Ο Αντώνης Χατζηαντώνης, πρόσφυγας από την Κερύνεια, συνταξιούχος εκπαιδευτικός, γράφει με ποια κριτήρια θα ψηφίσει στις επερχόμενες προεδρικές εκλογές…
Σε αντίθεση με την συντριπτική πλειοψηφία των συμπατριωτών μας Ελληνοκυπρίων, προσωπικά, αφήνω για την τελευταία στιγμή, την απόφαση, για το ποιον θα επιλέξω στις κατά καιρούς εκλογές. Όταν βρίσκομαι πίσω από το παραβάν. Αποφασίζω εκείνα τα 1-2 λεπτά. Και συνήθως, αφήνω την καρδιά μου, να με καθοδηγήσει. Αυτή την φορά, αποφάσισα να το σκεφτώ πιο ορθολογικά και να κινηθώ σύμφωνα με κάποιες άλλες παραμέτρους.
Αποκλείοντας εκ προοιμίου, την παρούσα κυβέρνηση και τον κ. Νεοφύτου, λόγω των ουκ ολίγων σκανδάλων τα οποία συνέβησαν την δεκαετία 2013-2022. Αποκλείοντας επίσης τον Ακελικό υποψήφιο, ενθυμούμενος την αποτυχημένη εν πολλοίς, διακυβέρνηση του μακαριστού Δημήτρη Χριστόφια. Καταλήγοντας, αναγκαστικά, στον Νίκο Χριστοδουλίδη.
Έχω την πεποίθηση –πιστεύω με σιγουριά– ότι περνάει στον δεύτερο γύρο. Ωστόσο, για να είμαι ήσυχος με την συνείδησή μου, την πρώτη Κυριακή, θα επιλέξω τον κ. Γιώργο Κολοκασίδη. Έναν άνθρωπο έντιμο, που έχει ξεκάθαρα ταχθεί ενάντια στην ΔΔΟ. Έναν υποψήφιο, που δικαίως διαμαρτύρεται, ότι οι άλλοι κάνουν την εκστρατεία τους με χρήματα των κομμάτων, μια πολυτέλεια που δεν παρέχεται στον ίδιο. Δηλαδή, θα επιλέξω έναν τίμιο και ξεκάθαρο, μοναχικό καβαλάρη.
Επειδή όμως, οι δημοσκοπήσεις είναι εκεί –και είναι αμείλικτες– και επειδή ο κ. Κολοκασίδης, δεν περνάει στη δεύτερη φάση της εκλογικής διαδικασίας, καταλήγω στον υποψήφιο τών ΔΗΚΟ, ΕΔΕΚ, ΔΗΠΑ και λοιπά. Τον Νίκο Χριστοδουλίδη. Θα ψηφίσω έναν πολιτικό, ο οποίος δεσμεύτηκε, να καλέσει προσωπικότητες που έχει κατά νουν ο ίδιος, για να σχηματιστεί μία κυβέρνηση κοινής αποδοχής. Καιρός ήταν!
Πιστεύω ότι, εφόσον την τελευταία 15ετία, δοκιμάστηκαν και η δεξιά και η αριστερά και έδωσαν ό, τι είχαν να δώσουν, θεωρώ λοιπόν, ότι είναι η σειρά τού Κέντρου, να κυβερνήσει τον τόπο. Γιατί να μην μπορούν να συνεννοηθούν άνθρωποι, από ετερόκλητους χώρους; Όταν υπάρχει πολιτική βούληση και πνεύμα συναίνεσης, όλα είναι εφικτά.
Εάν στόχος όλων, είναι το καλό του τόπου, το σπάσιμο του αδιεξόδου στο Κυπριακό, η υποστήριξη της μεσαίας τάξης, η στήριξη των χαμηλόμισθων, των χαμηλοσυνταξιούχων και η πάταξη της διαφθοράς και του επικίνδυνου προβλήματος της αθρόας, μαζικής και ανεξέλεγκτης εισροής μεταναστών στο νησί, δεν βλέπω τον λόγο γιατί να απορρίψουμε εκ των προτέρων μία τέτοια προσπάθεια συνεργασίας.
Και όπως έλεγα και στην αρχή, η σκανδαλώδης διακυβέρνηση 2013-2023, δεν θα μου άφηνε περιθώρια, να στηρίξω τον άμεσο, ή καθαρόαιμο διάδοχο του κ. Αναστασιάδη. Συνειρμοί, όπως ταξίδια με τζετ ενός Σαουδάραβα, το σκανδαλώδες πρόγραμμα με τα «χρυσά διαβατήρια», το ρεζιλίκι που πάθαμε ως Κύπρος από το Al Jazeera, η κατάρρευση του Συνεργατισμού, το κλείσιμο της Cyprus Airways και άλλα, με σπρώχνουν προς την πλευρά της αλλαγής. Οφείλουμε, λοιπόν, να δώσουμε στον Ν. Χριστοδουλίδη, μία ευκαιρία.
Δεν υποτιμώ τις δυνατότητες τού κ. Αβέρωφ και το γεγονός ότι γνωρίζει καλά τα θέματα Οικονομίας. Ούτε αμφισβητώ την πρόθεση τού κ. Μαυρογιάννη, να στηρίξει τα φτωχότερα λαϊκά στρώματα τού κοινωνικού ιστού. Αλλά, διακυβέρνηση της πατρίδας, δεν είναι μόνο αυτά. Σε λίγες μέρες, το θρίλερ φτάνει στο τέλος του. Πραγματικά, όλους μάς κούρασε η προεδρολογία. Διαρκεί περίπου ενάμιση χρόνο. Ίσως, μόνο στην Κύπρο συμβαίνει αυτό.
Ας ευχηθούμε καλή δύναμη, και στους 14 διεκδικητές του ανώτατου πολιτειακού αξιώματος. Και καλή επιτυχία, στον νέο ΠτΔ, όποιος κι αν είναι αυτός!
