Γολγοθάς στα νοσοκομεία Λευκωσίας και Λεμεσού

Μία συνταξιούχος εξιστορεί την περιπέτεια της ιδίας και του συζύγου της στα νοσοκομεία Λευκωσίας και Λεμεσού.

12 Φεβρουαρίου, Κυριακή, έγινε η εισαγωγή του συζύγου μου μέσω Α’ Βοηθειών λόγω αναπνευστικού προβλήματος.

Στις Α’ Βοήθειες τον χειρίστηκαν ως επείγον περιστατικό γιατί δεν μπορούσε να αναπνεύσει και παρουσίασε ταχυκαρδία και αρρυθμία. Όταν ο νοσοκόμος κάλεσε τον γιατρό να δώσει οδηγίες, του είπε ότι θα σχολνούσε σε 30’ και να του δώσει ένα φάρμακο μέχρι να αναλάβει ο επόμενος γιατρός που ήταν καθήκον.

Μετά από αρκετή ταλαιπωρία έγινε εισαγωγή και μπήκε στον αγγειοθωρακοχειρουργικό θάλαμο, γιατί δεν υπήρχε κρεβάτι στο Πνευμονολογικό.

Το πρώτο βράδυ έπαθε σοβαρή αναπνευστική κρίση και αρρυθμία, οπότε με την επέμβαση των γιατρών και των νοσηλευτών που βρίσκονταν σε υπηρεσία το περιστατικό αντιμετωπίστηκε κατάλληλα.

Μετά από δύο μέρες παθαίνει το ίδιο σοκ, σε πιο ήπια μορφή. Τόσο οι πνευμονολόγοι όσο και οι καρδιολόγοι έκαναν το παν για να τον συνεφέρουν.

Στις 18 και 19 Φεβρουαρίου η κατάσταση του ήταν αρκετά καλύτερη, αφού είχε σηκωθεί από το κρεβάτι και καθόταν στην καρέκλα. Ήταν ευδιάθετος και τον βοηθήσαμε να ξυριστεί.

Την Κυριακή όμως, 19 Φεβρουαρίου, το βράδυ, άρχισε ξανά να πέφτει. Συνέχισε στην ίδια κατάσταση και τη Δευτέρα και την Τρίτη, οπότε του είχαν χορηγήσει ηρεμιστικά για να αντέξει την ειδική μάσκα που τον βοηθούσε να αναπνεύσει. Η μάσκα ήταν πολύ μεγάλη και σφικτή και κάλυπτε σχεδόν όλο το πρόσωπο. Αυτό του προκαλούσε δυσφορία γι’ αυτό δεν την άντεχε.

Την Τρίτη 21 Φεβρουαρίου το βράδυ, ενώ ήταν σε πολύ κακή κατάσταση και με τη μάσκα, αποφασίζουν να τον μεταφέρουν στο Ουρολογικό Τμήμα γιατί ήθελαν το κρεβάτι για νέο ασθενή, ενώ υπήρχε η δυνατότητα να μετακινηθεί ασθενής από τον ίδιο θάλαμο, τον οποίο είχαν ετοιμάσει ούτως η άλλως για εξιτήριο.

Την Τετάρτη το πρωί τον μεταφέρουν στον Πνευμονολογικό θάλαμο και μας ενημερώνουν ότι η κατάσταση του είναι κρίσιμη και θα χρειαστεί διασωλήνωση. Παρά την κρισιμότητα της κατάστασης του κι ενώ καθόμασταν έξω από τον θάλαμο, δεν μας άφηναν να τον δούμε, έστω και για λίγα λεπτά, με τη δικαιολογία ότι στο θάλαμο υπήρχε περιστατικό με covid (!). Μετά μάθαμε ότι το περιστατικό υπήρχε αρκετές μέρες προηγουμένως και ότι ο εν λόγω ασθενής είχε ήδη πάρει εξιτήριο.

