Ως «το μη χείρον, βέλτιστον» χαρακτήρισε το σκεπτικό με το οποίο οδηγήθηκαν στην κάλπη οι Γάλλοι πολίτες τη δεύτερη Κυριακή των εκλογών η Διδάκτωρ Νομικής, Université Paris II, Panthéon – Assas και δικηγόρος Παρισίων, Δρ Αιμιλία Ιωαννίδου, υποστηρίζοντας ότι οι Γάλλοι πολίτες αφενός θέλησαν να τιμωρήσουν τις πολιτικές του Γάλλου Προέδρου, αφετέρου όμως φοβήθηκαν να ανάψουν το πράσινο φως στη Μαρίν Λε Πεν για να κυβερνήσει, παρά το γεγονός ότι ενίσχυσαν το κόμμα της σημαντικά.
Μιλώντας στον «Φ», η εντεταλμένη διδάσκουσα στο Université Paris II, Panthéon – Assas εξήγησε γιατί η συγκρότηση Κυβέρνησης είναι δύσκολη, αφήνοντας ανοικτό το ενδεχόμενο ακυβερνησίας, την ώρα όπου η ένταση στη γαλλική κοινωνία, λίγες ημέρες πριν την έναρξη των Ολυμπιακών Αγώνων του Παρισιού, είναι και διαρκής κι αυξανόμενη.
Γιατί ανέβηκαν τα ποσοστά Λε Πεν
Διαμένουσα 18 έτη στη Γαλλία και ούσα σε θέση να γνωρίζει καλά τα δεδομένα στη χώρα, η Δρ Ιωαννίδου αναφέρθηκε στις τάσεις που συνυπάρχουν στη γαλλική κοινωνία τα τελευταία χρόνια και τους παράγοντες που φαίνεται ότι συνδιαμόρφωσαν το αποτέλεσμα των γαλλικών εκλογών, υποδεικνύοντας ότι ο γαλλικός λαός θέλησε να απορρίψει την πολιτική Μακρόν, η οποία ιδίως στο πεδίο της Οικονομίας θεωρήθηκε πολυτρόπως αντιλαϊκή, επιλέγοντας παράλληλα να ενισχύσει σημαντικά την “Εθνική Συσπείρωση” της Μαρίν Λε Πεν (145 από 89 βουλευτές, πρώτο σε ψήφους κόμμα), χωρίς όμως να της δώσει και το πράσινο φως για τη διακυβέρνηση της χώρας. Και αυτό, παρά τον “λειασμένο” λόγο του εν λόγω κόμματος, σε σύγκριση με την εποχή του πατρός Λε Πεν, που σήμερα εγγράφεται στο πλαίσιο της κοινής λαϊκής δεξιάς με κοινωνικό πρόσωπο και απόδοση σημασίας στις παραδόσεις και την ταυτότητα, όσον αφορά τις θέσεις του κόμματος, όπως αυτές καταγράφονται δημόσια.
Η Δρ Ιωαννίδου αναφέρθηκε στις έντονες μεταναστευτικές πιέσεις, που έχει δεχθεί η γαλλική κοινωνία, με τα 15 από τα 67 εκατομμύρια να αποτελούν αλλοδαποί ή ξενικής προέλευσης πολίτες, προερχόμενοι από χώρες με διαφορετική νοοτροπία, όπου η φτώχεια και η βία κυμαίνονται σε υψηλά επίπεδα. Εξήγησε ότι οι αιματηρές τρομοκρατικές επιθέσεις των περασμένων χρόνων και τα περιστατικά βίας, που συνεχίζονται σε χαμηλότερη ένταση και συχνότητα, έχουν ξυπνήσει τα αντανακλαστικά των Γάλλων πολιτών, γεγονός που συνέβαλε στην άνοδο του Εθνικού Συναγερμού, του κόμματος της Μαρίν Λεπέν.
