Ο δημοσιογράφος Κωστής Κωνσταντίνου, από την πρώτη γραμμή των γεγονότων, παρακολουθεί, καταγράφει και αναλύει όλες τις εξελίξεις για το philenews
Η σημερινή μέρα θα είναι καθοριστική για την υπέρβαση ή όχι του πολιτικού αδιεξόδου στο Λίβανο καθώς, για πρώτη φορά διαφαίνονται ελπίδες για εξομάλυνση της κρίσης στη χώρα. Η διάλυση σχεδόν της Χεζμπολάχ από το Ισραήλ η οποία ως επακόλουθο είχε την αποδυνάμωση σε επίσης τεράστιο βαθμό του αποσταθεροποιητικού ρόλου του ιρανικού καθεστώτος αλλά και η πρακτική του αποκοπή από το Λίβανο μετά την ανατροπή του καθεστώτος Άσαντ, έδωσε στη χώρα μια μεγάλη ευκαιρία να παραμερίσει, αν όχι να εξαφανίσει, το εμπόδιο Χεζμπολάχ έτσι που να ανοίξει ο δρόμος για την εκλογή του Προέδρου, μετά από 12 αποτυχημένες απόπειρες τα τελευταία δύο χρόνια.
Ο Πρόεδρος ο οποίος με βάση το Σύνταγμα πρέπει να είναι χριστιανός εκλέγεται από το λιβανικό κοινοβούλιο και η Χεζμπολάχ καθώς και οι συνεργαζόμενες μαζί της παρατάξεις επέμεναν να εκλέξουν τον Σουλεϊμάν Αντουάν Φραντζίγιε Τζούνιορ, εγγονό του εκλιπόντος πρώην Προέδρου του Λιβάνου Σουλεϊμάν Φραντζίγιε. Ο Φραντζίγιε Τζούνιορ άνθρωπος του Μπασάρ αλ Άσαντ, του Ιράν και της Χεζμπολάχ.
Με τους τρεις αυτούς παράγοντες να έχουν εκλείψει ή αποδυναμωθεί οι πολιτικές δυνάμεις άρχισαν διαβουλεύσεις για την εκλογή νέου Προέδρου, με επικρατέστερο, τον αρχηγό του Στρατού Ζόζεφ Αούν η υποψηφιότητα του οποίου θεωρείται από πολλούς ως η μοναδική που μπορεί να συνενώσει αποτελεσματικά, υπερκομματικά και διαθρησκευτικά το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού. Ακόμα και ο Φραντζίγιε Τζούνιορ ανακοίνωσε ότι τον στηρίζει. Ο στρατηγός Αούν ο οποίος πριν να μπει στο στράτευμα σπούδασε Πολιτικές Επιστήμες και Διεθνείς Σχέσεις, έτυχε και πολλαπλής στρατιωτικής μετεκπαίδευσης στις Ηνωμένες Πολιτείες. Μέχρι την τελευταία μέτρηση χθες βράδυ συγκέντρωνε τις ψήφους 76 βουλευτών από τις 86 συνολικά που χρειάζεται (επί συνόλου 128) προκειμένου να εκλεγεί. Από τους υπόλοιπους, 18 θεωρούνται ενδεχομένως θετικές, 18 παραμένουν αδιευκρίνιστες και 16 είναι ξεκάθαρα εναντίον της υποψηφιότητάς του. Με πολιτικούς όμως όρους, χρειάζεται την στήριξη κάποιων Σιιτών, είτε από την Αμάλ είτε από τη Χεζμπολάχ. Η τελευταία έχει δηλώσει ότι δεν θα ταχθεί εναντίον του, κάτι που κάνει τα πράγματα απολύτως αβέβαια.
