«Ονομάζομαι Χριστίνα, είμαι 39 ετών και μητέρα δύο παιδιών, ηλικίας 12 και 8 ετών. Σήμερα, με υπερηφάνεια μπορώ να πω πως είμαι 12 χρόνια καθαρή. Η πορεία μου ξεκίνησε στα 15 μου χρόνια, όταν μπήκα στον φαύλο κύκλο της εξάρτησης, που κράτησε μέχρι τα 27 μου. Τότε, πίστευα ότι η χρήση με έκανε πιο δυνατή, πιο επιθυμητή και πιο ικανή να αντεπεξέρχομαι σε όλα. Έζησα μια παραπλανητική πραγματικότητα, γεμάτη από ψεύτικα συναισθήματα…».
Με αυτή τη συγκλονιστική εισαγωγή, η Χριστίνα, απόφοιτη της κλειστής θεραπευτικής κοινότητας απεξάρτησης «Αγίας Σκέπης» και συγκεκριμένα του προγράμματος «Παναγίας Καταφυγής», που επιτρέπει σε εγκύους γυναίκες και σε μητέρες να συμμετέχουν σε θεραπεία, μαζί με τα μικρά παιδιά τους, απευθύνθηκε στους δεκάδες παρευρισκόμενους, από το βήμα της τελετής αποφοίτησης μελών της «Αγίας Σκέπης» που έγινε στις 6 Νοεμβρίου 2024 στο θέατρο «Παλλάς» στη Λευκωσία.
Η αποφοίτηση αφορούσε ομάδα ατόμων που συμπλήρωσαν 7-15 χρόνια μακριά από ουσίες και γιορτάστηκε με την ευκαιρία της 25ης επετείου από την ίδρυση και λειτουργία της «Αγίας Σκέπης» το 1999 στο Φιλάνι, με εμπνευστή και πνευματικό οδηγό, τον τότε ηγούμενο Μαχαιρά και νυν μητροπολίτη Λεμεσού Αθανάσιο, πρόεδρο του διοικητικού συμβουλίου της «Αγίας Σκέπης». Οι απόφοιτοι κλήθηκαν ονομαστικά ο ένας μετά τον άλλο στη σκηνή, από τη συντονίστρια της εκδήλωσης Σύλβια Πετρίδου και έλαβαν ο καθένας από τα χέρια του μητροπολίτη Λεμεσού, ένα μικρό συμβολικό δώρο.
Η συγκινητική εκδήλωση περιλάμβανε χαιρετισμό από την υφυπουργό Κοινωνικής Πρόνοιας Μαριλένα Ευαγγέλου εκ μέρους του Προέδρου της Δημοκρατίας και ομιλίες από την κλινική διευθύντρια της «Αγίας Σκέπης» ψυχολόγο Τίνα Παύλου και τον μητροπολίτη Λεμεσού Αθανάσιο. Παρόντες μεταξύ άλλων στην εκδήλωση ήταν ο επίσκοπος Λήδρας Επιφάνιος αντιπρόεδρος του δ. σ. της «Αγίας Σκέπης», η υφυπουργός Ναυτιλίας Μαρίνα Χατζημανώλη, ο αρχηγός της Αστυνομίας Θεμιστός Αρναούτης, ο διοικητής της ΥΚΑΝ Στέλιος Αριστείδου και ο πρόεδρος της Αρχής Αντιμετώπισης Εξαρτήσεων Κύπρου Χρίστος Μηνά. Δάκρυα στα μάτια πολλών παρευρισκόμενων, έφεραν οι προσωπικές μαρτυρίες της Χριστίνας και του επίσης απόφοιτου της «Αγίας Σκέπης», Χρήστου Προδρόμου, για την επώδυνη εμπειρία της πολύχρονης χρήσης ναρκωτικών και την πορεία απεξάρτησης τους που άρχισε στην «Αγία Σκέπη».