Πέραν της προστασίας της εθνικής ταυτότητας, που είναι επίσης σημαντική για τους Γάλλους πολίτες, ιδιαίτερα στους διαμένοντες στην επαρχία, όπου κατά κόρον είναι πιο συντηρητικοί από τα αστικά κέντρα, ακόμη ένα χαρακτηριστικό του Εθνικού Συναγερμού, που έχει συμβάλει στην άνοδο της δημοτικότητας του, όπως ανέφερε η Δρ Ιωαννίδου, είναι η πρόταξη φιλολαϊκών οικονομικών πολιτικών. Με απλά λόγια, όπως εξήγησε, τα λαϊκά συντηρητικά στρώματα, που συναντώνται περισσότερο στην επαρχία, πχ στον γαλλικό Νότο, συνασπίστηκαν γύρω από το κόμμα της Μαρί Λεπέν, που στον πρώτο γύρο των εκλογών αναδείχθηκε ως πρώτη πολιτική δύναμη, ενώ στον δεύτερο γύρο των εκλογών, παρά το γεγονός ό,τι κατετάγη ως τρίτη πολιτική δύναμη, σε απόλυτο αριθμό ψήφων συγκέντρωσε την πλειοψηφία.
Το φόβητρο της άκρας δεξιάς και το ιδιόμορφο εκλογικό σύστημα
Στον δεύτερο γύρο των εκλογών, όπως εξήγησε η Δρ Ιωαννίδου, λειτούργησε περισσότερο το φόβητρο των άκρων, η παράδοση κι ο ακραίος χαρακτήρας που παρουσίαζε πρωτύτερα το Εθνικό Μέτωπο (νυν Εθνικός Συναγερμός) και η αναστάτωση που με ενδεχόμενη νίκη του Εθνικού Συναγερμού προαναγγελλόταν ότι θα επερχόταν στις αγορές και στο βιοτικό επίπεδο των πολιτών.
Συνέβαλε καθοριστικά, όπως ανέφερε, η συμφωνία των κομμάτων του λεγόμενου δημοκρατικού τόξου, για να ορθώσουν τείχος μπροστά στην ακροδεξιά, με την αξιοποίηση του ιδιόμορφου εκλογικού συστήματος και της τακτικής ψήφου.
Υπογράμμισε ακόμη ότι το κοινωνικό κράτος, οι κοινωνικές κατακτήσεις και η προστασία των εργαζομένων έχουν διαχρονικά τεράστια σημασία για τους Γάλλους πολίτες.
Ως εκ τούτου ανάμεσα στην αριστερή συμμαχία του Νέου Λαϊκού Μετώπου και τη συμμαχία του Εμανουέλ Μακρόν, η πλειοψηφία στήριξε την πρώτη επιλογή, αφού οι οικονομικά φιλελεύθερες πολιτικές του Γάλλου προέδρου εκλαμβάνονται ως επί το πλείστον ως αντιλαϊκές. Πέραν από τη δυσαρέσκεια, που έχουν προκαλέσει οι οικονομικά φιλελεύθερες πολιτικές του Μακρόν, όπως ανέφερε η Δρ Ιωαννίδου, δυσαρέσκεια υπάρχει στις λαϊκές μάζες και για τις περιβαλλοντικές πολιτικές της Κυβέρνησης, που έχουν οδηγήσει σε περιορισμούς, φόρους και ανισότητες.
«Ο γαλλικός λαός φαίνεται ότι θέλησε να δείξει ότι στηρίζει τον προοδευτικό χώρο, αλλά με κριτικό τρόπο, αφού», όπως εξήγησε, «από τη μια πλευρά το άλλοτε κραταιό και έπειτα Σοσιαλιστικό Κόμμα στηρίχθηκε ως πιο διαλλακτική δύναμη, αλλά ποτέ δεν ξεχάστηκαν πλήρως οι διάφορες «προδοσίες» του προς τα δεξιά στο πολιτικό πεδίο και από την άλλη, η Ανυπότακτη Γαλλία του εξαιρετικού ρήτορα Ζ.Λ. Μελανσόν, παρά τις πραγματικά αριστερές προτάσεις της στο οικονομικό και κοινωνικό πεδίο, δεν παύει να ανησυχεί για τις πολύ στενές της σχέσεις με το πολιτικό Ισλάμ, για τον γουοκισμό, την ανεκτικότητα στη χωρίς όρους μαζική και καταναγκαστική (κατά Μαρξ) μετανάστευση και για τον ενδεχόμενο τεχνητό (ψηφοθηρικό) αντισημιτισμό πολλών μελών του, ενώ οι Οικολόγοι, παρά τις αντικειμενικά διαπιστωμένες οικολογικές ευαισθησίες του γαλλικού λαού, προκαλούν ανησυχίες ως προς την ενδεχόμενη νέα ριζοσπαστική οικολογία, που φορτώνει τα «σπασμένα» όχι στους ισχυρούς, αλλά στους απλούς πολίτες, δεν προτείνει αλλαγή του παραγωγικού μοντέλου που να μη συνθλίβει τους αδύναμους και μετέρχεται αυταρχικές πολιτικές για να επιβάλει μέτρα, που δεν αντιστοιχούν σε επιστημονικές βεβαιότητες».