Πέμπτη πρωί (23/02/2023) μάς τηλεφωνούν ότι είναι κρίσιμα και να πάμε τον δούμε γιατί θα τον διασωληνώσουν. Πήγαμε, μας άφησαν επιτέλους και τον είδαμε, μέχρι που ήρθε ο γιατρός και μας ενημέρωσε ότι προχωρούν άμεσα με διασωλήνωση. Το απόγευμα μετά τη διασωλήνωση πήραμε άδεια από τον γιατρό και μπήκαμε να τον δούμε για 5 λεπτά. Στο δωμάτιο επικρατούσε χάος, στο πάτωμα γάντια χρησιμοποιημένα, το πλαστικό μέρος της σύριγγας, χαρτιά… Φύγαμε με βαριά καρδιά.

Το βράδυ μεταφέρεται στην Εντατική 1 σε καταστολή. Μας τηλεφώνησε ο εντατικολόγος και μας ενημέρωσε ότι η κατάσταση του συζύγου μου ήταν πολύ κρίσιμη, καθώς είχε περάσει ένα προθανάτιο σοκ και θα προσπαθούσαν να τον σταθεροποιήσουν.

Πέρασε η Παρασκευή και το Τριήμερο της Καθαρής Δευτέρας, οπότε πηγαίναμε μια φορά την ημέρα και βλέπαμε τον σύζυγο μου στην ίδια κατάσταση. Μας έλεγαν οι νοσοκόμοι δυο κουβέντες γιατί ήταν αργία και δεν υπήρχαν γιατροί.

1^η Μαρτίου, ο σύζυγος μου δεν ξυπνά, ενώ έχει σταματήσει η νάρκωση και φαίνεται να είναι σε κώμα. Παρουσίασε νεφρική ανεπάρκεια και έχει επίσης επηρεαστεί και το συκώτι.

2 Μαρτίου το βράδυ στις 9 η ώρα, μας ειδοποιούν ότι μετέφεραν το σύζυγο μου στην Εντατική 2 γιατί χρειαζόντουσαν τον θάλαμο για περιστατικό με covid (!)

3 Μαρτίου, μας ενημερώνουν ότι η διασωλήνωση (και αναπνευστήρας) πρέπει να φύγει από το στόμα. Για τον σκοπό αυτό πρέπει να γίνει τραχειοτομή και να περάσει απ’ εκεί ο αναπνευστήρας. Τρέξαμε στο νοσοκομείο, όπου μας ενημέρωσαν ότι η τραχειοτομή θα γίνει τη Δευτέρα 6/03/23 και ότι αυτό θα του έδινε το χρόνο που χρειάζεται για να ξυπνήσει σιγά-σιγά μόνος του, καθώς θα σταματούσαν τη νάρκωση για να δουν και τις αντιδράσεις του.

Υπογράψαμε το σχετικό έντυπο για την τραχειοτομή.

Δευτέρα, 6 Μαρτίου, μας ενημερώνουν ότι έγινε η τραχειοτομή και τον έχουν σε καταστολή. Πέρασε μια κολπική μαρμαρυγή και δύο πνευμονικά οιδήματα, οπότε θεωρείται αρκετά σοβαρή η κατάσταση του. Την επόμενη μέρα θα δοκιμάσουν να τον ξυπνήσουν. Πρέπει να πάρει ήρεμες ανάσες από μόνος του. Αν αναστατώνεται θα τον κοιμίζουν ξανά και θα δοκιμάζουν ξανά την επομένη μέρα. Όταν πήγαμε το απόγευμα να τον δούμε, μας είπαν ότι σταμάτησαν το ένα ηρεμιστικό και την επομένη θα σταματήσουν και το άλλο.

Αντί για όλα τα πιο πάνω, μας παίρνουν τηλέφωνο την Τρίτη το μεσημέρι ότι αποφασίστηκε η μεταφορά του στη Λεμεσό γιατί έρχεται ασθενής… με covid (!).

Φέραμε ένσταση, τους είπαμε ότι δεν δίνουμε τη συγκατάθεση μας να γίνει η μεταφορά. Η απάντηση τους ήταν ότι «η απόφαση είχε ήδη παρθεί» και εντός της ημέρας θα γινόταν η μεταφορά.

