Ο Αντώνης Χατζηαντώνης, συνταξιούχος εκπαιδευτικός και πρόσφυγας από την Κερύνεια, με αφορμή συνέντευξη που άκουσε του αγωνιστή της ΕΟΚΑ, Νίκου Κόσιη στο ραδιόφωνο του ΡΙΚ, του εύχεται ότι το καλύτερο…
Ραδιόφωνο, συνήθως δεν ακούω. Μόνο όταν τύχει να οδηγώ και θέλω τη συντροφιά της μουσικής ή μιας καλής ραδιοφωνικής εκπομπής. Τις προάλλες, ενώ κατευθυνόμουνα ανατολικά της Λεμεσού, όπου περνάω τα πρωινά μου, περπατώντας στην ύπαιθρο, κοντά στο χωριό Χοιροκοιτία, άκουσα τη γνώριμη φωνή του αγωνιστή της ΕΟΚΑ, Νίκου Κόση. Εφιλοξενείτο σε ένα πρόγραμμα του ΡΙΚ. Είναι αξιοθαύμαστος ο άνθρωπος αυτός, που στα 90 του χρόνια, παραμένει ενεργός πολίτης, έχει ξεκάθαρες απόψεις σε όλα τα θέματα. Είναι εκ των λίγων εν ζωή αγωνιστών, που εκτιμώ βαθύτατα. Διετέλεσε και υπουργός Αμύνης και Εσωτερικών αμέσως μετά την τουρκική εισβολή, υπουργός Δικαιοσύνης και Δημοσίας Τάξεως επί διακυβέρνησης Κληρίδη, ήταν ο εκδότης της εφημερίδας «Ο Αγών» και λοιπά.
Θα αναφερθώ σε μερικά πράγματα ακροθιγώς, που συγκράτησα από την εκπομπή. Πώς άντεξε αυτός ο άνθρωπος, τα τόσα βασανιστήρια από τους Άγγλους βασανιστές στα Κρατητήρια Κοκκινοτριμυθιάς; Να τον χτυπάνε στα γόνατα με ξύλο, να τον βάζουν στον πάγο για να φύγουν οι μελανιές, οι μώλωπες, από τα χτυπήματα στο σώμα του, να σβήνουν τσιγάρα στο δέρμα του. Μίλησε για 13 μέρες και νύχτες, όπου εκρατείτο και βασανιζόταν από τους αποικιοκράτες, για να αποκαλύψει στοιχεία σχετικά με την οργάνωση. Υπήρξε όμως αλύγιστος! Άντεξε όσο λίγοι! Δεν υπέκυψε, όπως κάποιοι άλλοι. Μίλησε και για τη σωματική δύναμη που είχε, τότε που αναγκάστηκε να μεταφέρει πολλά κιβώτια με αναψυκτικά ΚΕΟ ΒΙΤΑ, όταν ήταν canteen man, όπως χαρακτηριστικά είπε, θέση την οποία είχε ζητήσει από τους Άγγλους για να επιτύχει τη απόδραση του. Μίλησε για τη φίλο-κυπριακή στάση κάποιων Ιρλανδών στρατιωτών που δεν συμπαθούσαν τους Εγγλέζους.
Συγκινητικό να ακούς τον αυθεντικό αυτό και αγνό αγωνιστή, να μιλά για τις εμπειρίες του, για τη γνωριμία του με τον Φώτη Πίττα, τον φλογερό ενωτικό δάσκαλο, με το λεπτό μουστακάκι, για την ευθύτητα του χαρακτήρα του. Από τότε που ήταν κρατούμενος, φαινόταν και η μελλοντική, γνωστή θυσία του στον Αχυρώνα του Λιοπετρίου! Ακούσαμε και για την γνωριμία του με τον Αυξεντίου, ο οποίος σε καθήλωνε με την προσωπικότητά του!
Φυσικά ο Νίκος Κόσιης, έκανε αναφορά και σε Ελληνοκυπρίους συναγωνιστές του, που δεν άντεξαν τα βασανιστήρια και τον κατέδωσαν. Τον πρόδωσαν! Συγκινήθηκα, όταν προς το τέλος της εκπομπής, ερωτηθείς από τον δημοσιογράφο εάν συγχωρεί κάποιον συναγωνιστή του, ο οποίος, όχι μόνο τον κατέδωσε στους Άγγλους, αλλά τον χτυπούσε και τον βασάνιζε, κατόπιν εντολής των αποικιοκρατών. Η απάντηση που έδωσε ο γηραιός αγωνιστής, εάν τον συγχωρεί μετά από τόσα χρόνια, ήταν: «Ναι… Τον συγχώρεσα… Αλλά δεν θέλω να τον δω».
Τι κράτησα εγώ από την συνέντευξη αυτή; Ήταν η επιμονή του Κόσιη, να αποφεύγει να αναφερθεί στο όνομα Γρίβας, αναφερόμενος στον αρχηγό της ΕΟΚΑ. Αναφερόταν σ’ αυτόν, ως «ο Διγενής»! Βεβαίως, αυτό συνδέεται και με την ξεκάθαρη τοποθέτηση του, μία τοποθέτηση που με βρίσκει και εμένα 100 % σύμφωνο σχετικά με το γεγονός ότι η ΕΟΚΑ ήταν μία!
Κάτι, που φυσικά, δεν σημαίνει ότι, είτε ο γηραιός αυτός αγωνιστής, είτε εγώ, είτε και άλλοι, εθελοτυφλούμε, ή θέλουμε να ξεχάσουμε την προδοτική δράση κάποιων ανεγκέφαλων που έδρασαν την τραγική περίοδο ’71-74. Σημαίνει, ότι αυτή τη στιγμή, που η πατρίδα μας περνάει δύσκολες ώρες, είναι περικυκλωμένη από εχθρούς, αυτά είναι περιττά. Να είστε καλά κύριε Κόσιη και σας ευχαριστούμε που μοιραστήκατε μαζί μας τις πολύτιμες αυτές ιστορικές στιγμές, που βιώσατε ως νεαρός αγωνιστής της Εθνικής Οργάνωσης Κυπρίων Αγωνιστών το ’55-59. Σας εύχομαι ό,τι καλύτερο.
