Είναι εξωφρενικό, ειδικά σε μία χώρα με λειψυδρία, να χάνονται μεγάλες ποσότητες νερού και είναι χαρακτηριστική η περίπτωση νέων περιοχών που εντάχθηκαν σε δημαρχούμενες περιοχές στη Λεμεσό, όπου κάθε 1.000 τόνους νερό που αγοράζει ο ΕΟΑ από το Τμήμα Αναπτύξεως Υδάτων (ΤΑΥ), οι 800 τόνοι χάνονται μέσα από το απαρχαιωμένο δίκτυο υδροδότησης.

Ο ΕΟΑ Λεμεσού άρχισε να λαμβάνει μέτρα για αποκατάσταση των ζημιών ή και αντικατάσταση των αγωγών, όπου αυτοί παρουσιάζουν τρομερές απώλειες. Δεν φτάνει που οι περιοχές αυτές, διαθέτουν διάτρητο σύστημα (από πλευράς αγωγών) δεν πλήρωναν καν «κανονικά» τέλη, κάτι το οποίο προωθήθηκε μετά την ανάληψη της υδροδότησής τους από τον ΕΟΑ Λεμεσού.

Οι περιοχές στις οποίες θα επιβληθεί αύξηση στα τέλη υδατοπρομήθειας περιλαμβάνουν στον Δήμο Κουρίου και στον Άγιο Τύχωνα (ο οποίος προηγουμένως διέθετε δική του υδατοπρομήθεια και πλέον εντάχθηκε στον Δήμο Αμαθούντας) και ουσιαστικά θα πληρώνουν την ίδια ταρίφα με τους υπόλοιπους πελάτες του ΕΟΑ Λεμεσού.

Ο πρόεδρος του ΕΟΑ Λεμεσού κ. Γιάννης Τσουλόφτας ανέφερε, ότι με τις αυξήσεις, που αφορούν περίπου 30.000 άτομα, ουσιαστικά εφαρμόστηκε ενιαία τιμολογιακή πολιτική.

Στην προσπάθεια του να επιδιορθώσει τις ζημιές, ο ΕΟΑ σε ορισμένες περιπτώσεις κινείται σχεδόν στα τυφλά, αν ληφθεί υπόψιν, πως, όπως ανέφερε ο πρόεδρός του κ. Γιάννης Τσουλόφτας, πέραν της κακής κατάστασης του δικτύου, δεν υπάρχουν πληροφορίες ως προς τις διατομές των αγωγών, τις αντοχές τους στις πιέσεις (οι οποίες είναι αυξημένες σε σχέση με την πίεση που επικρατούσε με τις υδατοπρομήθειες των ξεχωριστών κοινοτήτων) και γενικά για την κατάσταση που επικρατεί στο πεπαλαιωμένο σύστημα. Εξάλλου, όταν προκύψει βλάβη, δεν υπάρχουν διακόπτες προκειμένου να διακοπεί η παροχή σε ένα σημείο, οπόταν επηρεάζεται μεγάλος αριθμός καταναλωτών.

Ο κ. Τσουλόφτας ανέφερε, ότι πέραν της λήψης βραχυπρόθεσμων μέτρων αντιμετώπισης των προβλημάτων, έχει εκπονηθεί και μακροπρόθεσμος σχεδιασμός ειδικά για τον Δήμο Κουρίου και όταν ωριμάσουν οι συνθήκες θα αναζητηθεί χρηματοδότηση για αντικατάσταση του δικτύου, κάτι το οποίο μεταφράζεται σε εκατομμύρια ευρώ.

Όσον αφορά τις απώλειες στις υπόλοιπες περιοχές που εμπίπτουν στα όρια του ΕΟΑ Λεμεσού ο κ. Τσουλόφτας ανέφερε πως κυμαίνεται στο 23%. Επείγει η αναβάθμιση των υποδομών, συμπλήρωσε ο πρόεδρος του ΕΟΑ Λεμεσού.

Βεβαίως, το ζήτημα της απώλειας νερού δεν αφορά μόνο τη Λεμεσό αφού και στη Λάρνακα οι απώλειες φτάνουν μέχρι και 70% του νερού που αγοράζεται από το Τμήμα Αναπτύξεως Υδάτων ενώ στην Αμμόχωστο κυμαίνεται στο 37%, με κάποιες κοινότητες να ξεπερνούν το 60%.

Στη Λευκωσία οι απώλειες νερού, ύστερα από πολλές προσπάθειες που είχαν καταβληθεί στο παρελθόν, είχαν μειωθεί στο 13,5% ενώ όταν εντάχθηκε στο πρώην Συμβούλιο Υδατοπρομήθειας Λευκωσίας και η Λακατάμια (της οποίας το σύστημα ήταν προβληματικό) το ατιμολόγητο νερό (οι απώλειες) αυξήθηκαν στο 20%.

Το πρόβλημα με τις απώλειες νερού είναι διαχρονικό και είναι χαρακτηριστικό, ότι στο Συμβούλιο Υδατοπρομήθειας Λευκωσίας (το καλύτερο που υπήρχε παγκυπρίως), την περίοδο 2007-2021 το ατιμολόγητο νερό, δηλαδή το νερό που χάθηκε «καθ΄οδόν» ανήλθε σε περίπου 63 εκατομμύρια κυβικά μέτρα νερού (62.966.536) κάτι το οποίο μεταφράζεται σε περίπου €63 εκατ.

Στην Πάφο τα στοιχεία εκτείνονται την περίοδο μεταξύ 1999-2005 και σύμφωνα με αυτά, οι απώλειες κυμάνθηκαν μεταξύ 29,4%-35,2%. Στο Παραλίμνι οι απώλειες κυμαίνονταν μεταξύ 29,2%-32,6%. Τώρα οι απώλειες ανήλθαν στο 37% κάτι το οποίο οφείλεται και στην ένταξη νέων περιοχών.