Η νομική εμπλοκή, οι γραφειοκρατικές διαδικασίες –που μόνο στην Κύπρο υπάρχουν–  και η αδιαφορία, σκόπιμη ή και ακούσια, έφεραν την ολοκληρωτική καταστροφή της υποδομής εκατομμυρίων ευρώ στο Κεντρικό Σφαγείο Κοφίνου.

Μηχανήματα, οχήματα, υπολογιστές, ιματισμός και υπόδηση, έπιπλα, κλιματιστικά, μηχανές και εξαρτήματα, σε χρησιμοποιήσιμη κατάσταση οχήματα όταν αφέθηκαν αποτέλεσαν λεία για πλιάτσικο από επιτήδειους από όλη την Κύπρο. Αιτία το γεγονός ότι από κάποια στιγμή και μετά, όταν το Σφαγείο ανέστειλε τη λειτουργία του πριν από δέκα χρόνια, απαλείφθηκε η φρουρά που υπήρχε στον χώρο. Όταν σταδιακά αυτό έγινε αντιληπτό από κατοίκους των γύρω χωριών από την Κοφίνου, στην αρχή δειλά και μετά πιο εκτεταμένα άρχισαν οι εισβολές στον χώρο από επιτηδείους.

Σταδιακά, όπως καταγγέλθηκε, έφτασαν στο σημείο παλιατζήδες, μηχανικοί, σιδεράδες, τεχνικοί υπολογιστών, νεαροί, με φορτηγάκια και άρχισαν να φορτώνουν όπως χαρακτηριστικά λέχθηκε από τα άτομα που προέβησαν στη σχετική καταγγελία στον «Φ». «Να πάτε να δείτε. Πήγε και η Κουτσή Μαρία και φόρτωσε πράγματα», μας είπε ένας από τους καταγγέλλοντες για την κατάσταση στον χώρο του άλλοτε πανέμορφου σε κτηριακή υποδομή και τεχνικά μέσα Κεντρικού Σφαγείου της Κοφίνου. 

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: Αλχημείες για αγορά Σφαγείου Κοφίνου

Με βάση κάποιες αναφορές που τέθηκαν υπόψη του «Φ» φτάσαμε στο άλλοτε Σφαγείο Κοφίνου. Οι χορταριασμένοι δρόμοι και πεζοδρόμια, οι δυο ανοικτές παράπλευρες πύλες και η ανοικτή μεγάλη πόρτα του χώρου παραγωγής σφαγίων μας προδιάθεσαν πως κάτι δεν πήγαινε καλά. Το γραφείο των φρουρών στην πύλη είχε το γυαλί της πόρτας σπασμένο και από τα ανοικτά συρτάρια του γραφείου φαινόταν έκδηλα ότι ο χώρος ήταν λεηλατημένος. Περπατώντας προς τον χώρο παραγωγής σφαγίων, (που σφάζονταν τα ζώα), υπήρχαν πεταγμένες δεξιά και αριστερά στολές και μπότες του προσωπικού, χημικά καθαρισμού και φάκελοι με τα αρχεία καταγραφής των δραστηριοτήτων. 

Κατευθυνόμενοι προς τα γραφεία της Διοίκησης, περάσαμε από τον αυτοκινητολιμένα. Το volvo του διευθυντή, το βαν μεταφοράς του προσωπικού, το τρακτέρ με τον ψεκαστήρα. Ένα διπλοκάμπινο, ένα λαντρόβερ. Τα φορτηγά μεταφοράς των κρεάτων. Όλα με σπασμένα τζάμια, κι από μέσα λεηλατημένα από όσα μπορούσαν να αφαιρεθούν όπως το ταμπλό, η μηχανή, κ.α. Λες και κάτι τρομερό έγινε και εξαφανίστηκαν όλοι από το μέρος ξαφνικά.

Στο γραφείο του διευθυντή το έπιπλο της βιβλιοθήκης κλάπηκε και πολλά βιβλία ήταν πετάμενα στο πάτωμα, όπως και μια κάσα με ολοκαίνουργιες φόρμες εργασίας. Λεηλατημένα και τα κλιματιστικά, το κιλικείο. Τα γραφεία των διαφόρων τμηματαρχών. Τα σπασμένα παντζούρια των γραφείων επέτειναν το δέος που προκαλούσε η θέα με ποδίνες, γάντια, φανούς, μάτια κουζίνας, εξαρτήματα από τις ηλεκτρογεννήτριες και μηχανές παραγωγής σκορπισμένα στον χώρο. Καζανάκια από τις τουαλέτες, πολυθρόνες, γραφεία, την τηλεόραση.

