Ο Αντώνης Χατζηαντώνης, πρόσφυγας από την Κερύνεια, γράφει με αφορμή τα όσα έχουν αποκαλυφθεί στην υπόθεση θανάτου του 26χρονου εθνοφρουρού Θανάση Νικολάου.
Πραγματικά βουρκώσαμε όλοι, ακούγοντας τον Γενικό Εισαγγελέα, να δηλώνει με φανερή θλίψη: «Μακάρι να μπορούσα να πάρω τον χρόνο πίσω». Αυτό, τα λέει όλα. Η υπόθεση αυτή, την οποία παρακολουθούμε περί τα 16 τόσα χρόνια, φαίνεται να εξιχνιάζεται ή να εισέρχεται στο τελικό στάδιο. Και αξίζουν συγχαρητήρια, στην χαροκαμένη μάνα του εθνοφρουρού, Θανάση Νικολάου, που στα 26 του χρόνια, έχασε με περίεργο τρόπο την ζωή του. Θαυμάζουμε όλοι, την αντοχή, την επιμονή και το πείσμα της Ανδριάνας Νικολάου, η οποία δεν αποδέχτηκε την εκδοχή των αστυνομικών Αρχών που ερεύνησαν την υπόθεση, ότι επρόκειτο για αυτοκτονία του γιού της και προσέφυγε στο ΕΔΑΔ, μπαίνοντας σε μία επίπονη και ψυχοφθόρα διαδικασία. Εμπιστευόμαστε τον Γιώργο Σαββίδη, ότι θα πράξει το άπαν των δυνατοτήτων του, για να ριχθεί άπλετο φως στην υπόθεση αυτή. Να βρεθούν οι ένοχοι και να πληρώσουν! Ο ίδιος δήλωσε: «Σίγουρα δεν είμαι ικανοποιημένος ότι αυτή η οικογένεια, έχει πάρει την απάντηση που αναζητά. Όσον αφορά τα αίτια, ή ποιοι ευθύνονται, είμαστε στην ίδια πλευρά. Πρόθεση μας είναι να φτάσουμε στην αλήθεια». Μπράβο στο Γιώργο Σαββίδη! Άνθρωπος με ήθος και ευαισθησίες. Τον γνωρίζω παιδιόθεν. Υπήρξαμε συμμαθητές στο Δημοτικό Σχολείο Κερύνειας. Συγχαρητήρια και στην εξ Ελλάδος ιατροδικαστή, κα Καραγιάννη, που ασχολήθηκε σοβαρά με το θέμα και διαπίστωσε ότι το υοειδές οστούν του αδικοχαμένου νέου, φέρει περίεργες, ανεξήγητες μάλλον, κακώσεις, πράγμα που δείχνει ότι πιθανόν να έπεσε θύμα πνιγμού, στραγγαλισμού ή και απαγχονισμού. Ας δίνει κουράγιο ο Θεός στους γονείς του παιδιού αυτού. Έχασα και εγώ το γιο μου, στα 23 του χρόνια από καρκίνο και γνωρίζω. Είναι ένας πόνος που βασανίζει για μία ζωή τους γονείς. Όποιος δεν το έχει βιώσει, δυσκολεύεται να το νιώσει.
Και φυσικά εδώ ταιριάζει και η κυπριακή παροιμία «η φωθκιά, τζει που πέφτει κρούζει». Την έλεγε η γιαγιά μου η μακαριστή, σε περιπτώσεις που κάποια οικογένεια έχανε ένα αγαπημένο της μέλος. Δυστυχώς, η αναλγησία της εποχής που ζούμε, δεν έχει όρια. Δεκαέξι ολόκληρα χρόνια κρατικής αδιαφορίας! Ας ελπίσουμε να λάμψει η αλήθεια σύντομα και να δικαιωθούν, εκτός από τους γονείς του παιδιού που χάθηκε τόσο άδοξα και η ίδια η ψυχούλα του Θανάση. Που υπηρετώντας την πατρίδα, κάποιοι ασυνείδητοι, έκοψαν το νήμα της ζωής του.
