Ο Α. Χατζηαντώνης προβληματίζεται για την επίδραση και τα όρια που πρέπει να βάλουμε στη χρήση των σόσιαλ μίντια.
Ένας εκ των ιδιοκτητών της εταιρείας facebook ή κάτι τέτοιο, μίλησε προ ημερών, ανοιχτά για τις επιδράσεις των λεγόμενων μέσων κοινωνικής δικτύωσης, στους ανθρώπους και ειδικά στα παιδιά…
Δημιουργούν εθισμό λέει, μια σχέση εξάρτησης, κάτι σαν το αλκοόλ ή τις διάφορες εξαρτησιογόνες ουσίες. Μας κάνει αντι-κοινωνικούς. Απομονώνει το άτομο από τον κοινωνικό περίγυρο, τον ρίχνει σε μια μη φυσιολογική, εικονική πραγματικότητα. Ηλικιωμένα και μοναχικά άτομα, τα πρώτα θύματα. Και σε μερικά χρόνια, θα βλέπουμε τις επιπτώσεις αυτής της επικίνδυνης εξάρτησης.
Κι όλα αυτά, τα γνώριζαν αυτοί που τα δημιούργησαν. Ήθελαν να μας μετατρέψουν -και σε κάποιο βαθμό το πέτυχαν- σε προγραμματισμένα ρομπότ…
Ας το παραδεχτούμε. Αφιερώνουμε πολλές ώρες μπροστά στα μέσα αυτά, ποζάρουμε φιλάρεσκα μπροστά στην κάμερά τους για τις λεγόμενες selfies, γιατί απλούστατα επιθυμούμε το θαυμασμό των άλλων. Αποζητούμε την αναγνώριση.
Μήπως μας λείπει η αυτοεκτίμηση; Προσπαθούμε να φωτογραφηθούμε με ωραία ρούχα, με ύφος ιδιαίτερα… ωραιοπαθές. Αν είμαστε σε κάποια ευρωπαϊκή πρωτεύουσα, Λονδίνο, Παρίσι, Ρώμη κ.λπ., πρέπει να το δημοσιοποιήσουμε για να μας… θαυμάσουν -ενδεχομένως και για να μας ζηλέψουν- λαχταρώντας να αμειφθούμε με καρδούλες ή πάμπολλα likes.
Ω, τι αφέλεια! Οποία ματαιοδοξία! Δεν αντιλαμβανόμαστε οι ανόητοι, ότι σε λίγο που θα κλείσει το κινητό του ο διαδικτυακός μας άγνωστος, αδιάφορος «φίλος», θα επανέλθουμε στη δική μας μοναξιά… Κι αν δεν είμαστε μόνοι, καλώς. Διαφορετικά;
Αυτή η λεγόμενη πρόοδος των τεχνολογικών μέσων, αργά ή γρήγορα, θα μας οδηγήσει σε απίστευτα αδιέξοδα. Σε μερικές δεκαετίες, θα αυξηθούν όσοι χρειάζονται ψυχολογική ή φαρμακευτική στήριξη για να αντέξουν και ίσως και άλλα χειρότερα. Αιτία ΟΛΩΝ αυτών; Ε, το χρήμα, τα κέρδη των κολοσσών…
Μέχρι να τα πάρουμε στα σοβαρά όλα αυτά, θα είναι νομίζω, αργά.
Για τα πάντα χρειάζεται μέτρο. Αλλιώς, είμαστε καταδικασμένοι…
