Όσο περίεργο κι αν φαίνεται, γυναίκα, η οποία εργάζεται ως επιμελήτρια στο Υπουργείο Παιδείας και Πολιτισμού, κρίθηκε, από κρατικό ιατροσυμβούλιο, ότι έπρεπε να συνταξιοδοτηθεί λόγω ανικανότητας να εργαστεί και την ίδια ώρα, άλλο κρατικό ιατροσυμβούλιο έκρινε, στο πλαίσιο εξέτασης αιτήματος για παροχή σύνταξης ανικανότητας, ότι είναι πλήρως ικανή για εργασία!
Τα δεδομένα αυτά προκύπτουν από πρόσφατη απόφαση του Διοικητικού Δικαστηρίου το οποίο ακύρωσε την απόφαση με την οποία απορρίφθηκε το αίτημα της συγκεκριμένης γυναίκας για παροχή σύνταξης ανικανότητας.
Σύμφωνα με τα γεγονότα της υπόθεσης, η εν λόγω γυναίκα, υπέβαλε τον Σεπτέμβριο του 2017, προς τις Υπηρεσίες Κοινωνικών Ασφαλίσεων, αίτηση για σύνταξη ανικανότητας, λόγω ψυχικών διαταραχών που αντιμετώπιζε. Η αίτησή της συνοδευόταν από ιατρικές εκθέσεις των θεράποντων ιατρών της. Τόσο το πρωτοβάθμιο ιατρικό συμβούλιο, όσο και το δευτεροβάθμιο, έκριναν πως ήταν ικανή για εργασία. Οι γνωματεύσεις αυτές καθόρισαν και την τελική απόφαση της υπουργού Εργασίας η οποία απέρριψε το αίτημα.
Το Διοικητικό Δικαστήριο, μελετώντας τον φάκελο της υπόθεσης, παρατήρησε ότι «ουδεμία μνεία έγινε, από το Δευτεροβάθμιο Ιατρικό Συμβούλιο της ιατρικής έκθεσης του Ιατρικού Συμβουλίου Υπηρεσιών Ψυχικής Υγείας που συνέστησε την αφυπηρέτηση της αιτήτριας από τη Δημόσια Υπηρεσία κατά το Νοέμβριο του 2017, λόγω του ότι έκρινε αυτήν ανίκανη προς άσκηση του επαγγέλματός της.
Πέραν της μνείας, το Δευτεροβάθμιο Ιατρικό Συμβούλιο, όφειλε παράλληλα, να δώσει τη δική του εξειδικευμένη συλλογική, για τους λόγους που κατά την ενώπιον του εξέταση, έκρινε την αιτήτρια, αντίθετα, ήτοι ως ικανή προς άσκηση του επαγγέλματός της. Στην προκείμενη περίπτωση, υπάρχουν δύο ιατρικές εκθέσεις, που η μία (προγενέστερη), κρίνει την αιτήτρια ανίκανη και συστήνει την αφυπηρέτησή της για λόγους υγείας, ενώ η άλλη (επίδικη και μεταγενέστερη) που κρίνει αυτήν ως ικανή». Το Δικαστήριο υπέδειξε ότι αναμενόταν, «από το Δευτεροβάθμιο Ιατρικό Συμβούλιο να δώσει τεκμηριωμένες απαντήσεις και εξηγήσεις, σε σχέση με τη διάσταση αυτή».
Στη βάση των εν λόγω δεδομένων, κρίθηκε πως η απόφαση του Δευτεροβάθμιου Ιατρικού Συμβουλίου στην οποία στηρίχθηκε η αρμόδια υπουργός για τη λήψη της απόφασής της, ήταν αναιτιολόγητη και ως εκ τούτου, συμπαρέσυρε σε ακυρότητα και την απόφαση της υπουργού με την οποία απορρίφθηκε το αίτημα για παροχή σύνταξης ανικανότητας.
