Ο δημοσιογράφος Κωστής Κωνσταντίνου, από την πρώτη γραμμή των γεγονότων, παρακολουθεί, καταγράφει και αναλύει όλες τις εξελίξεις για το philenews

Η πτώση του καθεστώτος Άσαντ μοιάζει πια ζήτημα χρόνου. Και ο χρόνος αυτός, μάλλον, δεν είναι πολύς καθώς η Δαμασκός χάνει τον έλεγχο της μίας πόλης μετά την άλλη. 

Τα σενάρια δίνουν και παίρνουν, ωστόσο, πολλά από αυτά μάλλον εξυπηρετούν τις εξελίξεις αντί να τις περιγράφουν. Με κυριότερο, όπως φαίνεται, αυτό της φυγής της οικογένειας Άσαντ από τη χώρα. Μια εξέλιξη φυσικά η οποία πρέπει να αναμένεται εάν τα πράγματα συνεχίσουν να προχωρούν ως έχουν και με τους ανάλογους ρυθμούς και εάν η οικογένεια Άσαντ, όντως δεν έχει ήδη διαφύγει, δεν πέσει στα χέρια των αντικαθεστωτικών, ισλαμιστών και μη. 

Το κλειδί είναι, όσο παράξενο κι αν ακούγεται σε εμάς, το κλίμα. Πολύ περισσότερο μάλιστα από την πραγματική επί του εδάφους κατάσταση. Κι αυτό αφού η δυναστεία των Άσαντ κυβέρνησε για δεκαετίες τη Συρία μέσα από το φόβο. Εξαπλώθηκε μέσα στο καθετί με αποτέλεσμα ο κόσμος που δεν την υποστήριζε να τρέμει γνωρίζοντας ότι ανά πάσα στιγμή το πανίσχυρο και αδίστακτο μόρφωμα θα μπορούσε να εξαφανίσει όποιον ή όποιαν το αμφισβητούσε. 

Σε μια χώρα, λοιπόν, όπου το καθεστώς χάνει όλο και περισσότερο τον έλεγχο της κατάστασης και έχει να φροντίσει για τη δική του επιβίωση, ο φόβος αυτός μειώνεται σίγουρα. Εκεί όπου δεν εκλείπει. 

Ενδεικτικοί ήταν χθες οι πανηγυρισμοί στην Σουγουάιντα την «πρωτεύουσα» των Δρούζων στη Συρία (σ.σ. στη φωτογραφία) στην οποία εδώ και καιρό ο κόσμος διαδηλώνει ενάντια στο καθεστώς. Οι εξελίξεις των τελευταίων 24ωρων προκάλεσαν ξέφρενους πανηγυρισμούς με τους διαδηλωτές να σκίζουν τα πορτρέτα του Άσαντ και οτιδήποτε θυμίζει το καθεστώς της Δαμασκού. 

Μπορεί η κοινότητα των Δρούζων να εμπιστευθεί την HTS και τις άλλες ένοπλες ομάδες των ισλαμιστών περισσότερο από το καθεστώς του Άσαντ; Σίγουρα όχι. Όμως, αυτό δεν ισχύει ούτε και αντίστροφα. Το 2015 στο ξέσπασμα του εμφυλίου, οι Δρούζοι αρνήθηκαν να στρατευθούν στον Συριακό Στρατό και αντί αυτού έφτιαξαν δικές του πολιτοφυλακές για την προστασία των κοινοτήτων τους. O άνθρωπος πίσω από την οργάνωση αυτής της μορφής άμυνας, ο Γουαχίντ αλ Μπαλούς, δολοφονήθηκε πιθανότατα από το καθεστώς ενώ οι επιθέσεις του ISIS ενάντια στην κοινότητα το 2018 αντιμετωπίστηκαν με απάθεια, κάποια λένε πως είχαν και τη βοήθεια του καθεστώτος. Το αποτέλεσμα ήταν να σφαγιαστούν 260 άτομα από τους τρομοκράτες και 30 γυναικόπαιδα να πέσουν θύματα απαγωγής. 

Οι Δρούζοι όπως και άλλες εθνικές – θρησκευτικές ομάδες της χώρας δείχνουν λοιπόν πιο πρόθυμες να μπουν σε μια διαδικασία συμβίωσης με τους ισλαμιστές – οι οποίοι ισχυρίζονται ότι είναι πιο μετριοπαθείς από τον ISIS τότε – την ώρα μάλιστα που δεν φαίνεται να έχουν και πολλές επιλογές. Εδώ και καιρό υπήρχαν διαλυτικές ενδείξεις στο καθεστώς, περισσότερο ορατές μέσα στη χώρα παρά εκτός, όπως υπήρχε και μία στασιμότητα χωρίς καμία προοπτική για τη Συρία κάτι που έχει εξουθενώσει τους Σύρους. Το γεγονός δε ότι ειδικά οι Δρούζοι, οι οποίοι προέρχονται θρησκευτικά από τους Ισμαηλίτες, ένα παρακλάδι του σιιτικού Ισλάμ, αν και θεωρούν ότι είναι διαφορετική η θρησκεία τους, είναι πλέον έτοιμοι να δοκιμάσουν την τύχη τους με τους ισλαμιστές σουνίτες λέει πολλά για το πού έφερε τα πράγματα ο Άσαντ αλλά και ενδεχομένως πού οδηγείται η κατάσταση.

Η συντριπτική πλειονότητα των Σύρων, οι οποίοι άλλωστε δεν είναι αλεβίτες, επιθυμεί την εκδίωξη του Άσαντ ακόμα κι αν αυτό σημαίνει ότι μπορεί να βρεθούν και ενώπιον παρόμοιων ή και χειρότερων καταστάσεων. Ωστόσο, όλοι οι αντιτιθέμενοι δείχνουν να επιδιώκουν κάποια κοινά και βασικά πράγματα: πρώτον, το τέλος της δυναστείας Άσαντ, δεύτερον, την εκδίωξη των Ιρανών από τη Συρία και τρίτον, την προσπάθεια για ένα όσο το δυνατόν καλύτερο κράτος μακριά από τον έλεγχο των αλεβιτών και των άλλων σιιτών, το 13-14% του πληθυσμού. 

Μέχρι αύριο και… το επόμενο κείμενο αυτό ενδέχεται να είναι πλέον η πραγματικότητα στη Συρία. 

Χωρίς κανείς να αποκλείει πως ακόμη κι αν συμβεί αυτό και το καθεστώς πέσει, τα πράγματα δεν θα οδηγηθούν σε ένα νέο εμφύλιο, με ό,τι εκείνος θα συνεπάγεται. Το διαφορετικό πλέον δεδομένο σήμερα είναι πως η Ρωσία αυτή τη φορά δεν μπορεί να βοηθήσει, μάλιστα εκφράζονται σοβαροί φόβοι και για την ασφάλεια των εκεί στρατευμάτων της, οι δε δυνάμεις του Ιράν στη Συρία δεν προλαβαίνουν να ανασυνταχθούν.

Κυριολεκτικά τα πάντα μπορεί να αλλάξουν από στιγμή σε στιγμή.