Οι δεξαμενές νερού στην ύπαιθρο, είτε για αρδευτικούς είτε για άλλους σκοπούς, όπως και οι σταθμοί επεξεργασίας λυμάτων, αποτελούν επικίνδυνους χώρους για τα ζώα σε όλες τις περιοχές του κόσμου, με την Κύπρο να μην αποτελεί εξαίρεση. Συχνά, τα ζώα, αναζητώντας νερό, καταλήγουν εγκλωβισμένα σε αυτές τις δεξαμενές. Χωρίς δυνατότητα διαφυγής, βιώνουν έναν αργό και βασανιστικό θάνατο. Ιδιαίτερα επικίνδυνες είναι οι δεξαμενές με μεμβράνες, καθώς η ολισθηρή επιφάνειά τους καθιστά δύσκολη έως αδύνατη τη διαφυγή.
Για την αποτροπή αυτών των περιστατικών, επιβάλλεται η τοποθέτηση περιφράξεων γύρω από τις δεξαμενές, οι οποίες πρέπει να συντηρούνται τακτικά. Ωστόσο, ακόμα και με την παρουσία περιφράξεων, τα ζώα συχνά βρίσκουν τρόπο να πλησιάσουν τις δεξαμενές. Έτσι, η κατασκευή ραμπών διαφυγής είναι απαραίτητη για την αύξηση των πιθανοτήτων επιβίωσης των ζώων σε περίπτωση εγκλωβισμού.
Με εντολή της Υπουργού Γεωργίας, Αγροτικής Ανάπτυξης και Περιβάλλοντος Μαρίας Παναγιώτου, το Τμήμα Αναπτύξεως Υδάτων (ΤΑΥ) θα προχωρήσει σε ελέγχους των περιφράξεων των δεξαμενών και θα αναλάβει την επιδιόρθωσή τους όπου κρίνεται απαραίτητο. Επιπλέον, για τις νέες τεχνητές λίμνες που βρίσκονται υπό την ευθύνη του ΤΑΥ, θα θεσπιστούν ειδικοί όροι στους σχεδιασμούς, προκειμένου να διασφαλιστεί η ύπαρξη τρόπων διαφυγής για τα ζώα που ενδέχεται να εγκλωβιστούν.
Ταυτόχρονα, το Τμήμα Περιβάλλοντος θα ενσωματώνει στους περιβαλλοντικούς όρους που εκδίδει, την απαίτηση για την προσαρμογή του τελικού σχεδιασμού των έργων, ώστε να περιλαμβάνονται μέτρα διευκόλυνσης της διαφυγής των ζώων.
Στο μεταξύ, το Υπουργείο καλεί τους ιδιοκτήτες μικρών ιδιωτικών δεξαμενών να λάβουν μέτρα για την ελαχιστοποίηση ή πλήρη εξάλειψη του κινδύνου για τα ζώα. Στο πλαίσιο αυτό, συνιστάται η περίφραξη των δεξαμενών για την αποτροπή της πρόσβασης από ζώα και ανθρώπους, η συστηματική συντήρηση των περιφράξεων για τη διατήρηση της αποτελεσματικότητάς τους και η κατασκευή ραμπών διαφυγής, που θα επιτρέπουν στα ζώα να απομακρύνονται με ασφάλεια σε περίπτωση εγκλωβισμού.
Η σημασία της κατασκευής ραμπών διαφυγής
Η κατασκευή ραμπών διαφυγής στις δεξαμενές νερού είναι ένα κρίσιμο μέτρο για την προστασία των ζώων που παγιδεύονται και που συνήθως κολυμπούν γύρω από την περίμετρο της δεξαμενής, αναζητώντας διέξοδο. Μια ράμπα μπορεί να προσφέρει τη σωστή διέξοδο, αυξάνοντας τις πιθανότητες επιβίωσης. Για την κατασκευή της ράμπας προτείνεται η χρήση μεταλλικού πλέγματος ανθεκτικού στο νερό για τη δημιουργία σταθερής επιφάνειας, ανθεκτικού ξύλου για τη δομή της ράμπας και πλαστικής σωλήνας γεμάτης με αδρανή υλικά για τη δημιουργία βάρους στη βάση της ράμπας. Το πλάτος της ράμπας δεν πρέπει να είναι μικρότερο από ένα μέτρο για να επιτρέπει την ασφαλή έξοδο του ζώου. Το μήκος της ράμπας πρέπει να εκτείνεται μέχρι τον πυθμένα της δεξαμενής για να επιτρέπει την πρόσβαση ανεξαρτήτως στάθμης νερού. Η ράμπα πρέπει να είναι σταθερά στερεωμένη στο πλευρικό τοίχωμα της δεξαμενής, ώστε τα ζώα να μην εγκλωβιστούν πίσω από αυτή. Η κλίση της ράμπας πρέπει να είναι γύρω στις 45 μοίρες, αν και μπορεί να προσαρμοστεί ανάλογα με τη μορφή των τοιχωμάτων της δεξαμενής. Σε μεγάλες δεξαμενές, η τοποθέτηση ραμπών πρέπει να γίνεται κάθε 10-15 μέτρα, ενώ σε μικρότερες δεξαμενές αρκούν 1-2 ράμπες. Η τακτική συντήρηση της ράμπας και η απομάκρυνση των υλικών που μπορεί να την καταστήσουν ολισθηρή είναι απαραίτητη για τη διασφάλιση της αποτελεσματικότητάς της. Ο τακτικός έλεγχος της κατάστασης της ράμπας εξασφαλίζει τη σωστή λειτουργία της.
Κινήσεις προς την ορθή κατεύθυνση
Η εφαρμογή αυτών των πρακτικών συνιστά ένα σημαντικό βήμα για την προστασία των ζώων, μειώνοντας τα αδικαιολόγητα περιστατικά θανάτου και ενισχύοντας τον σεβασμό για τα ζώα και το περιβάλλον. Ο πολιτισμός ενός λαού διαφαίνεται από τον τρόπο που συμπεριφέρεται στα ζώα του και η πρόοδος του είναι ανάλογη του σεβασμού που επιδεικνύει προς αυτά. Το Υπουργείο Γεωργίας κινείται προς την ορθή κατεύθυνση στο θέμα αυτό.
