Κωστής Κωνσταντίνου/ Έτσι οδηγείται η Δύση στην αυτοχειρία

Ο δημοσιογράφος Κωστής Κωνσταντίνου, από την πρώτη γραμμή των γεγονότων, παρακολουθεί, καταγράφει και αναλύει όλες τις εξελίξεις για το philenews

Την ώρα που το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο εξέδιδε εντάλματα σύλληψης εναντίον του Βενιαμίν Νετανιάχου και του τέως υπουργού Αμύνης Γόαβ Γκάλαντ, στην Τεχεράνη όδευε προς τελική επικύρωση η καταδίκη έξι ακόμα φοιτητών σε θάνατο λόγω της συμμετοχής τους σε διαδηλώσεις εναντίον του καθεστώτος των μουλάδων.

Πολλοί άλλοι ήδη εκτελέστηκαν, μαζί με γυναίκες που δολοφονήθηκαν εν ψυχρώ επειδή δεν φορούσαν το χιτζάμπ και πολλά άλλα.

Κάτω από τις σχετικές αναρτήσεις – εκκλήσεις για σωτηρία των φοιτητών, οι οποίες δεν έπαιξαν σε κανένα δυτικό Μέσο ή αλλού, όπως ούτε και κάποια από τις εκτελέσεις αντιφρονούντων, γυναικών και ομοφυλόφιλων, Ιρανοί της διασποράς ρωτούσαν πού είναι το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο το οποίο ποτέ δεν ασχολήθηκε με το πλέον αδίστακτο καθεστώς του πλανήτη, το ιρανικό, όπως και με όλα τα άλλα πλην του ρωσικού αλλά προθύμως ασχολείται με οτιδήποτε ρίχνει λάδι στη φωτιά του αντισημιτισμού παγκοσμίως ο οποίος θεριεύει.

Στην ίδια την Τεχεράνη ο ηγέτης των Φρουρών της Επανάστασης -μιας συμμορίας την οποία η Ευρωπαϊκή Ένωση ετοιμάζεται να κηρύξει και επίσημα ως τρομοκρατική οργάνωση- πανηγύριζε για την απόφαση του ICC. Μιλάμε για την δομή εκείνη στο Ιράν η οποία καταπνίγει στο αίμα κάθε φωνή αντίδρασης στην παράνοια των μουλάδων και αποσταθεροποιεί μονίμως τη Μέση Ανατολή προκειμένου να επιβληθεί και να αποτρέψει μεταξύ άλλων τη Συμφωνία του Αιώνα ανάμεσα στους Σαουδάραβες και τους Ισραηλινούς. Μια εξέλιξη η οποία θα απομονώσει το Ιράν αλλά και θα αλλάξει την εικόνα της υπόλοιπης Μέσης Ανατολής, το ίδιο και της Κύπρου, η οποία επίσης θα επωφεληθεί τα μέγιστα.

Το ερώτημα που κυριαρχεί αυτές τις μέρες είναι εάν ένα Σώμα όπως το ICC το οποίο δεν έχει καν σχέση με τα Ηνωμένα Έθνη και το οποίο λειτουργεί ολοφάνερα επιλεκτικά, με τρόπο όμως που δεσμεύει τις χώρες που υπέγραψαν την ίδρυσή του, πλην των 50 τόσων χωρών οι οποίες δεν το αναγνωρίζουν πλέον, μπορεί να αφεθεί να καθορίζει κάτω από αδιαφανείς διαδικασίες τις πολιτικές εξελίξεις. Εδώ με στοιχεία της Χαμάς και «προστατευόμενους μάρτυρες» προκειμένου να μην δώσει το υλικό εκτός Δικαστηρίου.

Στις ΗΠΑ ο Τζο Μπάιντεν καταδίκαζε την απόφαση του ICC η οποία είναι βέβαιο ότι θα οδηγήσει σε νέες επιθέσεις όχι εναντίον Ισραηλινών στόχων αλλά εναντίον Εβραίων υπηκόων των χωρών της Δύσης, οι οποίοι πλέον φοβούνται να βγουν στο δρόμο σε συνθήκες παρόμοιες με αυτές της δεκαετίας του ΄30 στη Γερμανία, για να μην πέσουν θύματα επιθέσεων από μετανάστες εν πολλοίς, συχνά παράνομους ή πρόσφυγες και «πρόσφυγες» που επιδοτούνται με τους φόρους τους για να ζητούν «θάνατο» στη Δύση και στις χώρες που τους περιμάζεψαν και τους φιλοξενούν. Παρέα πάντα με τους κλασικούς χρήσιμους ηλίθιους της ακροαριστεράς οι οποίοι επίσης μισούν παθολογικά τη Δύση που απολαμβάνουν. 

