Έπεσε η αυλαία μιας τραγικής ιστορίας του 1974. Αφορά τη δολοφονία μιας μητέρας και των δυο παιδιών της από Τούρκους στρατιώτες. Η κηδεία τους έγινε σήμερα.
Με την τραγική αυτή ιστορία είχε ασχοληθεί ο «Φ», με συνέντευξη του κ. Σάββα Δράκου, αδελφού των ανήλικων (το 1974) παιδιών της οικογένειας Δράκου, ο οποίος επιβίωσε απλώς και μόνο επειδή υπηρετούσε τη θητεία του και δεν ήταν παρών στη σκηνή του εγκλήματος.
Σύμφωνα με τον κ. Σάββα Δράκο, η οικογένεια του (οι γονείς του και τα δύο αδέλφιά του) είχε ξεκινήσει με το αυτοκίνητο από τον Άγιο Γεώργιο Κερύνειας με κατεύθυνση το χωριό Φτέρυχα και καθοδόν εντοπίστηκαν από τα αεροπλάνα, ένα εκ των οποίων έριξε ρουκέτα με αποτέλεσμα να καεί ο οδηγός ενός άλλου οχήματος, που επίσης επιχειρούσε να διαφύγει.
Ο πατέρας της οικογένειας, Χρίστος Δράκος, έστριψε αριστερά στην προσπάθεια του να διασωθεί αλλά τα αεροπλάνα τους εντόπισαν ξανά, οπόταν εξήλθαν του οχήματος προκειμένου να διασωθούν, εγκαταλείποντας το αυτοκίνητο κάτω από μια χαρουπιά. Όταν άρχισαν να περπατούν, συνάντησαν το ζεύγος Κώστα και Δέσποινας Κοζάκου που προπορεύονταν.
Σε κάποια στιγμή Τούρκοι στρατιώτες οι οποίοι περνούσαν από εκεί άρχισαν να τους πυροβολούν. Ο Χρίστος Δράκος φώναξε στους υπόλοιπους να πέσουν στη γη, κάτι το οποίο έπραξε ο ίδιος που ακολουθούσε και αυτός ήταν ο λόγος που διασώθηκε. Σύμφωνα με την περιγραφή του κ. Χρίστου Δράκου, όπως μας την μετέφερε ο γιος του Σάββας, ο 16χρονος Γιώργος φαίνεται να φοβήθηκε και άρχισε να τρέχει οπόταν οι Τούρκοι άρχισαν να τον πυροβολούν ενώ είχε προσεγγίσει ένα βράχο. Ύστερα πυροβόλησαν την Μαρίτσα Δράκου, μητέρα του Γιώργου, η οποία δεν επιχείρησε καν να διαφύγει. Ακολούθως, πυροβόλησαν τον 13χρονο Νίκο, ο οποίος είχε τρέξει προς την αντίθετη κατεύθυνση που είχε επιχειρήσει να διαφύγει τρέχοντας ο 16χρονος Γιώργος. Τέλος, δολοφόνησαν και το ζεύγος Κοζάκου.
Όταν ολοκληρώθηκε η σφαγή ακούστηκε μια φωνή να λέει «πράκ», που σήμαινε, όπως μας ανέφερε ο κ. Σάββας Δράκος, «σταματήστε». Ήταν Τούρκος αξιωματικός ο οποίος έφτασε εκείνη την ώρα. Έβρισε τους στρατιώτες. Ύστερα ο Χρίστος Δράκος στη θέα της δολοφονίας των δύο παιδιών και της γυναίκας του λιποθύμησε. Όταν συνήλθε, ο αξιωματικός του είπε ότι λυπάται και ότι έχει και αυτός γυναίκα και παιδιά. Ήταν όμως αργά. Ο Χρίστος Δράκος μεταφέρθηκε σε σπίτι όπου οδηγήθηκαν και τα εννέα παιδιά του ζεύγους των Κοζάκων που για καλή τους τύχη προπορεύονταν και έτσι διασώθηκαν.
Οι δολοφονίες είχαν διαπραχθεί ημέρα Σάββατο και την Τρίτη ο Χρίστος Δράκος συνοδευόμενος από το συγχωριανό του Γρηγόρη Σατράκη πλησίασαν το χώρο όπου βρίσκονταν οι νεκροί. Ο κ. Χρίστος Δράκος δεν άντεξε τη συναισθηματική φόρτιση και λιποθύμησε, οπόταν στη συνέχεια αποχώρησαν.
Ο κ. Χρίστος Δράκος αποτάθηκε σε αστυνομικό σταθμό όπου ζήτησε από τον Ελληνοκύπριο υπεύθυνο (προτού καταληφθεί η περιοχή από τους Τούρκους) να διαθέσει ένα αυτοκίνητο για παραλαβή των νεκρών αλλά αυτός απέρριψε το αίτημα.
Το 1976 Τουρκοκύπριος πληροφόρησε την Διερευνητική Επιτροπή Αγνοουμένων, πως ενώ έβοσκε τα πρόβατα του στην περιοχή όπου δολοφονήθηκαν μέλη της οικογένειας Δράκου, είδε δύο μικρά κρανία και υπέθεσε ότι ανήκαν σε παιδιά.
Ό,τι απέμεινε από τα οστά εντοπίστηκαν αρχικά από τον Σάββα Δράκο, αδελφό του Γιώργου και του Νίκου Δράκου. Ο κ. Σάββας Δράκος επισκέφθηκε την περιοχή της δολοφονίας ύστερα από λεπτομερή περιγραφή που του έδωσε ο πατέρας του Χρίστος Δράκος. Ο κ. Σάββας μας είχε αναφέρει ότι επεσκέφθη την περιοχή 5-6 φορές και τελικά βρήκε ένα σχετικά μεγάλο οστό κάτω από φύλλα πεύκου οπόταν ενημέρωσε τη ΔΕΑ εκπρόσωποι της οποία μετέβησαν επιτόπου και άρχισαν εκσκαφές. Σύμφωνα με τον ίδιο, όλα δείχνουν πως οι νεκροί έμειναν άταφοι και ότι τα περισσότερα οστά παρασύρθηκαν στη θάλασσα.
Σημειώνεται, ότι κάποια από τα μικρά οστά που εντοπίστηκαν δεν μπορούσαν να ταυτοποιηθούν λόγω της αλλοίωσης που επήλθε σε αυτά.