Μετά την πτώση της Χεζμπολάχ, οι ισορροπίες στο Λίβανο επηρεάζονται από διάφορες δυνάμεις με πρώτη τις ΗΠΑ οι οποίες ανέλαβαν να ξανακτίσουν τον στρατό του Λιβάνου και στηρίζουν τον Αούν (σ.σ. δεν έχει συγγένεια ούτε με τον απερχόμενο Πρόεδρο ούτε με την άλλοτε κραταιά πολιτική οικογένεια των Μαρωνιτών). Τον Αούν είχαν στηρίξει κι άλλα κράτη – κλειδιά, όπως το Κατάρ και η Γαλλία στο παρελθόν, ενώ το πιο ενδιαφέρον σημείο είναι η στήριξη που έχει λάβει από τη Σαουδική Αραβία. Το Ριάντ το οποίο είχε χρηματοδοτήσει την «άνοιξη» του Ραφίκ Χαρίρι και την αναγέννηση του Λιβάνου, μέχρι τη δολοφονία του πρωθυπουργού από τη Συρία και το Ιράν, κρατήθηκε μακριά αλλά τώρα επιστρέφει. Η επάνοδος των Σαουδαράβων στο Λίβανο οφείλεται στο ότι η χώρα βλέπει την ευκαιρία να ασκήσει εκ νέου την επιρροή της, θεωρείται σταθεροποιητικός παράγοντας από τους περισσότερους στο Λίβανος και κυρίως, δεν είναι διατεθειμένη να αφήσει την Τουρκία και το Κατάρ να αυξήσουν σημαντικά την επιρροή τους.
Δικαίως διερωτάται κανείς γιατί, αφού όλοι είναι σουνίτες και οι σιίτες μαζί με το Ιράν έχουν φύγει από την εξίσωση και τον έλεγχο της περιοχής. Η απάντηση είναι πως το Κατάρ, η Τουρκία, τα κατάλοιπα της Αλ Νούσρα και της Αλ Κάιντα που σήμερα ελέγχουν πια τη Συρία, οι ισλαμιστές της Αιγύπτου αλλά και άλλες τρομοκρατικές οργανώσεις με κυριότερες τη Χαμάς (ότι απέμεινε έστω) και την Ισλαμική Τζιχάντ είναι όλες κομμάτια της Μουσουλμανικής Αδελφότητας η οποία εκπροσωπεί ένα ρεύμα του ισλάμ το οποίο βρίσκεται σε μόνιμη σύγκρουση με το ρεύμα των σαλαφιστών της Σαουδικής Αραβίας. Η βασικότερη διάσταση είναι και η ουσία: οι σαλαφιστές δηλώνουν υποταγή και απορρίπτουν κάθε μορφή αντίδρασης ενάντια στον ηγέτη ή τον μονάρχη, νοουμένου ότι εκείνος τηρεί απαρέγκλιτα το Κοράνι. Η Μουσουλμανική Αδελφότητα το αντίθετο. Και αυτό εξηγεί τα πάντα για τη στάση, τη συμπεριφορά αλλά και τους φόβους και των μεν και των δε.
Σίγουρο είναι πως, στην υπό διαμόρφωση κατάσταση ο Λίβανος είναι ένα σημαντικό χαρτί για όσους δεν θέλουν να αφήσουν τη χώρα αλλά και την περιοχή να περάσουν στη σφαίρα επιρροής της Τουρκίας και της Μουσουλμανικής Αδελφότητας. Οι Λιβανέζοι από την άλλη, μετά από χρόνια ομηρίας από τη Χεζμπολάχ και την οικονομική κατάρρευση της χώρας αλλά και τον πρόσφατο πόλεμο ελπίζουν πως ένα παράθυρο αισιοδοξίας μπορεί επιτέλους να ανοίξει.
Την απάντηση θα την έχουν εντός της ημέρας.
Υστερόγραφο: Όσο για την Κύπρο έχει κάθε λόγο να ελπίζει σε αυτήν την εξέλιξη για πολλούς λόγους, εσχάτως και για το γεγονός ότι αποτελεί τον ενδιάμεσο για τη συνεννόηση του Ριάντ με την Ιερουσαλήμ σε πολλά επίπεδα έχοντας εξασφαλίσει την εμπιστοσύνη και των δύο ενώ διατηρεί πολύ στενές σχέσεις με τη Βηρυτό. Με την εξολόθρευση δε του Νασράλα και των υπολοίπων του είδους, μπορεί να ελπίζει και εκείνη σε μια εποχή ακόμα καλύτερων σχέσεων με τη γειτονική χώρα.
