«Κάθε χρόνο οι μαθητές με σπάνιες/ χρόνιες παθήσεις και οι γονείς τους, ανεβαίνουν τον ίδιο Γολγοθά. Η κάθε σχολική χρονιά, προκαλεί άγχος, ταλαιπωρία, αγωνία. Η ψυχολογική αναστάτωση που νιώθει ένα παιδί όταν γνωρίζει πως θα χάσει το μάθημα και θα πάρει απουσία που ενδεχομένως να θέσει υπό αμφισβήτηση την ικανότητα του να προαχθεί στην επόμενη τάξη, επειδή πρέπει να πάει στον γιατρό ή για κάποιες εξετάσεις είναι απίστευτη και το εκπαιδευτικό σύστημα, παρ’ όλο που προσφέρει τα τυπικά και απολύτως απαραίτητα, δεν μεριμνά να καλύψει τα επακόλουθα μιας χρόνιας πάθησης σε ένα μαθητή».
Η κραυγή αγωνίας παιδιών και μαθητών, μεταφέρθηκε στον «Φ» από την κοινωνική λειτουργό της Παγκύπριας Συμμαχίας Σπάνιων Παθήσεων, Ηρώ Χατζηκυριάκου.
«Πρόκειται για ένα σοβαρό ζήτημα το οποίο απασχολεί διαρκώς τους μαθητές με σπάνιες/ χρόνιες παθήσεις και τους γονείς τους», είπε η κ. Χατζηκυριάκου και πρόσθεσε, «πολλές φορές η Παγκύπρια Συμμαχία Σπάνιων Παθήσεων έχει θέσει προς συζήτηση τα θέματα που απασχολούν τους μαθητές. Τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν κάθε χρόνο στο σχολείο τους και σχετίζονται, είτε με τις απουσίες που πρέπει να κάνουν για να λαμβάνουν την απαραίτητη θεραπεία/ παρακολούθηση, είτε για τον τρόπο με τον οποίο καταχωρούνται οι απουσίες τους ως δικαιολογημένες ή μη ή και για το γεγονός ότι όταν απουσιάζουν από το μάθημα δεν υπάρχει ένας οργανωμένος τρόπος για να καλύπτουν τα κενά που δημιουργούνται».
Στο παρελθόν, εξήγησε, «είχαμε εγείρει δημόσια το θέμα των απουσιών διότι πολλοί μαθητές βρίσκονταν στη δύσκολη θέση να περιμένουν τους καθηγητικούς συλλόγους να αποφασίσουν εάν θα δικαιολογήσουν τις απουσίες ή αν ο μαθητής θα παρέμενε στάσιμος στην ίδια τάξη λόγω απουσιών. Τελικά και μετά από παρεμβάσεις, τον Νοέμβριο του 2023 είχαμε συνάντηση με την υπουργό Παιδείας, Αθηνά Μιχαηλίδου, η οποία μας διαβεβαίωσε ότι κανένα παιδί με σπάνια/ χρόνια πάθηση δεν θα μείνει στάσιμο λόγω απουσιών».
Όντως, είπε η κ. Χατζηκυριάκου, «κανένα παιδί δεν έμεινε στάσιμο λόγω απουσιών, ωστόσο, η διαδικασία παραμένει η ίδια και τα παιδιά και οι γονείς τους ταλαιπωρούνται ψυχολογικά μέχρι που να ενημερωθούν επίσημα ότι δεν τίθεται θέμα στασιμότητας του μαθητή στην ίδια τάξη. Κάποια ζητήματα θα έπρεπε να βρεθεί ένας τρόπος να επιλύονται αυτόματα χωρίς να πρέπει να ακολουθούνται διαδικασίες για να φθάσουμε σε ένα, αυτονόητο, αποτέλεσμα».
Δηλαδή, «το γεγονός ότι στο τέλος το παιδί θα προαχθεί, είναι πάρα πολύ θετικό. Ωστόσο, όλη η διαδικασία που ακολουθείται, δημιουργεί σοβαρό άγχος. Οι απουσίες των μαθητών αυτών, θα έπρεπε εκ των προτέρων να μην λαμβάνονται υπόψη, ώστε να μην προκύπτει πρόβλημα στο τέλος κάθε σχολικής χρονιάς».
Πέραν όμως των προβλημάτων που προκύπτουν με τον αριθμό των απουσιών, είπε η κ. Χατζηκυριάκου, «οι μαθητές με σπάνιες/ χρόνιες παθήσεις αντιμετωπίζουν κι άλλα συνεπακόλουθα προβλήματα. Δηλαδή, ένας μαθητής όταν χάνει συχνά μαθήματα, είναι λογικό να μένει πίσω και ο τρόπος με τον οποίο καλύπτουν τα κενά οι μαθητές μας αυτή τη στιγμή δεν είναι και ο καταλληλότερος. Η έλλειψη υποστήριξης από το σχολείο σε ό,τι αφορά την κάλυψη των μαθημάτων κατά τη διάρκεια των απουσιών δημιουργεί ένα επιπρόσθετο βάρος για τους μαθητές αλλά και τους γονείς τους. Για αυτό τον λόγο, χρειάζεται να βρεθούν λύσεις ώστε να διασφαλιστεί ότι οι μαθητές αυτοί δεν θα μείνουν πίσω στην εκπαίδευση τους και ότι θα έχουν τις ίδιες ευκαιρίες με τους συνομήλικους/συμμαθητές τους».
Για παράδειγμα, είπε η κ. Χατζηκυριάκου, «θα μπορούσε να αξιοποιηθεί η τεχνολογία και η εξ’ αποστάσεως εκπαίδευση ώστε οι μαθητές που υποχρεωτικά απουσιάζουν από το σχολείο τους, να μπορούν να καλύψουν το κενό που δημιουργείται. Τώρα, τα παιδιά αυτά, καταβάλλουν διπλή προσπάθεια για να μπορούν να καλύπτουν τα κενά και να είσαι σε θέση να παρακολουθήσουν το επόμενο μάθημα χωρίς πρόβλημα. Εάν δεν καλύψουν τα κενά και το μάθημα είναι εξεταζόμενο, τότε το πρόβλημα μεταφέρεται στο τέλος κάθε σχολικής χρονιάς. Άρα, είναι ένα ζήτημα το οποίο επείγει να διευθετηθεί με τον καλύτερο τρόπο».
Η ΠαΣΣΠ, «λαμβάνει πολύ συχνά παράπονα από γονείς παιδιών με σπάνιες/ χρόνιες παθήσεις για αυτά τα θέματα αλλά και για άλλα που αφορούν το εκπαιδευτικό σύστημα. Τα παιδιά αυτά, λαμβάνουν τα όσα τυπικά πρέπει και τους διευκολύνουν αλλά δεν πρέπει να σταματά εκεί η στήριξη και υποστήριξη τους από το εκπαιδευτικό σύστημα. Για τον λόγο αυτό, καλούμε το υπουργείο Παιδείας και κάθε άλλη αρμόδια Αρχή, να λάβουν σοβαρά υπόψη τους αυτά τα ζητήματα και να προχωρήσουν στη δημιουργία Κανονισμών που θα στηρίζουν τους μαθητές γενικά και θα λειτουργούν ως υποστήριξη, τόσο των παιδιών, όσο και των οικογενειών τους».
