Σ’ ένα κράτος που η σήψη κι η δυσωδία από τα σκάνδαλα έχει καλύψει σχεδόν όλους τους τομείς της οικονομικής και κοινωνικής ζωής του τόπου, σ’ ένα κράτος που μπαίνει στα σπίτια αθώων πολιτών ωσάν να είναι εγκληματίες, απλά και μόνο γιατί δεν ανέχεται τη σάτιρα, αλλά ταυτόχρονα αρνείται να επισκεφθεί σπίτια όπου υπάρχουν ανθρώπινα δράματα, σ’ ένα κράτος που καταστέλλει εκδηλώσεις διαμαρτυρίας αλά Πινοσέτ, που διανέμει διαβατήρια σ’ όποιον σηκώσει το χέρι και ανεμίσει ευρώ, σ’ ένα τέτοιο κράτος λοιπόν που «το ψάρι βρωμεί που την τζιεφαλήν μα ξυούν το που τον νούρον», τι άλλο μπορεί να περιμένεις; Τις εκλογές; Γιατί, θα αλλάξει κάτι; Μόνο αν οι νέοι της Κύπρου αποφασίσουν να ταράξουν τα λιμνάζοντα μυαλά της πολιτικής ζωής του τόπου, θα υπάρχει ελπίδα! Διο.Κω