Το πρόγραμμα αυτής της αξέχαστης βραδιάς, πλαισιώθηκε με προβολή σύντομων βιντεοταινιών για τα προγράμματα απεξάρτησης εφήβων και νεαρών μητέρων και την ερμηνεία πέντε ελληνικών έντεχνων τραγουδιών από μέλη των δύο αυτών ομάδων, με συνοδεία κιθάρας από τον ταλαντούχο μουσικό και καθηγητή μουσικής στην «Αγία Σκέπη» τα τελευταία πέντε χρόνια Γιάννη Κουτή. Σημειώνεται ότι εκτός από τις επιστημονικές υπηρεσίες απεξάρτησης, η «Αγία Σκέπη» προσφέρει δυνατότητες απόκτησης δεξιοτήτων, σε μακροχρόνιους χρήστες εξαρτησιογόνων ουσιών, αλλά και σε έφηβους, παρέχοντας 24ωρη φιλοξενία με εντατική θεραπεία σε αγόρια και κορίτσια 13-19 ετών, που αντιμετωπίζουν πρόβλημα χρήσης ουσιών εξάρτησης.
Μετά τη φυλακή, η καλύτερη απόφαση της ζωής της…
Η Χριστίνα που είναι ιδιωτική υπάλληλος και ταυτόχρονα εργάζεται με μερική απασχόληση ως καθοδηγήτρια στο πρόγραμμα ανήλικων κοριτσιών της «Αγίας Σκέπης», είπε στην ομιλία της και τα ακόλουθα: «Μέσα στα 12 χρόνια χρήσης ναρκωτικών, χάθηκα μέσα στον κύκλο της εξάρτησης και γλυκάθηκα από το χρήμα που έφερνε η εμπλοκή μου στην εμπορία, απλά και μόνο για να εξασφαλίσω τη δόση μου. Ωστόσο όλα αυτά, με οδήγησαν σε συνεχείς ρήξεις με την οικογένεια μου, τους φίλους και τους εργοδότες μου, χωρίς τότε να με νοιάζει η ζημιά που προκαλούσα σε όλους μας. Τελικά κατέληξα στη φυλακή, με ένα μωρό στην κοιλιά μου. (σ. σ. όπως ανέφερε στον υπογράφοντα, δεν ήξερε ότι ήταν έγκυος όταν οδηγήθηκε στη φυλακή, αλλά το διαπίστωσε λίγο μετά τον εγκλεισμό της). Εκεί, άρχισα πραγματικά να συνειδητοποιώ τι συνέβαινε και τι χρειαζόταν να κάνω. Κατάφερα να κόψω ακόμα και το τσιγάρο, λόγω της εγκυμοσύνης, όμως με την αποφυλάκισή μου, έπεσα ξανά στην εξάρτηση. Τα προβλήματα που είχα να αντιμετωπίσω, με κατέβαλαν και αισθανόμουν εντελώς μόνη, ακόμα κι αν αυτό δεν ήταν η αλήθεια. Παρότι προσπάθησα να μπω σε πρόγραμμα πριν γεννήσω, δεν τα κατάφερα. Όλα έμοιαζαν τόσο δύσκολα, και εγώ τόσο αδύναμη… Κι όμως, μια νύχτα, σαν να με φώτισε ο Θεός, κοιτάζοντας την κόρη μου, που τότε ήταν μόλις 4 μηνών, πήρα την απόφαση να ζητήσω βοήθεια και να πάω στο σταθμό της «Αγίας Σκέπης».
