Ο Σωτήρης Κυπριανού, αναλυτής Ενέργειας, γράφει για το ότι τομέας της Ενέργειας στην Κύπρο δεν έχει ένα μακροχρόνιο στρατηγικό πλάνο…
Τον τελευταίο καιρό ακούω με πολύ προσοχή για την παράκληση που κάναμε στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή σχετικά με τη λειτουργία της Δεκέλειας και μένω έκπληκτος με την ανικανότητά μας να βρούμε μια λύση σε αυτό το πρόβλημα.
Οι σχετικές αναφορές και τα άρθρα κάνουν λόγο για διάφορα σενάρια τα οποία, όπως ανέφερε η υπουργός Ενέργειας, δεν είναι σίγουρα και περιλαμβάνουν πολλές παραδοχές, όπως την έλευση του φυσικού αερίου, το EuroAsia Interconnector και επενδύσεις από ανεξάρτητους παραγωγούς. Μια άλλη επιλογή και εναλλακτική λύση που εξεταζόταν, είναι η εγκατάσταση νέας μονάδας ηλεκτροπαραγωγής στη Δεκέλεια. Και κάθομαι εγώ ως γνώστης του τομέα και αναρωτιέμαι αν είναι η ανικανότητά μας που θα μας καταστρέψει και αυτή τη φορά και αναρωτιέμαι ακόμα πόσες φορές μας έχει καταστρέψει στο παρελθόν.
Τα τελευταία 2 χρόνια δημοσιεύω άρθρα σχετικά με τα προβλήματα του τομέα της Ενέργειας, που αναμένουμε να βρούμε μπροστά μας σε αυτό τον τόπο, προσπαθώ να αναλύσω τα λάθη που κάνουμε και να προτείνω λύσεις, όμως από ότι φαίνεται κανένας από αυτούς που πρέπει να ακούσουν δεν ακούει
Αναφέρθηκα πολλάκις στο πρόβλημα της Δεκέλειας και έδωσα διάφορες λύσεις με την καλύτερη να θεωρώ πως είναι η εγκατάσταση ενός φωτοβολταϊκού συστήματος με ένα μεγάλο σύστημα αποθήκευσης ενέργειας. Η αντικατάσταση των Peaker plants με υβριδικά συστήματα αποθήκευσης με Φ/Β, είναι κάτι που γίνεται σε παγκόσμιο επίπεδο και αναφέρθηκα σε αυτό πριν από 1 χρόνο στο άρθρο μου σχετικά με το Moss Landing, ενός ηλεκτροπαραγωγού σταθμού στην Καλιφόρνια που αντικαταστάθηκε με ένα μεγάλο σύστημα μπαταριών.
Σχετικά με τα δικά μας προβλήματα, κάνοντας κάποιους υπολογισμούς και χρησιμοποιώντας τα εξειδικευμένα μοντέλα μου που προσομοιώνουν το δίκτυο, την αγορά, την παραγωγή και ζήτηση του ηλεκτρικού συστήματος της Κύπρου έχω υπολογίσει ότι ένα σύστημα 180MW μπαταριών με 4 ώρες αποθήκευση (720MWh) και ένα Φ/Β πάρκο της τάξεως των 60MW στην περιοχή, συνδεδεμένο με τις υφιστάμενες υποδομές μεταφοράς, μπορούν εύκολα να αντικαταστήσουν το ηλεκτροπαραγωγό της Δεκέλεια χωρίς προβλήματα. Αυτό μπορεί να γίνει πριν το 2028 που είναι η ανησυχία των «ειδικών» και μπορεί να είναι ένας σταθμός οικονομικά βιώσιμος, σε αντίθεση με τις ιδέες για ηλεκτροπαραγωγό σταθμό, ενώ μπορεί να γίνει και με πλειοδοτικό διαγωνισμό βάζοντας την ΑΗΚ σε μεγάλο βαθμό στον τομέα των ΑΠΕ αυξάνοντας, επίσης, την ανταγωνιστικότητά της. Η πιο πάνω οδός έχει γίνει και σε τόσους άλλους τόπους που έχουν απομονωμένα συστήματα όπως το Ισραήλ, το Πουέρτο Ρίκο και τον Άγιο Μαυρίκιο.
Όταν εγώ αναφερόμουν στα άρθρα μου ότι ο τομέας της Ενέργειας στην Κύπρο δεν έχει ένα μακροχρόνιο στρατηγικό πλάνο και πως αν η ΑΗΚ έκανε μακροχρόνιο σχεδιασμό για την παραγωγή της θα μπορούσε να ήταν 26% πιο φθηνό το ρεύμα στον τόπο μας, κανένας δεν με άκουε. Όταν στη συνέχεια, τη θέση αυτή υιοθέτησε και η ΡΑΕΚ και έκοψε τα Φ/Β στην ΑΗΚ γιατί δεν είχε μακροχρόνιο σχέδιο, το πολιτικό σύστημα ούρλιαζε πως η ΑΗΚ είναι το θύμα της υπόθεσης. Μια ΑΗΚ που έφτασε το 2021 για να αντιληφθεί ότι πρέπει να επενδύσει σε Φ/Β και έβαλε Φ/Β στο κτίριο της, μια ΑΗΚ η οποία σπατάλησε 28 εκατομμύρια ευρώ να βάλει «φίλτρα» στο Βασιλικό για να μειώσει τους ρύπους, αλλά δεν δουλεύουν, μια ΑΗΚ που ήξερε ότι έπρεπε να αντικαταστήσει τη Δεκέλεια από το 2013 και ερχόμαστε το 2023 να κάνουμε παράκληση στην Ευρώπη για να μας αφήσει να τη λειτουργούμε μέχρι το 2028 και λέμε ότι δεν έχουμε άλλη λύση. Τελικά μήπως η ΑΗΚ θα γίνει η νέα Cyprus Airways;
