«Όταν ανέλαβα καθήκοντα στο υπουργείο Υγείας δεν είχα καμία αντίληψη της δυστυχίας του κόσμου μέσα στα δημόσια νοσοκομεία και της δυστυχίας αυτών που δεν είχαν πρόσβαση στις υπηρεσίες υγείας. Μπορείς να διανοηθείς άνθρωπος 60 χρόνων να τυφλώνεται επειδή δεν είχε €1.200 για να πληρώσει για μια εγχείρηση καταρράκτη; Μπορείς να διανοηθείς άνθρωπος 42 χρόνων να πεθαίνει περιμένοντας στη λίστα αναμονής στο δημόσιο διότι δεν είχε χρήματα να πάει στον ιδιωτικό τομέα;».
Για τα πριν και τα μετά του ΓεΣΥ, την αυτονόμηση των νοσοκομείων, την εξάρτηση των πολιτών από τα κόμματα και το ρουσφέτι, μίλησε ο πρώην υπουργός Υγείας, Γιώργος Παμπορίδης, στη διαδικτυακή εκπομπή «Ενδιαφέρον potcast» με οικοδεσπότη τον Κύπριο, ειδικευόμενο γιατρό, Αντρέα Μήλλιο, που ζει και εργάζεται στο Ηνωμένο Βασίλειο.
Προ ΓεΣΥ, «σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία της ΕΕ η Κύπρος είχε την πρωτιά στις ιδιωτικές δαπάνες υγείας. Δηλαδή, στα ποσά που πλήρωνε από την τσέπη του ο κόσμος για να πληρώσει για την υγεία του. Το 60% των δαπανών υγείας στην Κύπρο ήταν ιδιωτικές δαπάνες τη στιγμή που και ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας λέει πως οτιδήποτε πάνω από 15% είναι καταστροφική δαπάνη».
Στην Κύπρο μέχρι τότε εφαρμόζαμε το «το λαμπρόν κρούζει τζει που πέφτει». Το ΓεΣΥ ήρθε για να το ανατρέψει αυτό. Είναι ένα αλληλέγγυο σύστημα που καλύπτει όλους τους πολίτες τη στιγμή που θα το χρειαστούν. Δυστυχώς, όσο πιο νέος είναι ο άνθρωπος τόσο πιο ανίκητος αισθάνεται και δεν μπορεί να αντιληφθεί την έννοια της υγείας. Το ΓεΣΥ τι σημαίνει; Σημαίνει, διασπείρω αυτά που δίνω, παίρνει αυτός που τα χρειάζεται και εγώ όταν τα χρειαστώ».
Τότε, «όταν προσπαθούσαμε να περάσουμε τις νομοθεσίες, υπήρχε ένα σινικό τείχος μεταξύ δημόσιου και ιδιωτικού τομέα και στον ιδιωτικό τομέα έπρεπε να πληρώσεις σε μια ακμάζουσα μαύρη αγορά, διότι σχεδόν όλα ήταν φοροδιαφυγή. Δυστυχώς, τα κόμματα, λόγω του μικρού μεγέθους της Κύπρου έχουν παρεκκλίνει του σκοπού τους και αντί να ακούνε τη φωνή του λαού, ακούνε τους λομπίστες και τα οργανωμένα συμφέροντα. Μετά, οι πολιτικοί πείθουν τους πολίτες ότι είναι ασήμαντοι, εξαρτώμενοι τους και ότι χωρίς εκείνους δεν μπορούν να κάνουν τίποτα». Παράλληλα, είπε, «είχαμε και την κλασική συνταγή των πολιτικών που επικαλούνται το τέλειο για να μην έρθει ποτέ το καλό. Και ήταν εύκολο να το κάνουν, διότι είχαμε και τις συντεχνίες και τους οργανωμένους φορείς και τα οργανωμένα συμφέροντα που έθρεφαν τη νοοτροπία ότι ο πολίτης πρέπει να γλύφει τις κατουρημένες ποδιές του κάθε πολιτικάντη, του κάθε βουλευτή που του έλεγε “να σε κανονίσω και να με ψηφίσεις”, αυτά κάνουν οι περισσότεροι βουλευτές, είναι ρουσφετάδες. Και η Υγεία αντί να θεωρείται δικαίωμα, τη θεωρούσαμε προνόμιο».
«Απαίτησε ο κόσμος την αλλαγή. Απαίτησε ο κόσμος να απεγκλωβιστεί από τους μανδαρίνους του υπουργείου Υγείας και τους πολιτικούς. Το ΓεΣΥ ήταν ένα μέρος της μεταρρύθμισης μόνο. Δεύτερο σημαντικό μέρος της μεταρρύθμισης ήταν η αυτονόμηση των νοσοκομείων. Δεν λειτούργησε η αυτονόμηση επειδή στο υπουργείο Υγείας υπάρχουν νοσηρές νοοτροπίες. Μετά είχαμε να αντιμετωπίσουμε τις συντεχνίες. Βολιδοσκόπησα επιστήμονα στην Ελλάδα για να έρθει αλλά η προσπάθεια προσέκρουσε στις συντεχνίες. Τις συντεχνίες των γιατρών, συνήθως. Ξέρετε, οι Κύπριοι γιατροί όταν είναι στο εξωτερικό και εργάζονται, είναι όπως τα «μαρτούθκια», όταν είναι στην Κύπρο έχουν το σύνδρομο του Θεού. Δεν δέχονται τίποτα αλλά και κανέναν να τους κρίνει. Γιατί να του δώσουμε εκείνου περισσότερα; Όταν έκανα το πρώτο δ.σ. είχαμε εμπειρογνώμονες. Έφερα τον σερ Ντέιβιντ Νίκολσον, τον γενικό διευθυντή του Nice κ.λπ. Σε έξι μήνες τους μάσησαν. Όλοι μαζί οι προστάτες του λαού συνωμότησαν και τους οδήγησαν σε παραίτηση».
Σε ερώτηση του Ανδρέα Μήλλιου για το τι πρέπει να περιμένουν όταν επιστρέψουν στην Κύπρο οι νέοι Κύπριοι γιατροί (όπως ο ίδιος), ο Γιώργος Παμπορίδης απάντησε: «Το υπουργείο Υγείας είναι σαθρό. Θέλει πάτσο που τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, αποκοπή από τις εξαρτήσεις των συντεχνιών και των κομμάτων και προσήλωση στην κοινωνία».
Για τον ΟΚΥπΥ και την αυτονόμηση, ο πρώην υπουργός Υγείας τόνισε ότι «το κράτος πρέπει να στηρίζει γιατί υπάρχει το νοσοκομείο Κυπερούντας. Δεν συμφέρει στον ΟΚΥπΥ το νοσοκομείο Κυπερούντας, όμως πρέπει να το λειτουργεί. Υπάρχουν τα αγροτικά κέντρα, υπάρχουν οι 450 θαλασσαιμικοί που κανένας άλλος ιδιώτης δεν θα τους κοιτάξει. Άρα, το κράτος πρέπει να στηρίζει όμως και ο ΟΚΥπΥ πρέπει να εξαντλεί όλα τα περιθώρια που έχει προκειμένου να βελτιώσει τη λειτουργία του».
«Όποιος νομίζει ότι μπορεί να υπάρξει υγεία χωρίς τα δημόσια νοσηλευτήρια είναι βλάκας».
