Η ακράτεια ούρων, δηλαδή η απώλεια ούρων χωρίς τη θέλησή μας, είναι συχνό πρόβλημα και μπορεί να παρατηρηθεί σε διάφορες καθημερινές καταστάσεις, όπως κατά τον έντονο βήχα, φτάρνισμα ή γέλιο, το σήκωμα βάρους, το τρέξιμο ή το γρήγορο περπάτημα, αλλά και στη διάρκεια της εγκυμοσύνης. Συχνά όμως εκδηλώνεται ως συνέπεια μιας ξαφνικής, επείγουσας ανάγκης προς ούρηση.
Σχεδόν 1 στις 8 γυναίκες και 1 στους 20 άνδρες υποφέρουν από κάποιας μορφής ακράτεια, η έκταση και η σοβαρότητα της οποίας αυξάνεται με την ηλικία. Ωστόσο, στην πλειοψηφία τους μαθαίνουν να ζουν με το πρόβλημα, το οποίο συχνά καλύπτουν με τη χρήση σερβιέτας ή πάνας ακράτειας και περιορίζοντας τις κοινωνικές και σωματικές τους δραστηριότητες. Ως αποτέλεσμα, οι άνθρωποι αυτοί συχνά να καταλήγουν να ζουν σε αποξένωση, με συνοδό κατάθλιψη και αυξημένο στρες.
Σήμερα υπάρχουν αποτελεσματικά φάρμακα και χειρουργικές μέθοδοι, που δίνουν λύση στο πρόβλημα της ακράτειας ούρων. Επιπλέον, έχουν αναπτυχθεί εξειδικευμένα ιατρεία σε Νοσοκομεία της χώρας στα οποία μπορούν οι ασθενείς να απευθυνθούν, να συζητήσουν και να εξεταστούν για το πρόβλημά τους από Ειδικούς Ουρολόγους. Δυστυχώς, η ακράτεια παραμένει σε μεγάλο βαθμό θέμα ταμπού ή υποβιβάζεται σε ήσσονος σημασίας πρόβλημα, με συνέπεια λιγότεροι από τους μισούς πάσχοντες να επισκέπτονται κάποιον γιατρό για το πρόβλημα τους, συχνά έχοντας αμφιβολίες για τη δυνατότητα επιτυχούς αντιμετώπισης αυτού.