Διαμαρτυρηθήκαμε, μίλησα με όλους τους υπεύθυνους που βρήκα στο νοσοκομείο. Παίρναμε τηλέφωνο τόσο εγώ όσο και τα παιδιά μου συνέχεια τον διευθυντή της μονάδας και δεν απαντούσε το τηλέφωνο. Καθόμασταν έξω από την εντατική μονάδα και στις πολλές ενοχλήσεις μου, μου έδωσαν στο τηλέφωνο τον διευθυντή. Συζητήσαμε για αρκετή ώρα, ζήτησα εξηγήσεις, διαμαρτυρήθηκα, ήταν ανένδοτος. Η απάντηση του πάντα η ίδια «η απόφαση πάρθηκε, είναι ο μόνος μεταφέρσιμος ασθενής».

Πώς γίνεται ένας ασθενής σε κρίσιμη κατάσταση, διασωληνωμένος και με τραχειοτομή ανοικτή, να είναι σε θέση να ταξιδέψει και να μεταφερθεί, όχι σε άλλο νοσοκομείο της Λευκωσίας, ΣΤΗ ΛΕΜΕΣΟ.

Πώς γίνεται?

Μας είχαν υποσχεθεί ότι θα τον ξυπνήσουν και αντ’ αυτού τον μετακινούν.

Εξέθεσαν την ζωή του σε κίνδυνο χωρίς δεύτερη σκέψη.

Ενώ, όταν τα περιστατικά είναι κρίσιμα, μεταφέρονται από τα νοσοκομεία των άλλων πόλεων στο Γενικό Λευκωσίας για περίθαλψη λόγω της σοβαρότητας τους, ο σύζυγος μου, ενώ ήταν κρίσιμα για δύο εβδομάδες, μεταφέρεται στη Λεμεσό; Παράλογο!

Εκτός αυτού, μας καταδίκασαν να μην μπορούμε να είμαστε δίπλα στον άρρωστο μας να του συμπαρασταθούμε. Εγώ δεν οδηγώ εκτός πόλης και θα έπρεπε να παίρνω ταξί ή να υποχρεώνω άλλα άτομα να με μεταφέρουν στη Λεμεσό. Πώς θα αντέξει η σύνταξη μου τα περαιτέρω έξοδα (ταξί και βενζίνη) για καθημερινό ταξίδι στη Λεμεσό; Ή έπρεπε να αφήσω τον σύζυγο μου μόνο του στη Λεμεσό και να περιμένω απλά ένα τηλέφωνο από τους γιατρούς;

Τρίτη, 7 Μαρτίου, στις 5 το απόγευμα μεταφέρεται ο σύζυγος μου στη Λεμεσό με το ίδιο ασθενοφόρο που φαντάζομαι έφεραν τον ασθενή με covid στη Λευκωσία.

Το ίδιο βράδυ μάς παίρνει τηλέφωνο ο εντατικολόγος και μας ενημερώνει ότι ο σύζυγος μου έφτασε στη Λεμεσό. Τον έχουν φροντίσει κατάλληλα γιατί η κατάσταση του είναι πολύ κρίσιμη (!)

Επισκέπτομαι τον σύζυγο μου την επόμενη μέρα το μεσημέρι. Η γιατρός μάς ενημέρωσε ξανά για την κρισιμότητα της κατάστασης του. Σε ερώτηση μου αν η κατάσταση του συζύγου μου επέτρεπε τη μετακίνησή του, η απάντηση της ήταν αρνητική.

Κάθε μεσημέρι αναλάμβανε και ένα μέλος της οικογένειας μου να με μεταφέρει στη Λεμεσό για να δω τον σύζυγο μου. Η ενημέρωση των γιατρών ανελλιπής, ακόμα και το Σαββατοκύριακο που αποδείχτηκε και το τελευταίο, γιατί ο σύζυγος μου ξημερώματα Δευτέρας εξέπνευσε. Στη Λεμεσό και μόνος του…