Νιώθω και αισθάνομαι, το ίδιο έντονα, όπως τα δύο με τρία χρόνια, πριν από το πραξικόπημα και την εισβολή του 1974. Έντονο, τότες, το πατριωτικό αίσθημα του κυπριακού λαού, όπου προσωπικά το ζούσα, λόγω και της παθιασμένης παρουσίας και συμπεριφοράς της ΕΟΚΑ Β, ιδιαίτερα στην περιοχή μας.
Φίλοι, αλλά και συγγενείς, μου έκοψαν την καλημέρα, χαρακτηρίζοντάς με εκκεντρικό. Δεν γονάτισα και έχω τη συνείδησή μου ήσυχη.
Πίστεψαν όλοι αυτοί οι άνθρωποι, του μόχθου και της βιοπάλης, ότι αν έφευγε ο Μακάριος, την άλλη μέρα, θα γινόταν η Ένωση. Πολλοί, είναι αυτοί, που προσωπικά μου το φώναζαν.
Αστειευόμενοι δήθεν, μου έβαλαν και μικρή βόμβα έξω από το σπίτι μου και πλήρωσα τότες, 70 ολόκληρες λίρες, διορθώνοντας τις ζημιές. Και αυτό μου το ομολόγησε, χρόνια αργότερα, μετανοημένος φίλος.
Τα χρόνια που κουβαλώ μαζί μου, μου έχουν διδάξει, ότι ο κόσμος, είναι πάντα ο ίδιος. Ο κόσμος, είναι λαός, και δυστυχώς, σχεδόν πάντα, γίνεται πρόβατο.
Αν και είμαι σίγουρος, στο Δημοψήφισμα του 2004, Πρόεδρος ήταν ο μ. Κληρίδης, θα περνούσε το σχέδιο Ανάν, με 90% και πάνω. Και όμως ο Τάσσος πλειοψήφησε. Κανένας, δεν μιλούσε το 2004, για εγγυήσεις. Τώρα, όλοι, χορτάτοι και ταλαίπωροι, αφηνιάζουν για τις εγγυήσεις. Δυστυχώς χωρίς εγγυήσεις, οι Τουρκοκύπριοι σε ένα ενδεχόμενο δημοψήφισμα θα ψηφίσουν όχι.
Βγήκαν οι δικοί μας και με αφορμή τον κορωνοϊό, έκλεισαν τα μισά οδοφράγματα. Πολλοί φωνάζουν για το κλείσιμο όλων. Τώρα, που γράφω το παρόν άρθρο μου, ακούω από το ραδιόφωνο, ότι οι απέναντι, κλείνουν τα υπόλοιπα οδοφράγματα. Μήνυμα για τσουνάμι που έρχεται.
Κατακαημένο Βαρώσι. Στολίδι της Κύπρου και του κόσμου όλου. Σε προδίδουν οι δικοί σου. Ακούω τον κυβερνητικό εκπρόσωπο κάθε μέρα και εκστασιάζομαι. Σίγουρα, το κλείσιμο των οδοφραγμάτων, είναι πισώπλατη μαχαιριά στην επανεκλογή του Ακιντζί. Γνήσιου Κύπριου και αληθινού πατριώτη.
Σε προδώσαν οι φίλοι σου μ. Γλαύκε Κληρίδη. Πήραν τις περιουσίες σου και τον Συναγερμό, αλλά όχι τις παρακαταθήκες σου.
Το παράπονό μου όμως περισσότερο, είναι με τους Βαρωσιώτες και όλους τους πρόσφυγες, που δεν βλέπουν το τσουνάμι που έρχεται με τη διχοτόμηση. «Τζιείνοι ποτζιή, εμείς ποδά». Θα έχουμε το κόστος, να κτίσουμε τείχος διαχωρισμού, όπως αυτό που κτίζει ο… Τραμπ, αλλά θα χρειάζεται να βάλουμε και συρματόπλεγμα στις παραλίες που θα μας μείνουν, διότι θα υπάρχει ο κίνδυνος, να μας στέλνουν ταλαίπωρους πρόσφυγες, με βάρκες ή κολυμπώντας.
Θα αποφασίζει ο κάθε Ερντογάν και όχι οι Τουρκοκύπριοι.
