Χάνεται, χρόνο με χρόνο, ένας από τους πιο σημαντικούς υγροτόπους της Ανατολικής Μεσογείου, η Αλυκή Ακρωτηρίου, μια περιβαλλοντικά ευαίσθητη περιοχή με μοναδικά χαρακτηριστικά, η οποία φιλοξενεί σπάνια είδη χλωρίδας και πανίδας. Στην περιοχή καταγράφεται μια συνεχής οικολογική καταστροφή, κυρίως λόγω των μεγάλων αναπτυξιακών έργων που έχουν γίνει τα τελευταία χρόνια, προκαλώντας τη σφράγιση του εδάφους, με αποτέλεσμα τόσο η Αλυκή Ακρωτηρίου όσο και η λίμνη Μακριά στο Ζακάκι, να δέχονται υπερβολικές ποσότητες όμβριων υδάτων, μετατρέποντας την περιοχή σε βάλτο.
Αν και έχουν γίνει διάφορες προσπάθειες από τις αρμόδιες Αρχές (Βρετανικές Βάσεις και Κυπριακή Δημοκρατία), φαίνεται ότι δεν υπάρχει πραγματική βούληση για την επίλυση του προβλήματος, το οποίο είναι γνωστό εδώ και καιρό. Η περιοχή υφίσταται ραγδαία οικιστική και άλλες μορφές ανάπτυξης, με τις συνέπειες των επεκτάσεων να είναι καταστροφικές για ολόκληρο το οικοσύστημα.
Μιλώντας στον «Φ», η εκτελεστική διευθύντρια του Terra Cypria, Κούλλα Μιχαήλ, τόνισε ότι το κύριο πρόβλημα στην περιοχή οφείλεται στην ανεξέλεγκτη διαχείριση των ομβρίων υδάτων, τα οποία διοχετεύονται στην Αλυκή και τη λίμνη Μακριά, διαταράσσοντας τον υδρολογικό κύκλο και το οικολογικό ισοζύγιο της περιοχής, με σοβαρές συνέπειες για την πανίδα και τη χλωρίδα. «Ο υγρότοπος Ακρωτηρίου δέχεται τεράστια πίεση από τις γειτονικές αναπτύξεις, οι οποίες συνεχώς αυξάνονται και σφραγίζουν το έδαφος, με αποτέλεσμα τα όμβρια ύδατα να εισρέουν στον υγρότοπο καθ’ όλη τη διάρκεια του χρόνου. Αυτό διαταράσσει τον φυσικό κύκλο του νερού στην περιοχή», εξήγησε η κ. Μιχαήλ. Η υπερβολική εισροή γλυκού νερού σε περιόδους που ο υγρότοπος δεν θα έπρεπε να δέχεται νερό, έχει προκαλέσει τεράστιες αλλαγές στο οικοσύστημα, επηρεάζοντας τα φυτικά και ζωικά είδη που ζουν εκεί, αλλά και την ίδια τη λειτουργία του οικοσυστήματος, υπογράμμισε.
Η εκτελεστική διευθύντρια του Terra Cypria επανάφερε το πρόσφατο σοβαρό πρόβλημα που έχει προκύψει με την απόρριψη λυμάτων στην Αλυκή Ακρωτηρίου, η οποία επιφέρει ακόμα μία μεγάλη περιβαλλοντική πίεση. Σημείωσε, ότι οι αρμόδιες Υπηρεσίες των Βρετανικών Βάσεων και της Κυπριακής Δημοκρατίας οφείλουν να δημοσιεύσουν τα αποτελέσματα των αναλύσεων από τα δείγματα που λήφθηκαν από τις περιοχές όπου παρατηρήθηκε η εισροή λυμάτων και να ενημερώσουν για τα μέτρα που θα λάβουν για την αποκατάσταση της τυχόν ζημιάς, αλλά και για τη διασφάλιση ότι δεν θα υπάρξει περαιτέρω πίεση στον υγρότοπο.
Για την κατάσταση που επικρατεί τόσο στην Αλυκή Ακρωτηρίου αλλά και στη λίμνη Μακριά, έχουν επανειλημμένα εκφράσει τις ανησυχίες τους προς τις αρμόδιες Αρχές, οι κάτοικοι και οι φίλοι της περιοχής. Μιλώντας στον «Φ», ο Πανίκος Κωνσταντίνου, κάτοικος της περιοχής, σημείωσε ότι τα νερά της βροχής από τις βόρειες περιοχές διοχετεύονται στη λίμνη μέσω αγωγών. «Αυτή τη στιγμή η λίμνη, λόγω του γλυκού νερού, έχει προκαλέσει έξαρση στη βλάστηση των καλαμιών, με αποτέλεσμα να αλλάζει ο χαρακτήρας της και να μετατρέπεται σε εστία κουνουπιών και δυσοσμίας. Οι καλαμιώνες, μέσω αυλακιού, εισέρχονται στην Αλυκή Ακρωτηρίου, με αποτέλεσμα όλη η περιοχή να μετατρέπεται σε βάλτο», αναφέρει χαρακτηριστικά.
Οι κάτοικοι της περιοχής κρούουν για άλλη μια φορά τον κώδωνα του κινδύνου, επισημαίνοντας ότι η κατάσταση στην περιοχή είναι γνωστή εδώ και χρόνια και τα προβλήματα γίνονται ολοένα και πιο εμφανή. Κάνουν λόγο για έλλειψη συντονισμού μεταξύ των εμπλεκόμενων Αρχών, τόσο της Κυπριακής Δημοκρατίας όσο και των Βρετανικών Βάσεων, καθώς και μη λήψη άμεσων και ουσιαστικών μέτρων για την προστασία του οικότοπου. Όπως τονίζουν, αυτή η αδράνεια οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια σε μια ανεπανόρθωτη οικολογική καταστροφή της περιοχής.
Αξιοσημείωτο είναι ότι η λίμνη Μακριά, όπως είναι γνωστό, είναι ζώνη Ειδικής Προστασίας για τα πουλιά και ειδική ζώνη διατήρησης για οικότοπους και είδη χλωρίδας και πανίδας. Η περιοχή φιλοξενεί πλούσια βιοποικιλότητα που περιλαμβάνει σημαντικούς οικότοπους, φυτά, πουλιά, ασπόνδυλα και αμφίβια. Η λίμνη αποτελεί μία από τις λίγες περιοχές φωλεοποίησης της βαλτόπαπιας και περιοχή όπου συναντώνται πολλά άλλα είδη υδρόβιων πουλιών και βρίσκεται κάτω από την ομπρελά της σύμβασης Ραμσάρ (της διεθνούς σύμβασης για τους Υγροβιότοπους Διεθνούς Σημασίας).
