Ο δημοσιογράφος Κωστής Κωνσταντίνου, από την πρώτη γραμμή των γεγονότων, παρακολουθεί, καταγράφει και αναλύει όλες τις εξελίξεις για το philenews

Πόσο εύκολο είναι για τη Χεζμπολάχ να χτυπήσει αποτελεσματικά μέσα στο Ισραήλ; Το ερώτημα επανέρχεται επιτακτικά, αν και τις τελευταίες μέρες ήταν στο πίσω μέρος του μυαλού όλων στο Ισραήλ, μετά από τη σημερινή απόπειρα της Χεζμπολάχ να χτυπήσει τη μεγάλη στρατιωτική βάση Χακιριγιά στο κέντρο του Τελ Αβίβ επί της λεωφόρου Κάπλαν, εκεί όπου κάθε Σάββατο μαζεύεται και η αντιπολίτευση για να ζητήσει να παραιτηθεί ο Νετανιάχου. Σ’ αυτό ακριβώς το σημείο γράφεται και το κείμενο αυτό εν αναμονή μιας συνέντευξης με τον θεωρούμενο ως κορυφαίο marketer του Ισραήλ. Η θέα μου είναι η Χακιριγιά.  

Κανείς δεν θα περίμενε βέβαια ότι ακόμα κι αν τόσα πολλά πράγματα πήγαιναν τόσο στραβά ο πύραυλος θα χτυπούσε το στόχο του μαζί και το αμυντικό μυαλό του Ισραήλ το οποίο βρίσκεται σ’ αυτή τη βάση την οποία, ειρήσθω εν παρόδω, από την παράλληλη λεωφόρο έχουν ως θέα τους και οι συγγενείς των ομήρων στην «μετονομασμένη» Πλατεία των Ομήρων, την Πλατεία του Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης και της Όπερας. Είναι βέβαιο πως η βάση διαθέτει δικά της συστήματα αεράμυνας και για το ενδεχόμενο που όλα θα πάνε στραβά.

Ωστόσο, αυτό που έχει σημασία δεν είναι το ότι ο πύραυλος δεν έφτασε στο στόχο του, ούτε καν ότι η Χεζμπολάχ προσπάθησε να το παρουσιάσει το πρωί ως «πλήγμα στο Τελ Αβίβ». Η επίθεση αυτή ανέδειξε τους κινδύνους που ακόμη υπάρχουν παρά την εξόντωση ολόκληρης σχεδόν της ηγεσίας και το ανηλεές σφυροκόπημα των θέσεων της οργάνωσης από το Ισραήλ, αν και κανείς δεν ξέρει εάν όντως έχει καταστραφεί το 50% του οπλοστασίου της, σε πυραύλους και ρουκέτες ή όχι, όπως κυκλοφορεί. Όση όμως και να είναι η ζημιά που υπέστη η οργάνωση και είναι τεράστια αναμφιβόλως, αρχής γενομένης από το κινηματογραφικό χτύπημα με τους βομβητές μέχρι και τους συνεχιζόμενους βομβαρδισμούς, η σημειολογία της νέας προσπάθειας δείχνει πως η Χεζμπολάχ είναι σε θέση να απειλήσει το Ισραήλ. Και αυτό είναι κάτι που η κυβέρνηση και ο στρατός γνωρίζουν πολύ καλά και δεν το προσπερνούν.

Σ’ αυτό άλλωστε έχει προστεθεί και ο παράγοντας του Ιράν ο οποίος είναι απρόβλεπτος. Ο νέος του Πρόεδρος μπορεί να ξάφνιασε με την ηπιότητα με την οποία χειρίστηκε το ζήτημα της επίθεσης του Ισραήλ και τις αποστάσεις που κράτησε αλλά αυτό δεν σημαίνει και πολλά. Ακόμα κι αν ο Μασούντ Πεζεσκιάν είναι πράγματι σχετικά μετριοπαθής, άγνωστο και αυτό, όλοι γνωρίζουν πως βρίσκεται στο αξίωμα – όχι την εξουσία – προκειμένου οι μουλάδες που πραγματικά κυβερνούν να προσπαθήσουν να χτίσουν γέφυρες πάνω από την απομόνωση και να διαχειριστούν την ανυπόφορη πλέον για τους Ιρανούς κατάσταση της οικονομίας. Η επίθεση του Ιράν στο Ισραήλ μπορεί να έμεινε αυτή τη φορά στα λόγια από το φόβο εσωτερικής αναταραχής πέρα από τον κίνδυνο πληγμάτων από τις ΗΠΑ και το Ισραήλ, όμως κανείς δεν είναι σε θέση να πει εάν αυτό δεν θα αλλάξει στην πορεία ενός πολέμου.

Από την άλλη, ακόμα κι αν υποθέσει κανείς ότι το Ισραήλ όντως κατάφερε να διαλύσει το μισό πυραυλικό οπλοστάσιο της Χεζμπολάχ, το άλλο μισό παραμένει εκεί. Κανείς δεν γνωρίζει επίσης ποιοι πύραυλοι επηρεάστηκαν περισσότερο καθώς η φιλοϊρανική οργάνωση των σιιτών διαθέτει από ρουκέτες με βεληνεκές μικρό μέχρι και πυραύλους που μπορούν να φτάσουν μέχρι τα 500 χιλιόμετρα, όταν το Εϊλάτ, το πιο απομακρυσμένο από τα σύνορα με το Λίβανο, είναι 400. 

Το ότι λοιπόν η οργάνωση επέλεξε να κατευθύνει τον πύραυλο προς το κέντρο του Τελ Αβίβ, στο πιο νευραλγικό σημείο της άμυνας της χώρας, είναι ένα μήνυμα το οποίο ελήφθη εδώ. Η απάντηση; Δεν θα υπάρξει πιθανότατα. Το Ισραήλ δίνει έναν αγώνα δρόμου προκειμένου να εκμεταλλευθεί το χρονικό περιθώριο που η θεαματική κυβερνοεπίθεση με τους βομβητές και τα αεροπορικά του πλήγματα επέφεραν στην οργάνωση ώστε να εξουδετερώσει το οπλοστάσιό της. 

Αμερικανός αξιωματούχος, μιλώντας στο CNN είπε τις προάλλες ότι η Χεζμπολάχ «έχει πάει 20 χρόνια» πίσω με όρους αξιόμαχου.

Μέχρι τότε όμως η απειλή για το Ισραήλ παραμένει υπαρκτή και όπως όλα δείχνουν σημαντικά μεγάλη.