Πού οδηγούν όλα αυτά; Μα στη σύγκρουση βέβαια. Το Ισραήλ βλέποντας ότι και ο ίδιος ο ΟΗΕ όχι μόνο δεν καταδικάζει τον αντισημιτισμό αλλά τον ενθαρρύνει τιμώντας αντί απολογίας τα έκτροπα της Διάσκεψης του Ντέρμπαν και ασχολούμενος με το εβραϊκό κράτος και μόνο, την ώρα που δίνει έδρες επιτροπών για ανθρώπινα δικαιώματα στο… Ιράν, το οποίο βρίσκεται υπό καθεστώς κυρώσεων από τον ΟΗΕ (!), είναι πλέον με το ένα πόδι έξω από τον Οργανισμό. Οι δε ΗΠΑ υπό τον Τραμπ δεν μιλούν με μισόλογα πια, ούτε και είναι διατεθειμένες να επιτρέψουν σε ετερόκλητες συμμορίες τζιχαντιστών, ακροαριστερών αντισημιτών και άλλων να συνεχίσουν να σπάνε και να καίνε στο εσωτερικό τους. Όπως και στο εξωτερικό, δεν πρόκειται να επιτρέψουν στον Άξονα να θέσει υπό τον έλεγχό του τη Μέση Ανατολή. Είναι μια εξέλιξη – εφιάλτης άλλωστε για όλα τα αραβικά κράτη. Ακόμα και για την Τουρκία ένα τέτοιο σενάριο φαντάζει καταστροφικό.

Όσο η Δύση συνεχίζει να βουλιάζει στην πολιτική ορθότητα φοβούμενη μειοψηφίες τραμπούκων και μουλάδων, με τους πολίτες της να αδιαφορούν νομίζοντας πως όσα έχουν είναι δεδομένα, άλλο τόσο η αρρώστια του ισλαμισμού θα την πνίγει μέρα με τη μέρα. Και άλλο τόσο η ακροδεξιά θα φαντάζει ως η μόνη λύση σπρώχνοντας τα πράγματα σίγουρα όχι προς τη δημοκρατία, τις ελευθερίες και το σεβασμό των μειονοτήτων, πολλώ δε μάλλον των Εβραίων.

Το θέμα αυτό δεν έχει να κάνει με τη διαμάχη Ισραηλινών και Αράβων της περιοχής. Έχει να κάνει με την προσπάθεια κατάληψης της Μέσης Ανατολής από όλες αυτές τις σκοτεινές δυνάμεις με τις οποίες καμία δημοκρατική χώρα δεν μπορεί να συμβιώσει. Με δυνάμεις οι οποίες προωθούν εδώ και χρόνια, με επιτυχία δυστυχώς, τη διάβρωση της Δύσης. Όπως και με δυνάμεις οι οποίες θέλουν να επιβάλουν εκεί τις αρρωστημένες τους αντιλήψεις οι οποίες, ακόμα και σε πολλές από τις δικές τους, μουσουλμανικές χώρες διώκονται. 

Δυνάμεις που θέλουν τη διάλυση οτιδήποτε διαφορετικού είτε μιλάμε για το Ισραήλ, είτε για αδιάβαστους και ανόητους ΛΟΑΤΚΙ με μπλε μαλλιά ή και για επαναστάτες της πεντάρας με αποστροφή στο πλύσιμο οι οποίοι ονειρεύονται να πάνε στη Γάζα υπό τη Χαμάς και να τους εξηγήσουν τα δικαιώματα των τρανς και να τους πούνε τα δικά τους. Και μετά να φύγουν ζωντανοί.

Έτσι και στο Ιράν, η Eπανάσταση είχε πετύχει σε μεγάλο βαθμό λόγω των κομμουνιστών οι οποίοι εκτελέστηκαν, όσοι δεν διέφυγαν, όλοι μετά.

Είναι μια μάχη η οποία αν βγούμε λίγο από το μικρόκοσμό μας θα δούμε ότι μας αφορά όσο λίγα.

Όποιος επιλέγει να απέχει ή να συμβιβαστεί με την καταδίκη του, μπορεί να το κάνει. Οι υπόλοιποι;