Ο δημοσιογράφος Κωστής Κωνσταντίνου, από την πρώτη γραμμή των γεγονότων, παρακολουθεί, καταγράφει και αναλύει όλες τις εξελίξεις για το philenews
Η ανακοίνωση ότι το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο εξέδωσε τελικά, κατόπιν αιτήματος του εισαγγελέα Ιμράν Χαν, εντάλματα σύλληψης κατά του Πρωθυπουργού του Ισραήλ Βενιαμίν Νετανιάχου και του τέως υπουργού Άμυνας Γόαβ Γκάλαντ δεν ξάφνιασε βέβαια κανέναν στο εβραϊκό κράτος.
Η κυβέρνηση, η αντιπολίτευση και ο υπόλοιπος πολιτικός κόσμος, όπως βέβαια και σχεδόν όλοι οι πολίτες, θεωρούν ότι πρόκειται για μια καθόλα πολιτικώς υποκινούμενη διαδικασία.
Το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο (ICC) το οποίο δεν πρέπει να συγχέεται με το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης (ICJ) το οποίο είναι όργανο του ΟΗΕ, είναι ένα νομικά ανεξάρτητο Σώμα. Ιδρύθηκε με βάση το Καταστατικό της Ρώμης το 1998 και κατηγορείται συχνά για μεροληπτικές αναλόγως της εθνικής του σύνθεσης και όχι μόνο εκείνης αποφάσεις.
Αν και κάτι τέτοιο δεν μπορεί να αποδειχθεί σε καμία δικαστική απόφαση ή Σώμα οπουδήποτε, ενδεικτικό είναι πως ενώ 124 χώρες υπέγραψαν το Καταστατικό της Ρώμης, πάνω από 50 κράτη, ανάμεσά τους, οι ΗΠΑ, η Ινδία, η Ρωσία, η Κίνα και το Πακιστάν (στις οποίες, πέντε χώρες, αναλογεί πέραν του 50% του πληθυσμού του πλανήτη) είτε δεν προσχώρησαν ποτέ είτε απέσυραν την υπογραφή τους. Και συνεπώς δεν το αναγνωρίζουν.
Η σειρά των περιστατικών αμφισβήτησης του καθεστώτος, της δικαιοδοσίας αλλά και των προθέσεων του ICC είναι εκτενής. Όπως βέβαια και της αποτελεσματικότητάς του. Αξίζει λ.χ. να πει κανείς πως η Ουκρανία, όταν το Δικαστήριο εξέδωσε ένταλμα σύλληψης κατά του Πούτιν για την εισβολή στο έδαφός της, δεν αποτάθηκε σ’ αυτό αλλά επέλεξε να δικάζει σε κανονικά ουκρανικά δικαστήρια τις όποιες υποθέσεις Ρώσων συλληφθούν στο έδαφός της και κατηγορηθούν για εγκλήματα πολέμου. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχει και η περίπτωση του Λιβάνου, ο οποίος ενώ τον Απρίλιο είχε αποφασίσει να ζητήσει τη λήψη μέτρων από το ICC εναντίον του Ισραήλ, ένα μήνα αργότερα άλλαξε την απόφασή του, θεωρώντας ότι δεν μπορούσε να αφήσει το ICC να κάνει ότι ήθελε και πως η απόφαση κάτω από τις αδιαφανείς συνθήκες, που συχνά περιβάλλουν τις έρευνες, θα μπορούσαν τελικά να βλάψουν τη χώρα.
Τούτου λεχθέντος και προσπερνώντας κανείς και τα όσα το τελευταίο διάστημα αποκαλύφθηκαν για τον ίδιο τον Ίμραν Χαν και τις εις βάρος του κατηγορίες για σεξουαλικά αδικήματα τις οποίες το ICC απέκρυψε για μερικούς μήνες, η απόφαση του Δικαστηρίου, εν μέσω άγνοιας μάλιστα διεθνώς για το τι είναι αλλά και εν αντισημιτικού παροξυσμού, είναι μια δυνητικά εκρηκτική εξέλιξη η οποία δεν αφορά μόνο τους δύο υπό κατηγορία άνδρες αλλά την εικόνα του Ισραήλ διεθνώς και βεβαίως της εβραϊκής διασποράς εναντίον της οποίας -και όχι εναντίον του Ισραήλ- στρέφονται οι επιθέσεις ανά το παγκόσμιο.
