Ο Κυριάκος Πολυκάρπου γράφει ότι πρέπει να μπει ένα τέλος στις λαμπρατζιές και στα πυροτεχνήματα…
Το κακό παράγινε. Ακόμη και στις περιπτώσεις που δεν σημειώνονται σοβαροί τραυματισμοί ή θάνατοι ή τεράστιες υλικές καταστροφές, η κατάσταση έξω από τους ναούς κατά το βράδυ της Ανάστασης έχει καταντήσει αφόρητα ενοχλητική. Ουδεμία σχέση πλέον με την κατανυκτική ατμόσφαιρα παλαιότερων χρόνων. Οι πολλοί είναι πια υποχρεωμένοι να υφίστανται τις βλακώδεις αντιδράσεις λίγων «απίθανων» που θεωρούν πρόσφορο έδαφος να κάνουν το κομμάτι τους εντός των περιβόλων των εκκλησιών. Η προσοχή πλέον δεν είναι στραμμένη στις ψαλμωδίες, αλλά στο πώς δεν θα σου έρθει η αδέσποτη από εκεί που δεν το περιμένεις. Ακόμη και αυτή η μανία για ολοένα και μεγαλύτερες λαμπρατζιές, έχει καταντήσει αηδία. Νισάφι πια με τους όγκους της στάχτης που κατέληξε στα ρούχα μας μέχρι να αξιωθούμε να ακούσουμε το ευλογημένο το Χριστός Ανέστη. Νισάφι πια και με τα πυροτεχνήματα, που είδαμε χιλιάδες φορές στους ίδιους σχηματισμούς, στους ίδιους χρωματισμούς.
