Πάει σχεδόν μία 20ετία από τότε που η κυβέρνηση Σημίτη στην Ελλάδα αποφάσιζε να προχωρήσει σε απάλειψη του θρησκεύματος από τις αστυνομικές ταυτότητες, ξεσηκώνοντας θύελλα αντιδράσεων στους κόλπους της Εκκλησίας. Ο μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος, Χριστόδουλος, είχε πει μάλιστα την περίφημη φράση «την Εκκλησία, όποιο χέρι θέλησε να την αγγίξει, αυτό ξεράθηκε»! Στο τέλος, φυσικά, κανένα χέρι δεν ξεράθηκε, ενώ στο κενό έπεσε και η ύστατη προσπάθεια της Εκκλησίας για αναγραφή του θρησκεύματος, έστω και σε εθελοντική βάση, καθώς κάτι τέτοιο κρίθηκε αντισυνταγματικό από τα ελληνικά Δικαστήρια.
Το θυμήθηκα αυτές τις μέρες που επανήλθε στο προσκήνιο η συζήτηση για την κατάργηση της αναγραφής των ονομάτων των γονέων από τα δελτία ταυτοτήτων. Το θέμα συζητείται εδώ και μία δεκαετία, από το 2012 και εύλογα διερωτάται κανείς πού σκαλώνει όλα αυτά τα χρόνια, την ώρα μάλιστα που η Κύπρος είναι η μοναδική χώρα της ΕΕ, στην οποία εξακολουθεί να αναγράφεται πατρώνυμο και μητρώνυμο στις ταυτότητες. Ποια είναι αλήθεια τα επιχειρήματα ή έστω οι ενστάσεις που διατυπώνονται και συνηγορούν υπέρ της διαιώνισης μιας αναχρονιστικής πρακτικής που δεν εξυπηρετεί κανέναν απολύτως λόγο, αλλά αντιθέτως στοχοποιεί, περιθωριοποιεί και στιγματίζει ευάλωτες ομάδες του πληθυσμού, όπως τα παιδιά αγνώστου πατρός και τα παιδιά από μονήρεις μητέρες; Πού βασίζονται οι δισταγμοί και οι αιτιάσεις των αντιδρούντων βουλευτών, όταν το ίδιο το Υπουργείο Εσωτερικών παραδέχεται ότι δεν υπάρχουν σοβαροί λόγοι που να τεκμηριώνουν γιατί πρέπει υποχρεωτικά να αναγράφεται το όνομα των γονέων στην πολιτική ταυτότητα;
Στην εποχή της ψηφιοποίησης και της ηλεκτρονικής μηχανογράφησης, στα δελτία ταυτοτήτων θα πρέπει να αναγράφονται μόνον τα απολύτως απαραίτητα για την ταυτοποίηση του προσώπου. Άλλωστε, η ταυτότητα δεν είναι βιογραφικό σημείωμα, στο οποίο ο καθείς μπορεί να προσθέτει εντελώς αδιάφορα για την Πολιτεία στοιχεία. Πόσω δε μάλλον, όταν αυτά δημιουργούν προκαταλήψεις και δυσμενείς διακρίσεις σε βάρος παιδιών.
Στο κάτω – κάτω της γραφής, ας γίνει προαιρετική η αναγραφή του ονόματος των γονέων, ούτως ώστε αφενός ο πολίτης να έχει το δικαίωμα της επιλογής και αφετέρου να υπάρξει σε κάποιο βαθμό συνταύτιση της χώρας μας με τις ευρωπαϊκές επιταγές. Τα περί… νεοταξικού κόσμου, αλλοίωσης ή κατάργησης των ριζών μας και απάρνησης της περήφανης καταγωγής μας είναι απλά προφάσεις εν αμαρτίαις, οι δε χυδαίες επιθέσεις που δέχεται η βουλεύτρια Σάβια Ορφανίδου θυμίζουν Μεσαίωνα.