Στα τμήματα παραγωγής σφαγίων εντύπωση προκαλεί το γεγονός ότι φαίνεται να λείπουν ολόκληρα μεταλλικά τμήματα, (κομμάτια) των αλυσίδων παραγωγής. Γεγονός που παραπέμπει μάλλον στο συμπέρασμα πως άγριο πλιάτσικο στο μέρος έκαναν και διάφοροι παλιατζήδες που εμπορεύονται μέταλλα με το κιλό. Μόνο που στην προκειμένη περίπτωση, τα μέταλλα όχι μόνο δεν ήταν σκουριασμένα, αλλά σε άριστη και χρησιμοποιήσιμη κατάσταση. Ήταν τμήματα ακριβών μηχανισμών, δημόσια περιουσία που αγοράστηκε από τα χρήματα του φορολογούμενου πολίτη.

Δυστυχώς όμως, αφέθηκε αφρούρητη με αποτέλεσμα να αποτελέσει αντικείμενο κλοπής. «Ήρθαν στην Κοφίνου από όλη την Κύπρο με τα φορτηγάκια τους και φόρτωσαν τα προικιά τους», λένε ακόμη στην Κοφίνου οι κάτοικοι. Κάνοντας και χιούμορ, λένε επίσης, «αφού το κράτος δεν αξιώθηκε να βάλει μερικούς φρουρούς να προσέχουν το Σφαγείο, μόνο οι χαζοί δεν πήγαν εκεί για να φορτώσουν πράγματα».  

Σκοντάφτουν στη γραφειοκρατία

Έχοντας υπόψη αυτά που συναντήσαμε από το οδοιπορικό μας στον χώρο αλλά και τα όσα λέχθηκαν από κάποιους κατοίκους ώστε να ερευνήσουμε το θέμα, αποταθήκαμε σε αρμόδια πηγή του Υπουργείου Εσωτερικών, όχι για ευθύνες αλλά τουλάχιστον για μια λογική εξήγηση για το «ποιος, πώς, πότε και γιατί» αφέθηκε να συντελεστεί αυτό το έγκλημα –διότι περί εγκλήματος πρόκειται– σε βάρος της δημόσιας περιουσίας που αγοράστηκε με χρήματα του κυπριακού λαού, στο άλλοτε κρατικό Κεντρικό Σφαγείο Κοφίνου.

Η εξήγηση που δόθηκε λοιπόν είναι πως στα δέκα σχεδόν χρόνια που πέρασαν από το κλείσιμο αυτού του ημικρατικού οργανισμού, οι αρμόδιες κρατικές Υπηρεσίες που ενεπλάκησαν στη διαδικασία πώλησής του σε κάποιον ιδιώτη, κατάφεραν να μην το πετύχουν αυτό. Τορπιλίζοντας η μια την άλλη σε διάφορα επίπεδα, με διάφορους τρόπους και όλες εγκλωβισμένες στην πραγματικότητα στην κυπριακή γραφειοκρατία και νοοτροπία.

Ωστόσο, πληροφορηθήκαμε πως πριν από λίγες μέρες μετά από προσπάθειες του νυν υπουργού Εσωτερικών Κωνσταντίνου Πετρίδη, φαίνεται πως θα προχωρήσει –επιτέλους– η διαδικασία εκποίησης του χώρου, με τον διορισμό επίσημου παραλήπτη. Μας αναφέρθηκε επίσης ότι και ο πρώην υπουργός Εσωτερικών Σωκράτης Χάσικος είχε κάνει προσπάθειες προς αυτή την κατεύθυνση, πριν να συντελεστεί μάλιστα η λεηλάτηση του χώρου, χωρίς όμως αποτέλεσμα.  

Καταλήγοντας, το εύλογο ερώτημα είναι ποιος ο σκοπός πλέον της διαδικασίας εκποίησης του Σφαγείου Κοφίνου. Αφού, επί της ουσίας Σφαγείο δεν έμεινε. 

Και ως προς το γιατί δεν τοποθετήθηκε μια φρουρά στον χώρο, ας απαντήσουν οι αρμόδιοι, αφού καταλήξουν ποιος είχε αρμοδιότητα γι’ αυτή την ευθύνη.