Εύη Ευθυμίου. Το όνομα αυτό μπορεί να μην σας λέει κάτι. Και όμως. Η κοινωνία οφείλει σύσσωμη σήμερα να υποκλιθεί στην εν λόγω κυρία. Είναι η δικαστής του επαρχιακού δικαστηρίου Λάρνακας, η οποία βρήκε χθες ένοχο τον τέως Μητροπολίτη Κιτίου για άσεμνη επίθεση σε βάρος μιας 16χρονης το 1981. Κάποιος μπορεί να αντιτάξει πως δικαστής είναι, τη δουλειά της έκανε. Ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάκτυλό μας. Δεν είναι μόνο το γεγονός ότι πλειστάκις έχουμε δει παραδείγματα δικαστών, που οι αποφάσεις τους συγκρούονται με τη λογική. Ή που εθελοτυφλούν μπροστά σε εξόφθαλμα εγκλήματα. Είναι και το ότι η τολμηρή χθεσινή απόφαση έρχεται να συντρίψει την πεποίθηση (που χτίστηκε στη βάση υπαρκτών δεδομένων) ότι οι ευρισκόμενοι σε θέσεις εξουσίας είναι υπεράνω του νόμου.
Η χθεσινή απόφαση της κ. Ευθυμίου, ανοίγει τεράστια τρύπα στην προαναφερθείσα πεποίθηση. Γυρίζει σελίδα στην αντιμετώπιση κάθε ισχυρού αξιωματούχου σε θέματα σεξουαλικής κακοποίησης. Πριν και πάνω απ’ όλα, όμως, η απόφαση της δικαστού είναι εξόχως σημαντική επειδή κοιτάζει κατάματα κάθε γυναίκα η οποία έπεσε θύμα σεξουαλικής κακοποίησης ή άσεμνης επίθεσης στο παρελθόν ή θα βιώσει κάτι ανάλογο στο μέλλον.
Η απόφαση επιτρέπει πλέον σε κάθε θύμα να τολμήσει. Να προχωρήσει σε καταγγελία. Αισθανόμενη πως η υπόθεση δεν θα πέσει στο κενό ώστε η κάθε καταγγέλλουσα να βρεθεί εκτεθειμένη στην κοινωνία. Από χθες, κάθε γυναίκα (και κάθε άντρας) γνωρίζει ότι υπάρχουν δικαστές που τολμάνε. Ότι ακόμη κι εκείνοι οι δικαστές οι οποίοι, ενδεχομένως, να ήθελαν να αφήσουν μιαν ανάλογη υπόθεση να κλείσει κατά χαριστικό προς τον θύτη τρόπο, πλέον, μετά το χθεσινό δεδικασμένο θα τρέμουν στην ιδέα ότι θα βρεθούν εκτεθειμένοι.
Η κοινωνία οφείλει να υποκλιθεί στην κ. Ευθυμίου και για έναν άλλο λόγο. Επειδή απάλλαξε το θύμα της υπόθεσης από τον εφιάλτη τον οποίο κουβαλούσε επί 42 ολόκληρα χρόνια (από τα 16 της). Την απελευθέρωσε από τα δεσμά του φόβου και της αηδίας στα οποία ένας ιεράρχης την είχε εγκλωβίσει. Για να αισθανθούμε την πραγματική αξία του προαναφερθέντος, αρχίσει να ενθυμηθούμε ότι ένα άλλο κορίτσι, η Έλενα Φραντζή, δεν άντεξε σε ανάλογα δεσμά…
Όσον αφορά τον τέως Μητροπολίτη, μόνο αηδία μας προκαλεί. Η προσπάθεια εκμετάλλευσης ενός ανήλικου κοριτσιού, που η μοίρα το έφερε σε δεινή οικονομική κατάσταση όταν έχασε τον πατέρα του και αποτάθηκε κοντά του για οικονομική στήριξη, είναι εμετική. Ιδίως διότι αφορά έναν, υποτίθεται, άνθρωπο του Θεού. Αντί καθηκόντως να αγκαλιάσει με αγάπη και στοργή ένα αδύναμο παιδί, επιχείρησε να το εκμεταλλευτεί με τέτοιο επαίσχυντο τρόπο. Βλέπετε, προφανώς, ενήργησε με τον τρόπο που η δικαστής περιέγραψε στην χθεσινή απόφαση καταπέλτη. Πώς ήταν δυνατό ένα 16χρονο κορίτσι να καταγγείλει έναν ισχυρό ιεράρχη; Πώς ήταν δυνατόν μια φτωχή ράφτρα (η μητέρα της) να κατάγγελλε έναν Μητροπολίτη; Πρόκειται για την άθλια οπτική γωνία με την οποία κάθε ισχυρός αντικρίζει το αδύναμο θύμα του…
Την αηδία η οποία προκαλεί η άθλια πράξη του συγκεκριμένου ρασοφόρου, όμως, συνοδεύει και η πρόκληση οργής. Διότι πέρα από την επαίσχυντη συμπεριφορά του έναντι ενός φτωχού κοριτσιού, είναι και ο εμπαιγμός τον οποίο επιχείρησε. Θυμίζουμε ότι στην προηγούμενη υπόθεση στην οποία αντιμετώπισε καταγγελία για βιασμό (αθωώθηκε στις 23 Οκτωβρίου 2021) είχε επιχειρήσει να εξαιρεθεί της διαδικασίας προφασιζόμενος ότι ήταν ανίκανος για λόγους υγείας να παρακολουθήσει τη δίκη. Μετά την αθώωσή του είχε δηλώσει ότι «αισθάνεται δικαιωμένος και η Κυπριακή Δικαιοσύνη στάθηκε στο ύψος της».
Αυτή τη δίκη, όμως, στην οποία χθες βρέθηκε ένοχος, μια χαρά μπόρεσε να την παρακολουθήσει. Μια χαρά μπόρεσε να εμφανιστεί εριστικός και προσβλητικός. Μια χαρά μπορούσε να εμφανίζει εκρήξεις. Μάλιστα, μια χαρά τόλμησε σε μιαν από αυτές να κτυπήσει το χέρι του στο ευαγγέλιο! Δεν τον ακούσαμε να δηλώνει ότι «η Κυπριακή Δικαιοσύνη στάθηκε στο ύψος της».
Αυτό το οποίο απομένει ως επισφράγιση της αηδιαστικής υπόθεσης είναι οι ποινές. Από το δικαστήριο και από την Ιερά Σύνοδο. Ο νόμος επιβάλει μέχρι και δύο χρόνια φυλάκιση. Έχει άραγε σημασία; Έχει μεγαλύτερη τιμωρία από τον εξευτελισμό του θύτη; Του συγκεκριμένου μεγαλόσχημου θύτη. Η Ιερά Σύνοδος, ωστόσο, δεν μπορεί να εξετάσει την ποινή υπό αυτό το πρίσμα.
Οφείλει να επιβάλει την αυστηρότερη των ποινών, την καθαίρεση. Για να σταλεί στεντόρειο μήνυμα ότι η Εκκλησία δεν ανέχεται τέτοιες αισχρές συμπεριφορές από οποιονδήποτε ρασοφόρο και δη ιεράρχη! Ο νέος Αρχιεπίσκοπος, που μέχρι στιγμής έχει δώσει θετικά δείγματα γραφής, οφείλει να επιμείνει. Μόνο έτσι θα αρχίσει να αποκαθίσταται η εμπιστοσύνη του λαού προς τους ιεράρχες και τους ιερωμένους γενικότερα.