Ήδη στο Ισραήλ η απόφαση χαρακτηρίζεται από κυβέρνηση και αντιπολίτευση «επιβράβευση της τρομοκρατίας». Πολύ δε βολικό είναι πλέον το γεγονός ότι οι τρεις ηγέτες της Χαμάς εναντίον των οποίων είχε ζητηθεί επίσης η έκδοση ενταλμάτων είναι νεκροί.
Μόνο για τον Μοχάμεντ Ντέιφ, τον οργανωτή των φρικαλεοτήτων της 7η Οκτωβρίου εξεδόθη ένταλμα αφού, αν και θεωρείται σίγουρα νεκρός, η σωρός του δεν βρέθηκε ποτέ. Αλλά και πάλι, το ένταλμα σύλληψής του για φόνους, βασανισμούς, βιασμούς και απαγωγές δεν έχει κάποια πρακτική αξία.
Θεωρητικά, μετά την απόφαση, οι Νετανιάχου και Γκάλαντ κινδυνεύουν με σύλληψη εάν επισκεφθούν τις χώρες που προσχώρησαν και είναι μέρη του Δικαστηρίου στις οποίες περιλαμβάνονται και όλες οι ευρωπαϊκές. Ωστόσο, κάτι τέτοιο θεωρείται απίθανο αφού κανείς από τους δύο δεν πρόκειται να ταξιδέψει σε κάποια από τις χώρες αυτές στο άμεσο μέλλον ενώ, κάποιες χώρες, εάν τους προσκαλέσουν δεν θα προχωρήσουν σε συλλήψεις.
Πέρα από τις συνέπειες για το Ισραήλ και τον εβραϊκό κόσμο διεθνώς όμως, η απόφαση ενδέχεται να έχει συνέπειες και για το ίδιο το ICC αφού πρόκειται για την πλέον αμφιλεγόμενή του απόφαση μέχρι σήμερα.
Με διαρροές οι οποίες θέλουν το Δικαστήριο το οποίο, ας σημειωθεί περιπτώσεις ατόμων εξετάζει, να ετοιμάζεται να εκδώσει απόφαση περί «γενοκτονίας» εις βάρος του Ισραήλ, πολλές είναι εκείνες οι χώρες, ειδικά δυτικές οι οποίες θα βρεθούν σε πολύ δύσκολη θέση και θα αισθανθούν ενδεχομένως πως το βάρος της υπογραφής τους είναι πολύ μεγάλο για τη λευκή επιταγή την οποία ουσιαστικά έχει αυτό το Σώμα.
O ανακοινωθείς από τον Ντόναλντ Τραμπ, ως νέος Σύμβουλος Εθνικής Ασφάλειας των ΗΠΑ Μάικ Γουόλτζ είπε πως το Ισραήλ απλώς προστάτεψε τα σύνορα και το λαό του από γενοκτόνους τρομοκράτες, το ICC δεν έχει πλέον καμία αξιοπιστία και πως από τον Ιανουάριο ο κόσμος θα πρέπει να περιμένει «μια ισχυρή αντίδραση στην αντισημιτική προκατάληψη του ICC και των Ηνωμένων Εθνών».
Ειδικά το τελευταίο, θα μπορούσε να είναι μια ύστατη προειδοποίηση των ΗΠΑ, μετά και το ζήτημα της UNWRA όπως και πολλά άλλα που αφορούν τον ΟΗΕ, ότι η οριστική ρήξη των ΗΠΑ με τον ΟΗΕ που πολλοί προβλέπουν ίσως να έρθει πολύ νωρίτερα. Και πριν από αυτή ίσως έρθει και η αποχώρηση του Ισραήλ από τον Οργανισμό.
Όλα αυτά δεν θα είναι προβληματικά μόνο για τις ΗΠΑ (και το Ισραήλ).
Περισσότερο μάλλον ισχύει το αντίθετο.
