Περπατάς και βρίσκεις μπροστά σου ανθώνες, στύλους της ηλεκτρικής, πινακίδες καταστημάτων, τραπεζάκια καφετεριών και εστιατορίων, αυτοκίνητα στα πεζοδρόμια και ότι άλλο φανταστεί κανείς. Σιγά τον πολυέλαιο, θα πει κάποιος, αλλά όταν πρόκειται για τυφλούς το ζήτημα δεν είναι τόσο απλό όσο ακούγεται για ανθρώπους οι οποίοι δεν αντιμετωπίζουν πρόβλημα με την όρασή τους.
Το ερώτημα που γεννάται, είναι «πως αντεπεξέρχονται οι περίπου 2.500 τυφλοί και αρκετοί άλλοι των οποίων η όραση είναι μεν μειωμένη, αλλά δεν θεωρούνται τυφλοί».
Ένας περίπατος στο κέντρο της πρωτεύουσας, στην οποία η κατάσταση είναι πιο υποφερτή σε σχέση με το τι επικρατεί σε άλλες πόλεις, είναι αρκετός για να αντιληφθεί κανείς τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι τυφλοί.
Ο πρόεδρος της Παγκύπριας Οργάνωσης Τυφλών κ. Χριστάκης Νικολαΐδης με τον οποίο επικοινωνήσαμε αναφέρει πως η διακίνηση των τυφλών αποτελεί ένα από τα σημαντικά ζητήματα που τους απασχολεί, υπό την έννοια ότι από αυτό εξαρτάται η κοινωνικοποίηση και γενικά η ζωή τους.
Τον ρωτάμε για τις πλάκες/οδηγούς που είναι τοποθετημένες στα πεζοδρόμια και εξηγεί πως αυτές πρέπει να αποτελούνται από τέσσερις ρίγες και να καλύπτουν 40 εκατοστά πλάτος, ενώ υπάρχουν και οι λεγόμενες προειδοποιητικές ράγες, των οποίων η υφή αλλάζει όταν πλησιάζει κάποιος τυφλός τα φανάρια τροχαίας με σκοπό να διασταυρώσει. Το ίδιο ισχύει και σε σημεία όπου ελλοχεύει κίνδυνος όταν πλησιάζει κάποιος τυφλός.
Είναι γεγονός, αναφέρει, ότι πλάκες τοποθετήθηκαν σε αρκετά σημεία στην Κύπρο, αλλά όπως εξηγεί, το πρόβλημα εστιάζεται στο ότι οι Δήμοι ή και άλλες Aρχές τοποθετούν είτε πινακίδες είτε και άλλα αντικείμενα τα οποία συνιστούν εμπόδιο για κάποιον ο οποίος αντιμετωπίζει προβλήματα όρασης. Σε κάποιες περιπτώσεις στις πλάκες αυτές, έξω από καταστήματα ή και άλλους χώρους, σταθμεύουν αυτοκίνητα. Μπορεί ακόμη να τοποθετηθούν και πάσσαλοι διαφόρων υπηρεσιών, ενώ σε μία περίπτωση εγκατέστησαν ακόμη και μετρητή νερού. Τους ζητήσαμε να τον αφαιρέσουν και μας απάντησαν ότι πρέπει να υποβληθεί αίτημα στην Υδατοπρομήθεια, αναφέρει ο κ. Νικολαΐδης.
Κάτι άλλο που παρατηρείται, κυρίως σε Λευκωσία και Λάρνακα είναι η τοποθέτηση γρανιτένιων κύβων σε πολύ κοντινή απόσταση από τους οδηγούς όδευσης τυφλών. Επίσης στη Λευκωσία και στη Λάρνακα τοποθέτησαν ανθώνες οι οποίοι είτε είναι δίπλα από τους οδηγούς ή ακόμη και πάνω σε αυτούς και οι τυφλοί κτυπούν πάνω, γδέρνονται κ.ο.κ..
Ουσιαστικά οι ενέργειες των Δήμων σε ορισμένες περιπτώσεις ακυρώνουν τις ρυθμίσεις που διευκολύνουν τους τυφλούς, προσθέτει ο πρόεδρος της Παγκύπριας Οργάνωσης Τυφλών, ο οποίος συνεχίζει: Αναφέρομαι και στα τραπεζάκια τα οποία επιτρέπουν οι Δήμοι να τοποθετούνται στα πεζοδρόμια. Στείλαμε επιστολές και μας είπαν ότι τα τραπεζάκια φέρνουν έσοδα στο Δήμο.
Δυστυχώς, συνεχίζει, δεν τηρούνται πάντα τα πρότυπα που προβλέπονται. Ένα άλλο ζήτημα που μας απασχολεί, είναι ότι οι οδηγοί αυτοί πρέπει να κατευθύνουν τον τυφλό και στις εισόδους κτηρίων από εστιατόρια και καταστήματα μέχρι και τα δημόσια κτήρια αλλά ούτε και αυτό έχει διευθετηθεί.
Όπως αναφέρει, από πλευράς δημόσιων χώρων, μόνο στα αεροδρόμια και στα Δικαστήρια Λευκωσίας και Πάφου, ίσως και της Λάρνανας έγιναν ρυθμίσεις οι οποίες βοηθούν τους τυφλούς.
Όπως εξηγεί ο κ. Νικολαΐδης, όταν πας σε μια δημόσια υπηρεσία, οι ρυθμίσεις πρέπει να είναι τέτοιες ώστε να οδηγείται κάποιος στον ανελκυστήρα ή και στον πάγκο εξυπηρέτησης του κοινού, κάτι το οποίο άλλωστε προνοείται και από τους σχετικούς κανονισμούς οι οποίοι, ωστόσο, δεν εφαρμόζονται.
Σύμφωνα με τον ίδιο, είναι δυνατό σε κάποιες περιπτώσεις, ο οδηγός όδευσης τυφλών να περνά έξω από ένα κτήριο χωρίς να καταλήγει στην είσοδο του, οπόταν ο τυφλός δεν γνωρίζει πως να εισέλθει σε αυτό.
Δύσκολο εγχείρημα η διέλευση στην πόλη
Σε παρατήρηση μας, ότι σε πολλές περιπτώσεις δεν υπάρχει συνέχεια στους οδηγούς όδευσης τυφλών, ο κ. Νικολαΐδης ανέφερε, πως όντως έπρεπε να δημιουργείται κάποιας μορφής αλυσίδα η οποία να διευκολύνει τους τυφλούς, κάτι το οποίο δεν συμβαίνει με την τοποθέτηση μεμονωμένων πλακών εδώ κι εκεί.
Στο ερώτημα κατά πόσον είναι εύκολο για έναν τυφλό να κατέλθει στην πόλη, απαντά πως είναι δύσκολο ένα τέτοιο εγχείρημα.
Όπως εξηγεί, αυτό που απομένει σε κάποιον τυφλό είναι να έχει τη βοήθεια συνοδού και μπαστουνιού, αλλά αυτές οι επιλογές δεν θεωρούνται σύγχρονες.
Με βάση τα όσα ακούσαμε και τα όσα είδαμε οι πόλεις μας είναι ανθρώπινες μόνο για όσους δεν αντιμετωπίζουν προβλήματα όρασης αλλά και κινητικά προβλήματα, διότι και αυτή η κατηγορία είναι μεγάλη και εν πολλοίς παραμελημένη.
