοινοβούλιο της χώρας, μπορεί να έστειλε το δικό της μήνυμα μη υπερψηφίζοντας τον Αούν στον Α’ Γύρο της ψηφοφορίας (χωρίς να τον καταψηφίσει όμως και αυτό έχει τη δική του σημασία) αλλά αναγκάστηκε να τον υπερψηφίσει στο Β’ Γύρο.
Όλα τα πιο πάνω, δείχνουν πως τα πράγματα για την Χεζμπολάχ έχουν αλλάξει ριζικά. Ωστόσο, και παρά τους αξιοθρήνητους για το τι έχει πάθει με τους συνεχιζόμενους λεονταρισμούς της, η σιιτική οργάνωση δεν έχει καταστραφεί οολσχερώς και όσο εξαιρετικά δύσκολο ή καλύτερα αδύνατο είναι να επανασυσταθεί και να επανεξοπλιστεί στο παρόν στάδιο κανείς δεν πρέπει να την υποτιμά. Άλλωστε, οι σιίτες, είτε υποστηρίζουν τη Χεζμπολάχ είτε όχι, και στην πλειονότητά τους την υποστηρίζουν ακόμα, είναι το εν τρίτον του πληθυσμού του Λιβάνου.
Ο νέος Πρόεδρος της χώρας δεν έχει παρελθόν ούτε συγκρούσεων αλλά ούτε και συγκλήσεων μαζί της. Ο απόφοιτος Διεθνών Σχέσεων και Πολιτικών Επιστημών στρατηγός ο οποίος είχε λάβει σημαντική στρατιωτική αλλά και αντιτρομοκρατική μετεκπαίδευση σε διάφορες περιόδους της καριέρας του στις Ηνωμένες Πολιτείες, απέδειξε ότι διέθετε ισχυρό πολιτικό κριτήριο το οποίο του υπαγόρευε να κρατηθεί μακριά από το όλο ζήτημα προκειμένου να μπορέσει κάποια στιγμή να λειτουργήσει ως συναινετικός παράγων.
Το Ισραήλ του πρόσφερε αυτή την ευκαιρία και τώρα, οι ΗΠΑ του προσφέρουν τη δυνατότητα να επιβάλει μια νέα κατάσταση πραγμάτων. Μια κατάσταση στην οποία η Χεζμπολάχ ως στρατιωτική δύναμη θα αποτελεί οριστικά παρελθόν, το δε Ιράν θα είναι υποχρεωμένο να κρατήσει τα χέρια του, τα οποία οδήγησαν το Λίβανο στην παράλυση και την οικονομική καταστροφή, εσχάτως και στον πόλεμο μακριά από τη χώρα.
Για να γίνει αυτό, όμως, ο Αούν θα πρέπει να επιβληθεί απόλυτα. Η Χεζμπολάχ διαμηνύει σε όλους τους τόνους ότι θα επιστρέψει, θεωρώντας ότι εκείνη εκπροσωπεί τους σιίτες του Λιβάνου, στις περιοχές από τις οποίες αναγκάστηκαν να φύγουν προκειμένου το Ισραήλ να καταστρέψει την τεράστια υποδομή η οποία της επέτρεπε να επιτίθεται καθημερινά με πυραύλους στο Ισραήλ για έναν ολόκληρο χρόνο.
Το στοίχημα για τον νέο Πρόεδρο του Λιβάνου θα είναι η σταδιακή επιστροφή των σιιτών χωρίς τον επανεξοπλισμό της Χεζμπολάχ και ο αποτελεσματικός έλεγχος από τον στρατό της περιοχής από τον ποταμό Λιτάνι μέχρι τα σύνορα με το Ισραήλ όπως προνοεί και το σχετικό ψήφισμα του ΟΗΕ, την εφαρμογή του οποίου απαιτεί η Ιερουσαλήμ εδώ και χρόνια αλλά πλέον και ως όρο για να συζητήσει αποχώρηση των ισραηλινών στρατευμάτων από το νότιο Λίβανο.
Σε μια πρόταση, η Χεζμπολάχ έχει ηττηθεί αλλά δεν έχει τελειώσει, ο δε Λίβανος απέχει ακόμα από την ηρεμία που προσδοκεί κλείνοντας τον κύκλο στον οποίο τον έσυρε το καθεστώς του Άσαντ και η Τεχεράνη. Είναι όμως μια αρχή η οποία από ένα δίμηνο έστω έμοιαζε με ουτοπία.
