Κατά τον Κυριάκο Πολυκάρπου, το εκπαιδευτικό μας σύστημα ευθύνεται για το ότι η πλειοψηφία των μαθητών σήμερα, δυστυχώς, υποφέρει από αλαλία, αγλωσσία και ακρισία…
Θα το ξαναπώ: Η Παιδεία είναι ο ατίμητος πλούτος των λαών. Είναι το πανίσχυρο θεμέλιο πάνω στο οποίο κτίζεται η προκοπή και η πρόοδος ενός τόπου. Αυτήν την αδιαπραγμάτευτη αλήθεια, διαδοχικές κυβερνήσεις και η Βουλή δεν κατάφεραν να κατανοήσουν. Την συνέτριψαν στις μυλόπετρες των κομματικών σκοπιμοτήτων τους και την εξόντωσαν στις ιδεολογικές και πολιτικές αγκυλώσεις τους. Ουδέποτε αντιμετώπισαν την παιδεία ως μοναδικό πλούτο, με τον οποίο να προικίσουν τα παιδιά μας και να διασφαλίσουν το μέλλον του τόπου.
Ως είθισται, κάθε νέα κυβέρνηση, εκπαιδευτική αλλαγή και μεταρρύθμιση. Κάθε Πρόεδρος και διαφορετική αντίληψη περί Παιδείας. Κάθε κόμμα και άλλη θεωρία για το εκπαιδευτικό σύστημα. Αυτό το σύστημα κατάντησε, στο τέλος, να παράγει αγράμματους και ανελλήνιστους νέους. Το ξέρουν όλοι, το διαπιστώνουν υπουργείο Παιδείας και εκπαιδευτικοί, το γνωρίζουν με απελπισία οι γονείς.
Είναι κοινό μυστικό ότι η πλειοψηφία των μαθητών δεν ανταποκρίνονται σε στοιχειώδεις απαιτήσεις της Παιδείας. Αποφοιτούν από το Λύκειο και δεν γνωρίζουν να εκφραστούν σε υποφερτά –όχι σε σωστά– Ελληνικά, ενώ οι επιδόσεις τους ως μέσος όρος σε κρίσιμα μαθήματα –Μαθηματικά, Φυσική, Χημεία, Ιστορία– είναι κάτω από τη βάση. Τι φταίει; Ευθύνεται το εκπαιδευτικό σύστημα. Και ποιος το δημιούργησε; Διαδοχικές κυβερνήσεις, ιδιαίτερα από το 1976 και εντεύθεν. Οι κυβερνήσεις δεν καταλαβαίνουν ότι το εκπαιδευτικό σύστημα πάσχει και δεν αποδίδει; Βεβαίως και το γνωρίζουν. Λογικά, θα ανέμενε κανείς πως, πέραν και υπεράνω κομμάτων, σκοπιμοτήτων και ιδεολογημάτων, επιτέλους μια σοβαρή κυβέρνηση και ένας σοβαρός Πρόεδρος, θα ανέθεταν σε ομάδα ειδικών περί την Παιδεία να αναμορφώσουν, να εκσυγχρονίσουν και να εφαρμόσουν ένα εκπαιδευτικό σύστημα που να στηρίζεται: Στην ελληνική παιδεία, στην ορθόδοξη θρησκεία, στην οικουμενικότητα του ελληνισμού και στην καθαρότητα των αρχών και αξιών που διακρίνουν τον ελληνισμό.