Στις 18 Απριλίου 2013 ξεκίνησα το πρόγραμμα – μια ημερομηνία που θα μείνει χαραγμένη μέσα μου για πάντα, αφού αυτή ήταν η καλύτερη απόφαση της ζωής μου. Στην «Αγία Σκέπη» βρήκα αγάπη, κατανόηση και αποδοχή. Ήταν απίστευτο για μένα ότι με αγαπούσαν και με αποδέχονταν γι’ αυτό που ήμουν. Εκεί έμαθα να εμπιστεύομαι ανθρώπους και να γίνομαι καλύτερος άνθρωπος. Δεν θέλω να σας τα παρουσιάσω όλα όμορφα και ωραία – πέρασα και στο πρόγραμμα δύσκολες στιγμές, προσπαθώντας να αντιμετωπίσω τους δαίμονές μου, όμως είχα τη θέληση να τα καταφέρω. Και οι άνθρωποι του προγράμματος, με υποστήριξαν και με βοήθησαν να σταθώ στα πόδια μου. Η «Αγία Σκέπη» είναι πλέον η δεύτερη οικογένειά μου και η κοινότητα είναι το δεύτερο σπίτι μου. Με τη στήριξη και την υπομονή τους, κατάφερα να είμαι παρούσα στη ζωή της κόρης μου, αλλά και στον γιο μου, μία σωστή μητέρα. Έκτισα μια υγιή σχέση εκτός της χρήσης, παντρεύτηκα, βρήκα δουλειά, έκτισα σχέσεις και δεσμούς που αντέχουν στο χρόνο και πλέον μπορώ να βοηθώ άλλους που πήραν την απόφαση να απεξαρτηθούν. Νιώθω δυνατή να αντιμετωπίσω ό,τι φέρει η ζωή, χωρίς να χρειάζομαι την «παρηγοριά» των ουσιών.
Κάτι που θα θυμάμαι πάντα και με βοηθάει να παραμένω σταθερή, είναι τα λόγια της θεραπεύτριάς μου, σε μια από τις συνεδρίες μας: «Η στάση ζωής κατά των ναρκωτικών, είναι μια σταθερή, αδιάκοπη μάχη». Αυτά τα λόγια είναι χαραγμένα μέσα μου. Μου θυμίζουν να μην υποτιμώ τον αγώνα, και να θυμάμαι ότι όντως, μέχρι το τέλος, θα παλεύω να κρατώ τα θεμέλια που πήρα από το πρόγραμμα. Ένα από αυτά, είναι να εκφράζομαι, να μη συγκρατώ μέσα μου τίποτα – είτε πρόκειται για θετικά, είτε για αρνητικά συναισθήματα. Να εκφράζομαι με αγάπη και σεβασμό απέναντι στους δικούς μου, στους φίλους, στους εργοδότες. Είμαι η Χριστίνα, είμαι 12 χρόνια καθαρή και είμαι καλά!».
Η χρήση δεν «επιλέγει» τάξεις, ηλικίες και φύλο
«Αισθάνομαι περήφανος, όχι γιατί πέρασα από την εξάρτηση ουσιών, αλλά γιατί γνώρισα και αποφοίτησα από την οικογένεια της «Αγίας Σκέπης», που είναι το μεγαλύτερο σχολείο-πανεπιστήμιο για τον καθένα μας», είπε από το βήμα της εκδήλωσης ο 57χρονος απόφοιτος του κλειστού προγράμματος απεξάρτησης Χρήστος Προδρόμου. Ανέφερε μεταξύ άλλων και τα εξής: «Έζησα και μεγάλωσα εδώ στη Λευκωσία. Η οικογένεια μου είναι εκπαιδευτικοί και ακαδημαϊκοί, άνθρωποι των γραμμάτων. Ως παιδί, δεν μου έλειπε τίποτα, τα είχα όλα με μέτρο. Είχα καλά παιδικά χρόνια, σπούδασα στο εξωτερικό και στην Κύπρο, δημιούργησα επιτυχημένες δουλειές, ταξίδεψα σε όλο τον κόσμο, πραγματοποίησα πολλά από τα όνειρα μου. Όμως παρόλα αυτά, στα 47 μου χρόνια, με δυσκολία κατάλαβα και ακόμη πιο δύσκολα δέχτηκα, ότι ήμουν βαριά εξαρτημένος στην κοκαΐνη.
