Ο Κυριάκος Πολυκάρπου γράφει για το τιμαριθμικό επίδομα και τις «αδικίες» που κρύβει η καταβολή του…
Το τιμαριθμικό επίδομα είναι μια στατιστική μέθοδος για την παρακολούθηση της κινήσεως των τιμών μιας χρονικής περιόδου σε σύγκριση με μια άλλη. Οι τιμές που παρακολουθούνται είναι εκείνες ορισμένων ειδών και υπηρεσιών που καταναλίσκονται ή χρησιμοποιούνται από τους καταναλωτές. Ο τιμάριθμος αναπροσαρμόζεται κάθε χρόνο. Ας πάρουμε για παράδειγμα τον περασμένο χρόνο του 2022, όπου, ο τιμάριθμος αυξήθηκε κατά 4,36%. Ο μισθωτός θα πάρει την αποζημίωση του για την απώλεια που υπέστη τον προηγούμενο χρόνο. Όμως ο πληθωρισμός συνεχίζει και αυξάνεται και από τον Ιανουάριο του 2023 και μετά. Ο μισθωτός, όμως, αποζημιώθηκε όχι για το παρόν αλλά για το παρελθόν. Και αυτό όχι πλήρως. Αλλά, η πλάνη του τιμαριθμικού δεν σταματά εδώ. Η μεγάλη, η πραγματική πλάνη είναι ότι το εισόδημα των χαμηλά αμειβομένων μειώνεται σταδιακά και σταθερά. Επειδή το τιμαριθμικό επίδομα δίδεται σε ποσοστό και όχι σε ποσό, το ποσό που παίρνει ο χαμηλά αμειβόμενος είναι μικρότερο απ’ αυτό που παίρνει ο ψηλά αμειβόμενος. Αν πάρουμε παράδειγμα, μια αύξηση 4,36% του χοιρινού κρέατος, θα έχουμε για τον μισθωτό των €1.000 να παίρνει αύξηση €43 ενώ αυτόν των €2.000 θα έχουμε αύξηση €86. Φυσικά, η αύξηση του χοιρινού θα είναι και για τους δύο η ίδια. Συνεπώς, η διαφορά του ενός με τον άλλο θα μεγαλώνει, επειδή, του μεν πρώτου θα μειώνεται η αγοραστική αξία του εισοδήματος του, του δε δευτέρου θα αυξάνεται. Με αποτέλεσμα, σε κάποιο μελλοντικό στάδιο να χωρισθούμε στους ολοκληρωτικά πλούσιους και στους ολοκληρωτικά φτωχούς, εξανεμίζοντας τη μεσαία τάξη…
