Έντονες διεργασίες ώστε να βρεθεί μόνιμη λύση για τους ασυνόδευτους ανήλικους βρίσκονται σε εξέλιξη και αν όλα κυλήσουν ομαλά, αναμένεται ότι τον επόμενο μήνα θα υπάρξει εξέλιξη.

Σύμφωνα με πληροφορίες του «Φ», τα Υφυπουργεία Μετανάστευσης και Ασύλου και Κοινωνικής Πρόνοιας μαζί με άλλες υπηρεσίες βρίσκονται σε επαφές και διαβουλεύσεις με χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ώστε να αποδεχθούν, στο πνεύμα της αλληλεγγύης μεταξύ των κρατών μελών, αλλά και τις ίσης κατανομής βαρών από το μεταναστευτικό, την αποδοχή κάποιων εκ των ασυνόδευτων ανήλικων. Μάλιστα υπάρχει στα σκαριά πρόγραμμα για επανένωση με συγγενείς τους που βρίσκονται σε άλλες χώρες της ΕΕ.

Οι επαφές βρίσκονται σε προχωρημένο στάδιο και δεν αποκλείεται εντός Νοεμβρίου να υπάρχουν εξελίξεις, ώστε η χώρα μας να πάρει ανάσες από το δυσεπίλυτο πρόβλημα με τους δεκάδες ανήλικους που βρίσκονται εδώ και τα τεράστια προβλήματα που δημιουργούνται. Από τη μια υπάρχει ζήτημα με την αποδοχή τους από τις τοπικές κοινωνίες και από την άλλη, είναι τα συσσωρευμένα προβλήματα που δημιουργούν οι ίδιοι, προκαλώντας συχνά πυκνά ενστάσεις, καταστροφές στις δομές που διαμένουν ή επιδεικνύοντας απρεπή συμπεριφορά.

Κατά τις ίδιες πληροφορίες μας, τα συναρμόδια Υφυπουργεία επιχειρούν να επαναλάβουν το πείραμα με τη Γερμανία, η οποία δέχθηκε πρόσφατα την μετεγκατάσταση 25 ασυνόδευτων παιδιών από την Κύπρο, μετά από πιλοτικό πρόγραμμα που ακολουθήθηκε και ευελπιστείτε ότι θα εφαρμοστεί τώρα και σε άλλες χώρες. Η διαχείριση των μεταναστευτικών ροών ασυνόδευτων ανηλίκων δεν είναι καθόλου εύκολη υπόθεση και χρειάζεται συνεργασία του κράτους και των τοπικών κοινωνιών, δομών και προγραμμάτων που σήμερα δεν υπάρχουν. Αποτέλεσμα τούτων είναι όπως τα παιδιά αυτά στην πλειοψηφία τους άνω των 15ετών, να διαμένουν σε ξενοδοχεία ή και γηροκομεία με αποτέλεσμα να αντιδρούν αρνητικά και να έχουμε τα παρατράγουδα των τελευταίων ημερών.

Αυτή τη στιγμή στην Κύπρο υπάρχουν 1100 ασυνόδευτοι ανήλικοι, με την πλειοψηφία τους να προέρχονται κατά κύριο λόγο από τη Συρία, ενώ σε μικρότερο βαθμό από χώρες της Αφρικής όπως η Σομαλία, το Κονγκό, η Ακτή Ελεφαντοστού και η Νέα Γουινέα. Οι ηλικίες τους κυμαίνονται από έξι έως και δεκαοχτώ ετών, οι πλείστοι όμως είναι δεκαπέντε ετών και άνω.

Το πλέον αρνητικό στην περίπτωση είναι το εξής: Όπου αποτάθηκαν διερευνητικά οι αρμόδιες υπηρεσίες να δημιουργήσουν δομή φιλοξενίας ασυνόδευτων ανήλικων, υπήρξε άμεση και έντονη αντίδραση των τοπικών κοινωνιών. Ουδείς μπορεί να ξεχάσει την αντίδραση της κοινότητας Ζυγίου στην πρόθεση παλαιότερα του Υπουργείου Εσωτερικών, για αξιοποίηση των εγκαταστάσεων της Εθνικής Φρουράς που εγκαταλείφθηκαν. Αντιδράσεις ακόμη και στο στάδιο των φημών υπήρξαν από το Δήμο Λακατάμειας, Λατσιών – Γερίου και όπου αλλού επιχειρήθηκε να δημιουργηθεί δομή φιλοξενίας.

Οι αρχές ελλείψει άλλων χώρων αναγκάστηκαν να ενοικιάζουν ξενοδοχεία σε διάφορες πόλεις τα οποία είναι και ακατάλληλα για το σκοπό τους. Σύμφωνα με το Υφυπουργείο Πρόνοιας, ορισμένοι ασυνόδευτοι ανήλικοι φιλοξενούνται σε προγράμματα που υλοποιούν οι ΥΚΕ παγκυπρίως είτε απευθείας είτε με επιδότηση του Διεθνούς Οργανισμού Μετανάστευσης (ΔΜΟ) και ΜΚΟ. Αρκετοί εξ αυτών είναι ενταγμένοι σε προγράμματα αναδοχής κυρίως σε ομοεθνή συγγενικά τους πρόσωπα, με τις ΥΚΕ εδώ και μήνες να έχουν επισπεύσει τις διαδικασίες. Μάλιστα, ενεργοποιώντας τον Κανονισμό του Δουβλίνου, αριθμός ασυνόδευτων ανηλίκων επανασυνδέονται με τις οικογένειές τους στην Ε.Ε.

Βάσει νομοθεσίας, οι ασυνόδευτοι ανήλικοι έχουν δικαίωμα σε στέγη, διατροφή, ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, εκπαίδευση, ψυχαγωγία κλπ.

Κάποιοι ασυνόδευτοι διαμένουν για ένα μικρό διάστημα στο Κέντρο Πρώτης Υποδοχής Πουρνάρα, άλλοι σε δομές που λειτουργούν Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις και οι περισσότεροι σε μικρά ξενοδοχεία. Λόγω των συχνών επεισοδίων που προκαλούν, έχει αποφασιστεί η διάσπασή τους σε μικρές ομάδες κάτω των 100, ώστε να είναι καλύτερα διαχειρίσιμη η κατάστασή τους.