Δυστυχώς, αυτό που δεν μπορεί να καταλάβει ο απλός κόσμος, είναι ότι η χρήση ναρκωτικών δεν «επιλέγει» κοινωνικές τάξεις, ηλικίες και φύλο, αλλά έχει να κάνει με τον συναισθηματικό και ψυχικό κόσμο του ανθρώπου και με κάποια κενά και τραύματα που μπορεί να κουβαλά κάποιος… Έτσι λοιπόν κι εγώ, όντας ευάλωτος, ξεκίνησα να κάνω χρήση κοκαΐνης στα 40 μου. Υπήρχε πίεση από τους γονείς και τα αδέλφια μου για απεξάρτηση, αλλά δεν ήταν καθόλου εύκολο, γιατί έπρεπε εγώ να το θελήσω! Έπιασα πάτο, απομονώθηκα, κόντεψα να χάσω οικογένεια και φίλους μου. Αυτό που με σόκαρε, ήταν κάποια απελπισμένα, σκληρά λόγια της μητέρας μου και του αδελφού μου Πρόδρομου, αλλά και οι ανεξάντλητες προσπάθειες του πατέρα μου, που άρχισε την παρακολούθηση ομάδων γονέων, πολύ πριν εγώ ενταχθώ στην κοινότητα! Κάπου εκεί βρέθηκε μπροστά μου η «Αγία Σκέπη». Ο πρώτος που μου μίλησε γι’ αυτήν, ήταν ο πάτερ Γεώργιος της εκκλησίας Απόστολου Ανδρέα στο Πλατύ, πνευματικός του πατέρα μου. Στην κοινότητα της «Αγίας Σκέπης», πήγα χωρίς να το καταλάβω και στη διαδρομή για το Φιλάνι, είχα μια βαθιά πίστη πως αν τα καταφέρω να μπω, δεν θα βγω, αν δεν γίνω καλά! Εκεί συνάντησα μια όαση αγάπης, γνοιαξίματος, αποδοχής. Η πίστη μου στον θεό, που τον ξαναβρήκα στην «Αγία Σκέπη», με στήριξε και με κρατάει μέχρι σήμερα, σε ό,τι κάνω στη ζωή μου. Σήμερα δημιούργησα τη δική μου οικογένεια και με τη Μαρία μου, που είναι το στήριγμα μου σε όλα, αποκτήσαμε δίδυμα αγοράκια που είναι εδώ και μας βλέπουν. Ένα τεράστιο ευχαριστώ στην αγαπημένη μας Σκέπη της Παναγίας και σε όλους εσάς, που είστε εδώ απόψε και μας στηρίζετε!».
Με δάκρυα απελπισίας, αλλά και δύναμης!
«Η συνεισφορά και η συμβολή της «Αγίας Σκέπης» στην αντιμετώπιση του κοινωνικού αποκλεισμού και στην ενσωμάτωση ατόμων που αντιμετωπίζουν ή αντιμετώπισαν στη ζωή τους την πρόκληση των εξαρτήσεων, είναι πραγματικά κομβικής σημασίας και δεν μπορώ παρά ως υφυπουργός Κοινωνικής Πρόνοιας, να ευχαριστήσω θερμά, τόσο το διοικητικό συμβούλιο, όσο και όλους τους λειτουργούς, επιστήμονες, φροντιστές, υποστηρικτικό προσωπικό, γι’ αυτή την πολύ σημαντική συμβολή σε έναν από τους κυριότερους στόχους που έχει θέσει το υφυπουργείο και προωθεί, αυτόν της κοινωνικής συμπερίληψης», είπε μεταξύ άλλων στην ομιλία της η Μαριλένα Ευαγγέλου, Υφυπουργός Πρόνοιας,επαινώντας «την πορεία εξωστρέφειας που ακολουθείται στην «Αγία Σκέπη».
