Αύξησε σχεδόν στο διπλάσιο της αποζημίωσης που επιδικάστηκε πρωτόδικα, το Ανώτατο Δικαστήριο, σε 17χρονο μοτοποδηλάτη που συνεπεία τροχαίου, τραυματίστηκε σοβαρά με τις επιπτώσεις να συνεχίζονται εφ’ όρου ζωής.

Το τροχαίο συνέβη στις 10.7.2006 όταν γυναίκα οδηγούσε σε κύριο δρόμο το όχημα, ιδιοκτησίας του συζύγου της ο οποίος ήταν και συνοδηγός, στην προσπάθεια της να στρίψει δεξιά σε πάροδο, ανέκοψε την πορεία του μοτοποδηλάτου το οποίο οδηγούσε κανονικά 17χρονος, στην αντίθετη κατεύθυνση, προκαλώντας τη σύγκρουση μεταξύ των δύο οχημάτων και τον σοβαρό τραυματισμό του.

Ο νεαρός κίνησε αγωγή εναντίον της οδηγού και του ιδιοκτήτη του οχήματος με το πρωτόδικο Δικαστήριο να αποδίδει την αποκλειστική ευθύνη για το επίδικο δυστύχημα στην οδηγό και επιδίκασε ως γενικές αποζημιώσεις ποσό ύψους €155.000 και για απώλεια μελλοντικών εισοδημάτων €90.000.

Ο τραυματίας δεν έμεινε ικανοποιημένος από τις αποζημιώσεις και καταχώρησε έφεση, με το Ανώτατο Δικαστήριο να επισημαίνει ότι «παρόλο που το πρωτόδικο Δικαστήριο ανέφερε ότι συνυπολόγισε τη μείωση της αξίας του χρήματος με την πάροδο του χρόνου, τη φύση των σωματικών βλαβών και τα μόνιμα κατάλοιπα του εφεσείοντα, την ανάγκη υποβολής σε μελλοντικές χειρουργικές επεμβάσεις, καθώς επίσης το νεαρό της ηλικίας του σε συνάρτηση με τα μόνιμα κατάλοιπα που θα τον συνοδεύουν σε όλη του τη ζωή, εντούτοις θεωρούμε ότι δεν στάθμισε ορθά όλους αυτούς τους παράγοντες για να καταλήξει σε ορθή εκτίμηση της όλης κατάστασης του εφεσείοντα και συνακόλουθα σε ορθό καθορισμό του ύψους των γενικών αποζημιώσεων».

Λαμβάνοντας υπόψη, συνεχίζει το Ανώτατο, το σύνολο των τραυματισμών του εφεσείοντα ο οποίος κατά τον χρόνο του δυστυχήματος ήταν μόλις 17 ετών, την πορεία της κατάστασης του και τα μόνιμα κατάλοιπα τα οποία θα τον συνοδεύουν για όλη του τη ζωή, κρίνουμε ότι το ποσό των €155.000 είναι πολύ χαμηλό και δεν αντανακλά τη δίκαιη και ορθή αποζημίωση. Ο εφεσείων, στην πολύ νεαρή ηλικία των 17 ετών, υπέστη σοβαρούς και πολλαπλούς τραυματισμούς για τους οποίους υπεβλήθη σε χειρουργικές επεμβάσεις, έχουν μείνει σοβαρά κατάλοιπα για το υπόλοιπο της ζωής του, υπέστη ψυχολογική διαταραχή για την οποία λαμβάνει στήριξη, δεν μπορεί πλέον να ασχοληθεί με οποιοδήποτε άθλημα και η δυνατότητα του για απασχόληση έχει περιοριστεί σε μεγάλο βαθμό. Θεωρούμε ότι το ποσό των €250.000 ως γενικές αποζημιώσεις αποτελεί εύλογη αποζημίωση.

Περαιτέρω, όσον αφορά στις αποζημιώσεις για απώλεια εισοδημάτων, το Ανώτατο θεωρεί ως ορθή την επιδίκαση κατ’ αποκοπή ποσού ως απώλεια μελλοντικών απολαβών, την οποία όμως έκρινε ως χαμηλή σε σχέση τόσο με την ηλικία του εφεσείοντα όσο και με την εναπομείνασα δυνατότητα εργασίας του. Ως εκ τούτου, καταλήγουμε ότι το ποσό των €150.000 αποτελεί εύλογη αποζημίωση για την απώλεια μελλοντικών απολαβών.

Μετά τα ευρήματα αυτά, η πρωτόδικη απόφαση τροποποιείται όσον αφορά τα ποσά των γενικών αποζημιώσεων και μελλοντικών απολαβών. Το ποσό των γενικών αποζημιώσεων αυξάνεται σε €250.000 με τόκο προς 8% ετησίως από τις 10.7.2006 μέχρι και τις 14.10.2008 και 5.5% ετησίως από τις 15.10.2008 μέχρι εξοφλήσεως. Το ποσό των μελλοντικών απολαβών αυξάνεται σε €150.000 με νόμιμο τόκο από τις 22.10.2015 (ημερομηνία έκδοσης της προσβαλλόμενης απόφασης) μέχρι εξοφλήσεως.