Νέος πονοκέφαλος για το εργοστάσιο ασφάλτου: Πίσω στο Δικαστήριο η προσφυγή κατοίκων Μιτσερού

Ξανά σε περιπέτειες οι κάτοικοι οκτώ κοινοτήτων με την απόφαση της κυβέρνησης για την ανέγερση εργοστασίου κατασκευής ασφάλτου στην περιοχή Μιτσερού.

Χθες, το Εφετείο ανέτρεψε την πρωτόδικη απόφαση του Διοικητικού Δικαστηρίου ημ. 25/9/2023 με την οποία ακυρώθηκε η πολεοδομική άδεια η οποία είχε χορηγηθεί σε εργοστάσιο παραγωγής ασφάλτου σε Γεωργική Ζώνη, εντός των διοικητικών ορίων της κοινότητας Μιτσερού.

Το Εφετείο (τρεις δικαστές) αποδέκτηκε την προσφυγή του Υπουργικού Συμβουλίου και παρέπεμψε την εξέταση εκ νέου της προσφυγής και ορισμένων λόγων που δεν εξετάστηκαν αρχικά, σε άλλο Δικαστήριο.

Το Εφετείο αφού βρήκε ότι στην παρούσα περίπτωση οι εφεσίβλητοι (οκτώ κοινότητες Μιτσερού, Αγροκηπιοάς, Αγίου Ιωάννη, Αρεδιού, Κάτω Μονής, Μενοίκου, Μαλούντας και Ορούντας) έχουν επαρκώς και αρκούντως συγκεκριμένα πιθανολογήσει τον ενδεχόμενο επηρεασμό τους από την σκοπούμενη ανάπτυξη και πως έχουν επαρκώς πιθανολογήσει, για σκοπούς παραδεκτού της προσφυγής τους, το έννομο συμφέρον τους.

Εντούτοις, διαφώνησε με το εύρημα του πρωτόδικου Δικαστηρίου περί παράβασης της διάταξης 9.9.2.3 της οικείας Δήλωσης Πολιτικής και την συνακόλουθη, λόγω αυτού του ευρήματος, ακύρωση της προσβαλλόμενης διοικητικής απόφασης. Όπως αναφέρει η πρωτόδικη απόφαση παραμερίζεται, αφού τέτοιος λόγος ακύρωσης προβλήθηκε και προωθήθηκε, κρίνουμε, αλυσιτελώς.

Όπως σημειώνει το Εφετείο, το πρωτόδικο Δικαστήριο έχει αποδεχθεί, ήτοι ότι οι εφεσίβλητοι (λανθασμένα, ως έκρινε) έχουν ακουστεί μετά την λήψη της απόφασης (για εγκατάσταση του εργοστασίου), ενώ το θέμα της τυχόν παράβαση της παραγράφου 9.9.2.3 της Δήλωσης Πολιτικής δεν προβλήθηκε, βρίσκουμε, λυσιτελώς πρωτόδικα και έπρεπε να μην τύχει εξέτασης ή, εν πάση περιπτώσει, να απορριφθεί από το πρωτόδικο Δικαστήριο γι’ αυτόν τον λόγο.

«Αυτό, συγκεκριμένα, διότι, ως προκύπτει από τον ίδιο τον διοικητικό φάκελο της υπόθεσης όλοι οι εφεσίβλητοι (πλην του Κοινοτικού Συμβουλίου Μαλούντας) εν πάση περιπτώσει ακούσθηκαν. Συνεπώς, ακύρωση της επίδικης απόφασης γι’ αυτό τον λόγο δεν εξυπηρετεί οτιδήποτε, αφού αναγκαστικά τέτοια πλημμέλεια, αν υπήρξε, δεν μπορεί παρά να τύγχανε επανόρθωσης-θεραπείας σε ενεστώτα χρόνο και, ως έχουμε προαναφέρει, τελικώς οι (επτά εκ των οκτώ) εφεσίβλητοι (ήδη) ακούσθηκαν, ενώ, ταυτόχρονα, δεν έχουν στοιχειοθετήσει, τι άλλο θεωρούν ότι στερήθηκαν να εκθέσουν που δεν έθεσαν, έστω μεταγενέστερα, αν τέτοια θέση γινόταν αποδεκτή, ενώπιον της διοίκησης» επισημαίνει το Εφετείο.

Περαιτέρω το Εφετείο έκρινε ότι σχετικά με την ασκηθείσα στο πλαίσιο αυτής αντέφεση, με την οποία επιδιώκεται αποκλειστικά η εξέταση λόγων ακύρωσης που κατ’ ισχυρισμό δεν εξετάσθηκαν πρωτόδικα, η υπόθεση παραπέμπεται εκ νέου στο Διοικητικό Δικαστήριο, για έκφραση κρίσης επί των υπόλοιπων δεόντως εγερθέντων και προωθηθέντων λόγων ακύρωσης, αν ήθελε ως τέτοιοι πρωτοδίκως κριθούν, αφού το Εφετείο (ως Δευτεροβάθμιο Δικαστήριο) δεν έχει δικαιοδοσία να εξετάζει πρωτογενώς λόγους ακύρωσης.

Μετά την κατάληξη του Εφετείου η προσφυγή των οκτώ κοινοτήτων επιστρέφεται ενώπιον του πρωτόδικου Δικαστηρίου (άλλου Δικαστή, εκ των πραγμάτων) προς εξέταση, κατά προτεραιότητα, των απομεινάντων ζητημάτων.