Ταυτόχρονα, να ενσωματώνει όσα επιτάσσουν η τεχνολογία, οι επιστήμες και οι νέες τάσεις στην εκπαίδευση. Κυρίως, τι επιβάλλουν οι σημερινές οικονομικές συνθήκες μιας Κύπρου, που ισχυρίζεται ότι είναι ευρωπαϊκό κράτος. Υπάρχει το φινλανδικό εκπαιδευτικό σύστημα. Να πάρουμε ιδέες. Το υπουργείο λέγει ότι θέλει άριστους εκπαιδευτικούς. Ερώτηση: Γιατί δεν εφαρμόζει το φινλανδικό σύστημα; Κάθε εκπαιδευτικός να αξιολογείται αυστηρά και από ανεξάρτητη επιτροπή και να υπογράφει συμβόλαιο π.χ. πέντε χρόνων. Στο τέλος να επαναξιολογείται και αν κριθεί ικανός, να συνεχίζει να διδάσκει. Τι συμβαίνει εδώ; Εκτός από τη μνημειώδη αποτυχία της υπηρεσίας επαγγελματικού προσανατολισμού, όσοι είναι καταχωρισμένοι στον κατάλογο διοριστέων, θα πάρουν θέση σε μερικούς αιώνες. Γιατί το 85% των νέων μας επιλέγουν θεωρητικά μαθήματα; Θα γίνουν όλοι γιατροί, δικηγόροι, εκπαιδευτικοί, κ.τ.λ.; Όχι βέβαια.
Τώρα, πώς εξηγούνται δύο εξωφρενικά δεδομένα: Πρώτον, ενώ η Κύπρος σπαταλά, κατ’ αναλογίαν πληθυσμού, εκατοντάδες εκατομμύρια για την παιδεία, έχει ασήμαντα αποτελέσματα; Δεύτερον, ενώ ο μέσος όρος τεχνικών επαγγελμάτων στη Ευρώπη είναι πάνω από 45%, στην Κύπρο είναι γύρω στο 13%; Διότι, όλοι θέλουν να κάθονται πίσω από ένα γραφείο. Γίνεται λόγος για την αξιολόγηση των εκπαιδευτικών. Πώς, πραγματικά, αξιολογούνται; Ποιες είναι οι δικές τους ευθύνες για τα φτωχά αποτελέσματα; Την κύρια ευθύνη, βέβαια, φέρει το ισχύον εκπαιδευτικό σύστημα. Γιατί κυβερνήσεις και κόμματα δεν το αλλάζουν; Διότι πρώτα σκέφτονται τις σκοπιμότητες, τις ιδεοληψίες και τις ιδεολογίες τους, και ύστερα το συμφέρον του τόπου και των παιδιών μας. Από το 1976, τα παιδιά μας γίνονται συνεχώς πειραματόζωα από όσους άσχετους και απαίδευτους μας κυβερνούν. Ιδιαίτερα από υπουργούς Παιδείας, που άγονται και φέρονται από στεγνούς γραφειοκράτες ή εκτελούν κομματικές εντολές.
Εκτός από τους εκπαιδευτικούς και οι μαθητές πρέπει ανελλιπώς να αξιολογούνται. Δεν μπορούν όλοι να φτάσουν μέχρι το Λύκειο. Ούτε είναι δυνατόν όλοι να εισαχθούν σε πανεπιστήμια. Υπάρχουν και άλλες επιλογές. Στην Κύπρο έχουν όλα ισοπεδωθεί. Όλοι πρέπει να περνούν για να μην υποφέρουν… ψυχολογικά τα… μωρά. Στο τέλος, η συντριπτική πλειοψηφία είναι αγράμματοι και, κυρίως, δεν ξέρουν να μιλούν και να εκφράζονται στη μητρική, ελληνική γλώσσα τους. Το ξέρουμε όλοι, επειδή το βλέπουμε καθημερινά. Ποια είναι η επωδός; Φταίει το σύστημα. Έ, ας αλλάξουμε, επιτέλους, το εκπαιδευτικό σύστημα αλλά χωρίς πειραματισμούς, χωρίς την παρέμβαση της ηλίθιας κομματοκρατίας, χωρίς σκοπιμότητες, χωρίς ιδεολογικές προσκολλήσεις και αγκυλώσεις. Οι περισσότεροι μαθητές μας υποφέρουν από αλαλία, αγλωσσία και ακρισία. Είναι το προϊόν και το αποτέλεσμα ενός δυσλειτουργικού και ξεπερασμένου εκπαιδευτικού συστήματος. Απαιτείται μία επανάσταση. Ποιος θα την κάνει; Πότε; Ή θα κάνουν ακόμα ένα πείραμα; Ναι, αλλά αυτή τη φορά το πειραματόζωο μάλλον δεν θα αντέξει!
