Ο δημοσιογράφος Κωστής Κωνσταντίνου, από την πρώτη γραμμή των γεγονότων, παρακολουθεί, καταγράφει και αναλύει όλες τις εξελίξεις για το philenews
Η μετάβαση εξουσίας στη Συρία συνεχίζεται. Αντίπαλοι του καθεστώτος Άσαντ επιστρέφουν στη χώρα όπως και υποστηρικτές του φεύγουν από αυτήν. Ο έξω κόσμος παρακολουθεί αμήχανος την εξέλιξη των πραγμάτων και είτε το ομολογεί είτε όχι, προσπαθεί κυρίως να φανταστεί πώς τα απομεινάρια της Αλ Κάιντα και ένας επικηρυγμένος ισλαμιστής τρομοκράτης θα μπορούσαν να γίνουν οτιδήποτε άλλο από αυτό που είναι και να κυβερνήσουν όχι δημοκρατικά αλλά έστω στοιχειωδώς πολιτισμένα μια χώρα.
Η μόνιμη, αφελής τακτική των δυτικών ΜΜΕ να βλέπουν «διαλλακτικούς» και «μετριοπαθείς» τρομοκράτες δεν βοηθά σε κάτι πέρα από την περαιτέρω απαξίωση του επαγγέλματός μας.
Και ενώ όλα αυτά συμβαίνουν, η επόμενη πράξη του δράματος μάλλον ξεκινάει πολύ πρόωρα. Και ξεκινάει 1.500 χιλιόμετρα μακριά. Στην Τεχεράνη. Εκεί που τα θεμέλια του καθεστώτος δείχνουν να τρίζουν ολοένα και περισσότερο σε μια πορεία αποδόμησης, εάν όχι και συντριβής πλέον. Μια πορεία η οποία ξεκίνησε με δική του υπαιτιότητα. Με την οργάνωση των σφαγών των τρομοκρατών της Χαμάς στο Ισραήλ την 7η Οκτωβρίου και την επίθεση του εντολοδόχου του καθεστώτος στο Λίβανο, της επίσης τρομοκρατικής Χεζμπολάχ την 8η Οκτωβρίου, προκειμένου να καταστραφεί το Ισραήλ και να συντελεστεί η μοναδική πραγματική και πολλάκις άλλωστε διακηρυγμένη ως πρόθεση γενοκτονία στη Μέση Ανατολή. Αυτή των Εβραίων.
Πρώτα ήρθε η συντριβή της Χαμάς και η εξολόθρευση της ηγεσίας της. Την ακολούθησε εκείνη της Χεζμπολάχ η οποία ήταν πολύ πιο οδυνηρή για το καθεστώς, διότι γελοιοποιήθηκε διεθνώς μέσα από εντυπωσιακές και μάλλον κινηματογραφικές επιχειρήσεις, όπως εκείνη με τους βομβητές αλλά και η εξόντωση ολόκληρης της ηγεσίας της. Όλα αυτά, όπως και εκείνο που ακολούθησε, πρώτα η απάντηση του Ισραήλ η οποία διέλυσε την αεράμυνα του Ιράν και πήρε πολύ πίσω το πυρηνικό πρόγραμμα του καθεστώτος των μουλάδων και κατόπιν η συντριβή του Άσαντ και του δικού του καθεστώτος, ήταν πράγματα αδιανόητα πριν από ένα χρόνο.
Ήταν όμως και χτυπήματα τα οποία ταπείνωσαν το σκοτεινό αυτό μόρφωμα στην Τεχεράνη, εν μέσω μάλιστα λαϊκής οργής για την καταπίεση αλλά και για την άθλια κατάσταση της οικονομίας μιας χώρας, η οποία θα μπορούσε να ευημερεί παραδειγματικά με τους πόρους που διαθέτει, εντούτοις, βουλιάζει στη φτώχεια εξαιτίας μιας δομής παρανοϊκών.
Το τελευταίο πλήγμα, αν και δεν ήταν το ισχυρότερο στα μάτια των ξένων τουλάχιστον, φαίνεται πως είχε τεράστιο κόστος για τον Χαμενέι και τη δικτατορία εσωτερικά: ο Άσαντ πλήρωσε με το ίδιο νόμισμα την Τεχεράνη εγκαταλείποντάς την όπως εκείνη τον είχε αφήσει στρατιωτικά και άλλως πώς στη μοίρα του, ιδιαίτερα μετά την αιφνιδιαστική κατάληψη του Χαλεπίου. Με τη βοήθεια των Ρώσων, εγκατέλειψε τη χώρα αφήνοντας στα χέρια των ανταρτών το «ενεργητικό» όπως προσδιορίζεται από την Τεχεράνη, του Ιράν στη Συρία.
Κανείς δεν περίμενε ότι το καθεστώς θα έπεφτε τόσο γρήγορα και όπως όλα έδειξαν, ο Άσαντ ήταν ο μόνος εκεί ο οποίος διέθετε Σχέδιο Β’ και το εφάρμοσε, στέλνοντας πρώτα την οικογένειά του στη Μόσχα και διαφεύγοντας και ο ίδιος μετά. Η εικόνα του διοικητηρίου ουσιαστικά για χρόνια στη Δαμασκό, της ιρανικής πρεσβείας λεηλατημένης από τους διαδηλωτές και η απορία πόσοι από τις 10.000 περίπου Ιρανών που βρίσκονταν στη Συρία… δεν κατάφεραν να διαφύγουν όπως μπορούσαν, φαίνεται πως ίσως αποβεί η χαριστική βολή στο καθεστώς.
Σε μια πρωτοφανή εξέλιξη, η ηγεσία των μουλάδων στην Τεχεράνη κατηγόρησε την αντίστοιχη των Φρουρών της Επανάστασης δημόσια ότι δεν έπραξε ότι όφειλε για να μην πέσει ο Άσαντ με τη δεύτερη να απαντά ότι δεν μπορούσε να κάνει κάτι και πως κανείς δεν φαντάστηκε ότι ο δικτάτορας της Συρίας απλώς θα διέφευγε.
Οι εξελίξεις στην Τεχεράνη είναι κοσμογονικές για τα ιρανικά δεδομένα. Κανείς δεν γνωρίζει ποιες διεργασίες και ζυμώσεις γίνονται αυτή τη στιγμή, από ποιους αλλά και πού θα οδηγήσουν. Όμως, όλα δείχνουν ότι κάτι πολύ μεγάλο ενδέχεται να συμβεί, ίσως και τα επόμενα 24ωρα. Κάτι που ίσως να καταστήσει αχρείαστη τη φημολογούμενη όσο και αναμενόμενη κίνηση των Αμερικανών κατά του καθεστώτος του Ιράν μετά την ορκομωσία Τραμπ. Είτε μιλάμε για μια στρατιωτική κίνηση είτε για κυρώσεις που θα τσακίσουν το καθεστώς -και όχι μόνο αυτό, όμως- είτε και τα δύο μαζί.
Οι εκτιμήσεις είναι πως το τέλος αυτού του τυραννικού καθεστώτος, του μεγαλύτερου καρκινώματος στη Μέση Ανατολή, ίσως να έρθει πρόωρα. Και θεαματικά. Όπως και εκείνο του καθεστώτος Άσαντ.
