Ο Λοΐζος Πίπης γράφει με αφορμή την επέτειο της τουρκικής εισβολής.
Την ημέρα της εκεχειρίας ο Ετζιεβίτ υπερφίαλα διεκήρυττε τις κατακτήσεις του. «Η τουρκική παρουσία στην Κύπρο έχει εγκαθιδρυθεί τελεσίδικα. Ο διάδρομος των δέκα μιλίων που ενώνει την Κερύνεια με τον τουρκικό τομέα της Λευκωσίας θα είναι μια μόνιμη βάση δύναμης για τον τούρκικο πληθυσμό». Από την έναρξη της συμφωνίας για κατάπαυση του πυρός, οι τουρκικές δυνάμεις διεύρυναν τον διάδρομο της Κερύνειας σιγά-σιγά παρατείνοντας τη συνέχιση του πολέμου. Από την άλλη, οι Τούρκοι καυχιόντουσαν ότι έδιωξαν τους Ελληνοκύπριους από 30 πόλεις και χωριά και συνέχιζαν να κτίζουν εγκαταστάσεις στο προγεφύρωμά τους.
Ετζιεβίτ: «Η τουρκική παρουσία στο νησί θα είναι μόνιμη. Η Κερύνεια θα είναι για πάντα τουρκική και ο διάδρομος που συνδέει τον τουρκικό τομέα με την ακτή θα είναι η μόνιμη βάση της ισχύος του τουρκικού λαού στο νησί».
– «Περισσότεροι από 30.000 Τούρκοι στρατιώτες είχαν αποβιβαστεί με βαρύ τίμημα».
Ετζιεβίτ: «Η Τουρκία και η Αμερική συμφώνησαν για μια χωριστή, γεωγραφικά αυτόνομη τουρκοκυπριακή διοίκηση. Οι ΗΠΑ έχουν μια πολύ ξεκάθαρη πολιτική για την Κύπρο και είμαστε ευγνώμονες γι’ αυτό».
Ναι γνωστή η αμερικάνικη εξωτερική πολιτική του 1974 υπέρ της Τουρκίας. Γνωστά τα έργα Κίσινγκερ και οι μυστικές συνεννοήσεις του, με τον Ετζεβίτ.
Γνωστή ακόμη η οργιώδης βαναυσότητα του τουρκικού στρατού με μόνο χαρακτηρισμό του τον αγριανθρωπισμό του.
Γνωστό πώς μπήκε στη χώρα μας, ο Ετζεβίτ; Σαν εγγυητής δήθεν των Τουρκοκυπρίων, βάσει του τότε επιβληθέντος Συντάγματος του 1960 και όμως η διασάλευση της τάξης με το πραξικόπημα Χούντας-Σαμψών αποκαταστάθηκε πλήρως εντός ολίγων ημερών, με την αποχώρηση του ανδρείκελου και την ανάληψη της εξουσίας από τον τότε προεδρεύοντα, Γλαύκο Κληρίδη.
Και, ω της ειρωνείας το θράσος. Ο Τούρκος εισβολέας, αντί να αποχωρήσει πάραυτα, παρέμεινε και παραμένει ακόμη εκεί, για μισό σχεδόν αιώνα, σαν ακόμη εγγυητής!
Αλλά πού, οι ειδικοί Νομικοί και οι της έδρας Δικαστικοί, για να αναλάβουν την αντίστροφη μέτρηση, επαναφοράς του θύτη στη θέση του.
ΠΡΟΣ ΤΟ ΓΕΝΙΚΟ ΓΡΑΜΜΑΤΕΑ ΤΟΥ Ο.Η.Ε
Εξοχότατε,
Το κυπριακό πρόβλημα δεν σχετίζεται αλλ’ ούτε και λύεται με μέτρα οικοδόμησης εμπιστοσύνης, με δικοινοτικές προσεγγίσεις, αλλ’ ούτε με σεμινάρια ψυχολογίας. Το Κυπριακό είναι θέμα κατοχής. Εισέβαλαν στη χώρα μας οι λύκοι κι έκτοτε παρέμειναν και παραμένουν ακόμη εκεί, προβάλλοντας απαιτήσεις που δεν μπορούν να γίνουν αποδεκτές, ούτε από τον Διεθνή Οργανισμό, αλλ’ ούτε και από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Αλλά και κατά την επέτειο της μαυροφορεμένης μέρας μας, εκείνοι πανηγύριζαν και φωνασκούσαν ειρωνεύοντες μας για τα όσα τερατουργήματα έχουν κάνει. Και το χειρότερο τόλμησαν και πρόβαλαν σαν λύση του Κυπριακού – «το μόρφωμα των δύο κρατών» που δεν αποτελούν παρά σκωληκοειδείς αποφύσεις που εκτράφησαν και καταγράφησαν σαν Ερντογα-κισμός. Αλλά τι να πεις ακόμη για την πολιτική δήθεν επικυριαρχία ή για το ισότιμο καθεστώς που επιζητούν;
Εξοχότατε,
Προς γνώση υμών αλλά και προς γνώση των όσων ή όποιων δει, η ΚΥΠΡΙΑΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, δεν καταργείται, δεν διαγράφεται, δεν διχοτομείται, δεν ΤΕΤΡΑΓΩΝΙΖΕΤΑΙ, δεν απεμπολεί την ΥΠΑΡΞΗ της ή τα ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΤΗΣ, αλλά θα είναι πάντα εκεί και θα παραμείνει εκεί, ζωντανή – φωτοδότης και υπερασπιστής των ΑΡΧΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΑΞΙΩΝ ΤΗΣ.
