Ο δημοσιογράφος Κωστής Κωνσταντίνου, από την πρώτη γραμμή των γεγονότων, παρακολουθεί, καταγράφει και αναλύει όλες τις εξελίξεις για το philenews.
Δεκαοκτώ Ιουλίου 1994. Ένα βαν φορτωμένο με εκρηκτικές ύλες εκρήγνυται στην είσοδο ενός εβραϊκού κοινοτικού κέντρου στο Μπουένος Άιρες, μια πόλη με περίπου 230,000 Εβραίους κατοίκους. Το κτήριο καταρρέει, σκοτώνοντας 85 άτομα, εντός και πλησίον του, ενώ άλλα 330 τραυματίζονται. Ήταν η πιο αιματηρή επίθεση στην Ιστορία της Αργεντινής. Πίσω από αυτήν, όπως σύντομα διαφάνηκε, βρισκόταν η Χεζμπολάχ και, πίσω από εκείνην, φυσικά το Ιράν.
Της επίθεσης είχε προηγηθεί μια δεκαετία τρόμου με εκατόμβες νεκρών στη Βηρυτό, με την ανατίναξη της Αμερικανικής Πρεσβείας αλλά και του Αρχηγείου των Πεζοναυτών, δολοφονίες, απαγωγές και την αεροπειρατεία στην πτήση 847 της TWA στην Αθήνα ενώ, θα την ακολουθούσαν κι άλλες όπως η επίθεση σε λεωφορείο με Ισραηλινούς τουρίστες στο Μπουργκάς της Βουλγαρίας με έξι νεκρούς αλλά και η δολοφονία του πρωθυπουργού του Λιβάνου Ραφίκ Χαρίρι το 2005 η οποία θα σήμαινε την αρχή του τέλους μιας πολλά υποσχόμενης τότε ανάδυσης του Λιβάνου από τις στάχτες του Πολέμου. Όλες έργα της Χεζμπολάχ, ουσιαστικά του Ιράν. Μέχρι που η έκρηξη στο λιμάνι της Βηρυτού – και πάλι εξ αιτίας παράνομων εκρηκτικών της Χεζμπολάχ, όπως και εκείνη στο Μαρί άλλωστε – θα αποτέλειωνε την οικονομία της χώρας.
Το Ισραήλ δεν ξεχνά και όσο χρόνια κι αν περάσουν βρίσκει εκείνους που το έχουν πειράξει και απαντά με τον ίδιο τρόπο. Η δε Χεζμπολάχ δεν το άφησε να ξεχάσει, όχι μόνο με τις συνεχείς απειλές της αλλά και με τον Πόλεμο που κήρυξε εναντίον του στις 8 Οκτωβρίου 2023 μία μόλις μέρα μετά τις θηριωδίες της 7ης Οκτωβρίου και ενώ το Ισραήλ περισυνέλεγε ακόμη τις σωρούς των νεκρών από σπίτια και χωράφια κοντά στη Γάζα. Τότε επισφραγίστηκε και το τελικό κυνηγητό για εξουδετέρωση του Νασράλα. Αυτό έληξε χθες το βράδυ.
Ο τρόπος με τον οποίο το Ισραήλ κατάφερε να γονατίσει την πανίσχυρη μέχρι πριν από δέκα τόσες ημέρες Χεζμπολάχ, θα διδάσκεται σίγουρα στο μέλλον σε κάθε στρατιωτική σχολή του πλανήτη. Αυτό όμως που απομένει να διαφανεί είναι κυριολεκτικά τι απέμεινε σε υποδομές και οπλικά συστήματα από την οργάνωση των σιιτών η ηγεσία της οποίας έχει εξολοθρευτεί.
Αλλά και τι γίνεται στη συνέχεια. Εάν δηλαδή το Ισραήλ θα μπει στο Λίβανο προκειμένου να επιλύσει το ίδιο το ζήτημα που προέκυψε μετά τον Πόλεμο εκεί το 2006 εφαρμόζοντας, ίσως και όχι με μια απολύτως ορθόδοξη ερμηνεία του περιεχομένου του, το ψήφισμα 1701 του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ το οποίο ζητεί την απόσυρση όλων των δυνάμεων πίσω από τον ποταμό Λιτάνι και την παραμονή από εκεί μέχρι τα ισραηλινά σύνορα του Στρατού του Λιβάνου και της ειρηνευτικής δύναμης του ΟΗΕ μόνο. Κάτι εξαιρετικά σημαντικό για την ασφάλεια του Ισραήλ, έστω και εάν το γεγονός ότι το Ιράν έχει δώσει βαλλιστικούς πυραύλους με ακτίνα μέχρι 500 χιλιομέτρων στη Χεζμπολάχ έχει αλλάξει πολλά από τότε.
Το τι λοιπόν απέμεινε υλικά σε ότι απέμεινε σε έμψυχο υλικό από την Χεζμπολάχ θα φανεί τις αμέσως επόμενες ώρες. Ακόμα δε πιο σημαντικό είναι το πώς θα αντιδράσει το Ιράν το οποίο επί της ουσίας παρακολούθησε, φοβούμενο ότι μια γενική σύρραξη θα ανέτρεπε το καθεστώς, την εξολόθρευση της οργάνωσης από απόσταση και άπραγο. Δεν είναι δεδομένο ότι η απραξία αυτή θα συνεχίσει, ούτε όμως και ότι δεν θα συνεχίσει καθώς οι εξελίξεις των τελευταίων ωρών άλλαξαν άρδην τα δεδομένα.
Θα διακινδυνεύσει το καθεστώς των μουλάδων της Τεχεράνης να υπογράψει και τη δική του θανατική καταδίκη για να σώσει το βασικότερο proxy του το οποίο συμβολικά και κυριολεκτικά κονιορτοποιήθηκε στο μεγαλύτερο βαθμό στην Νταχίγια της Βηρυτού;
Πώς και για να το κάνει τι; Τα επόμενα 24ωρα θα απαντήσουν και σ’ αυτό αλλά και σε πολλά άλλα ερωτήματα, καθοριστικά για το τι ακολουθεί.