Τα σενάρια για την επόμενη μέρα
Μιλώντας για την επόμενη μέρα, η Δρ Ιωαννίδου αναφέρθηκε σε σενάρια που στην πλειοψηφία παραπέμπουν σε πολιτική αστάθεια, με πιθανό, κατά την εκτίμησή της, το σενάριο σχηματισμού Κυβέρνησης με συνεργασία του Εμανουέλ Μακρόν με τους Σοσιαλιστές (Ολιβιέ Φωρ – Κεντροαριστερά) και τους Ρεπουμπλικάνους (παραδοσιακή γκωλική Δεξιά), ενώ δεν αποκλείεται, όπως ανέφερε και ένας ασταθής σχηματισμός Κυβέρνησης του Νέου Λαϊκού Μετώπου (συνασπισμού της ριζοσπαστικής Αριστεράς, της Κεντροαριστεράς και των Οικολόγων), που ήρθε πρώτος σε έδρες, αλλά και ο σχηματισμός μιας οικουμενικής – τεχνοκρατικής Κυβέρνησης.
Τα αποτελέσματα καθιστούν τη συγκρότηση κυβέρνησης δύσκολη, όπως ανέφερε, γιατί κανένα κόμμα/πολιτικός συνασπισμός δεν έχει συγκεντρώσει απόλυτη πλειοψηφία ( = 289 στις 577 έδρες της Γαλλικής Εθνοσυνέλευσης, ενώ το ισχυρότερο κόμμα του πολιτικού συνασπισμού που ήρθε πρώτος, δηλαδή η Ανυπότακτη Γαλλία (ριζοσπαστική Αριστερά) δεν δέχεται καμία συνεργασία με το κεντροδεξιό κόμμα του Προέδρου της Δημοκρατίας.
Η ακυβερνησία δεν είναι εντελώς απίθανη, όπως υποστήριξε, υπό την έννοια του ότι οποιαδήποτε κυβέρνηση που δεν διαθέτει την απόλυτη πλειοψηφία στην Εθνοσυνέλευση μπορεί να «πέσει» με το πρώτο νομοσχέδιο που θα βαλλόταν με πρόταση μομφής, ενώ παράλληλα ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας ΔΕΝ μπορεί να διαλύσει ξανά με δική του πρωτοβουλία την Εθνοσυνέλευση, πριν παρέλθει ένας χρόνος από την προηγούμενη διάλυση, σύμφωνα με το αναθεωρημένο Σύνταγμα του ’58.
Γιατί κήρυξε εκλογές ο Μακρόν
Σχολιάζοντας την κίνηση Μακρόν για να κηρύξει εκλογές, ανέφερε ότι κάποιοι ισχυρίζονται ότι, διαλύοντας την Εθνοσυνέλευση μετά από τις ευρωεκλογές, ο Μακρόν έδρασε από προσωπικό εγωισμό, γιατί δεν ανέχθηκε την παρά τον εντονότατο ευρωπαϊκό προσανατολισμό του κόμματός του ταπεινωτική του ήττα, αλλά το πιθανότερο είναι ότι θέλησε να ανοίξει τον ασκό του Αιόλου για να δείξει ότι αποτελεί τη «δύναμη της ευθύνης και της σταθερότητας» ανάμεσα στις «δυνάμεις του χάους».
Καταληκτικά ανέφερε ότι η ένταση στη γαλλική κοινωνία είναι διαρκής και μάλλον αυξάνεται, λίγες ημέρες πριν την έναρξη των Ολυμπιακών Αγώνων του Παρισιού.