Η κλινική διευθύντρια της «Αγίας Σκέπης» Τίνα Παύλου, υπογράμμισε στην ομιλία της ότι «τα 25 χρόνια συνεχούς λειτουργίας της, είναι αφιερωμένα στη ζωή, την ελπίδα, στον ελεύθερο άνθρωπο, αποκομμένο από τα δεσμά των ναρκωτικών εξαρτήσεων» και αναφέρθηκε στη «ζωτικής σημασίας οικονομική υποστήριξη του υπουργείου Υγείας και της Αρχής Αντιμετώπισης Εξαρτήσεων Κύπρου, μέσω σημαντικών ετήσιων χορηγιών».
Πρόσθεσε τα εξής: «Όλα αυτά τα χρόνια, είχα την ευλογία να έχω εισπράξει εξομολογήσεις και ατόφια λόγια ψυχής, που έρρεαν αβίαστα από ανθρώπους στιγματισμένους, με φήμη κακή, που βρήκαν επιτέλους ένα ασφαλές μέρος αγάπης, για να γιατρέψουν τις πληγές τους. Που έκλαψαν σαν μικρά παιδιά με δάκρυα λύτρωσης, πότε στα φανερά και πότε στα κρυφά. Είχα όμως και τη δυστυχία, να είμαι παρούσα σε νεκρώσιμες ακολουθίες νέων, με την παντελή απουσία συγγενών και με μόνη παρουσία, εκείνη των συναδέλφων μας. Και κλάψαμε κι εμείς με δάκρυα απελπισίας και θλίψης, με δάκρυα όμως που την ίδια στιγμή, μας πότιζαν με δύναμη να συνεχίσουμε να αντικρύζουμε τον ουρανό. Γι’ αυτό λοιπόν η σημερινή μέρα, έχει διπλή σημασία για εμάς. Απόψε τιμούμε τους συνανθρώπους μας, για τον αγώνα που έδωσαν κατά του θηρίου των ναρκωτικών, για τη χαμένη ζωή που ξανακέρδισαν. Αλλά τιμούμε και τις ψυχές όλων εκείνων των προσώπων που γνωρίσαμε, αλλά δεν μπορούμε πια να αγκαλιάσουμε. Ας είναι η σημερινή βραδιά λοιπόν, ένα κάλεσμα προς όλους και όλες εκεί έξω, που έχουν την ανάγκη από ένα ασφαλές μέρος για να γιατρευτούν».
Ο μητροπολίτης Αθανάσιος αναφερόμενος στο ιστορικό της δημιουργίας της «Αγίας Σκέπης», είπε μεταξύ άλλων: «Όταν μας προσκάλεσε στο Προεδρικό Μέγαρο ο τότε Πρόεδρος της Δημοκρατίας Γλαύκος Κληρίδης και μου είπε ότι ένας πλούσιος άνθρωπος ήθελε να χρηματοδοτήσει την «Αγία Σκέπη» με 2 εκατομμύρια λίρες, αλλά με την προϋπόθεση να της αλλάξουμε το όνομα, βρέθηκα μπροστά σε ένα μεγάλο δίλημμα…Αλλά, παρά τις οικονομικές μας δυσκολίες, προτιμήσαμε να κρατήσουμε το όνομα και να έχουμε την Παναγία μαζί μας και αρνηθήκαμε τα εκατομμύρια του πλουσίου…».
Πρόσθεσε ότι «η μεγάλη μας ικανοποίηση, είναι όταν βλέπουμε τα νέα παιδιά μας, να ξαναβρίσκουν τον εαυτό τους και τη ζωή τους». Μίλησε για «τη χάρη της Παναγίας μας που διάλεξε τον χώρο εκείνο…και τα παιδιά που είναι στην Αγία Σκέπη, αισθάνονται και ομολογούν ότι η Παναγία είναι εκεί μαζί τους και τους δίνει δύναμη ν’ αντέξουν και να πορευτούν τον δύσκολο δρόμο της απεξάρτησης».
