Όσοι διαμένουν στο Δασάκι της Άχνας, στην κοινότητα που έχει συνδέσει το όνομά της με τον προσφυγικό ξεριζωμό του 1974, δεν έχουν την πολυτέλεια να ξεχάσουν. Το βλέμμα τους δεν μπορεί να ξεφύγει από την ερειπωμένη κατεχόμενη Άχνα, που βρίσκεται μια ανάσα μακριά, αλλά όσο περνούν τα χρόνια «απομακρύνεται».

Έχουν πλέον περάσει 50 χρόνια από την ημέρα της κατάληψης της Άχνας από τους Τούρκους. Οι κάτοικοι της, οι οποίοι είχαν υποδεχθεί χιλιάδες πρόσφυγες, αναγκάστηκαν στις 28 Αυγούστου του 1974 να εγκαταλείψουν άρον άρον τα σπίτια τους για να γλιτώσουν από τη μανία των εισβολέων, που  καταπάτησαν την εκεχειρία.

Οι Αχνιώτες μαζί με πολλές άλλες χιλιάδες προσφύγων κατέληξαν στο Δάσος της Άχνας, όπου δημιουργήθηκε πρόχειρος καταυλισμός. Πολλοί από αυτούς παρέμειναν στην περιοχή όταν δημιουργήθηκε η κοινότητα του Δάσους Άχνας και βλέπουν το χωριό τους να σβήνει.

Ένας από αυτούς είναι ο Νίκος Βάσιλας, ο αντιδήμαρχος του δημοτικού διαμερίσματος του Δάσους Άχνας, που ενσωματώθηκε στον Δήμο Αγίας Νάπας.  «Εμείς δεν ξεχνούμε ποτέ. Εμείς νιώθουμε χειρότερα απ’ όλους επειδή βλέπουμε καθημερινά το χωριό μας να ερημώνει. Εδώ και 50 χρόνια βλέπουμε καθημερινά τα ερειπωμένα σπίτια μας. Βλέπουμε τα νεκροταφεία που είναι θαμμένοι οι προγονοί μας κατεστραμμένα, χωρίς σταυρούς. Βλέπουμε το χωριό μας σαν ένα χωριό φάντασμα», ανέφερε μιλώντας στον «Φ» με αφορμή την πορεία Αχνιωτών που θα πραγματοποιηθεί την Κυριακή.

«Όσοι ασχολούμαστε κοντά στη γραμμή των Βάσεων βλέπουμε τα σπίτια μας καθημερινά και πεθαίνουμε κάθε μέρα. Νομίζεις πως σε λίγο θα είσαι σπίτι σου, αλλά εάν ξεκινήσεις ξέρεις πως ο τούρκος εισβολέας σε περιμένει με το όπλο. Για μας δεν έσβησε ποτέ η φλόγα για επιστροφή», είπε.

Αυτός ήταν ο λόγος, σύμφωνα με τον κ. Βάσιλα, που δημιουργήθηκε η εκδήλωση Συναπάντημα Προσφύγων τον Οκτώβριο, που περιλαμβάνει και αναπαράσταση του καταυλισμού που δημιουργήθηκε πριν από 50 χρόνια.  

Η πορεία των Αχνιωτών θα πραγματοποιηθεί την Κυριακή 1η Σεπτεμβρίου. Θα ξεκινήσει στις 9:30 από το κοιμητήριο στο Δασάκι Άχνας και θα φτάσει μέχρι το συρματόπλεγμα που τους χωρίζει από το χωριό τους. Εκεί θα αναπεμφθεί δέηση για επιστροφή.