Η βουλευτής των οικολόγων Αλεξάνδρα Ατταλίδου χαρακτήρισε την ταινία «Don’t Look Up» τραγικά επίκαιρη. Άποψη με την οποία θα συμφωνήσει η πλειοψηφία όσων παρακολούθησαν την ταινία, εκτός ίσως από την τέως υπουργό Δικαιοσύνης Έμιλυ Γιολίτη, η οποία εξέφρασε μια άποψη που θα την ανέμενε κανείς από κάποια ακροαριστερή που ουκ ολίγες φορές βρέθηκε έξω από την αμερικανική πρεσβεία να φωνάζει «φονιάδες των λαών Αμερικάνοι». «Προβληματίζεστε, έγραψε η Γιολίτη ως απάντηση στο σχόλιο της Ατταλίδου, αλλά παράλληλα αποδεχθήκατε βραβείο από την Αμερική ως αυτοαποκαλούμενο τοποτηρητή των παγκοσμίων ηθών και της διαφάνειας (και το ΑΚΕΛ να επικροτεί)».
Το εν λόγω σχόλιο αναφέρεται στην πρόσφατη βράβευση της Ατταλίδου από το υπουργείο Εξωτερικών της Αμερικής, με το «Διεθνές Βραβείο Πρωταθλητών κατά της Διαφθοράς για το 2021». Κατά την αντίληψη της Γιολίτη, η Ατταλίδου ως ένα άτομο με προβληματισμούς για το παγκόσμιο γίγνεσθαι δεν θα έπρεπε να αποδεχτεί ένα βραβείο προερχόμενο από τις ΗΠΑ «που έχουν αυτοανακηρυχθεί σε τοποτηρητή των παγκόσμιων ηθών και της διαφάνειας». Ούτε και θα έπρεπε να της αρέσει μια αμερικάνικη ταινία. Με άλλα λόγια, κάθε τι προερχόμενο από την Αμερική θα πρέπει να καίγεται στην πυρά: Σημαίες, Κόκα-Κόλα, Levis, iphone, βραβεία…
Όσο, λοιπόν, η Γιολίτη θα καίει αμερικανικές σημαίες εις ένδειξη διαμαρτυρίας για την παρέμβαση τους στο επενδυτικό πρόγραμμα της Κύπρου, εμείς –έχοντας ξεπεράσει ψυχροπολεμικές αντιλήψεις- θα παρακολουθούμε αμερικάνικες ταινίες, θα διαβάζουμε αμερικανική λογοτεχνία και γενικά θα επιλέγουμε ό,τι έχει κάτι να πει, χωρίς παρωπίδες. Και θα προσπαθούμε να κοιτάμε ψηλά.
Η ταινία Don’t Look Up δεν είναι κινηματογραφικό αριστούργημα. Είναι όμως μια ταινία που, με ανάλαφρο τρόπο ώστε να είναι κατανοητή και ευχάριστη και με ένα καστ με πολύ καλούς ηθοποιούς (Λεονάρντο Ντι Κάπριο, Κέιτ Μπλάνσετ, Μέριλ Στριπ, Τζένιφερ Λόρενς), μας δείχνει την ολέθρια πορεία της ανθρωπότητας. Έστω και επιφανειακά, θίγει ένα σωρό ζητήματα: ηγέτες κατώτερους των περιστάσεων, διαπλεκόμενους και ανόητους, εξαρτημένους από διεφθαρμένους επιχειρηματίες, που μόνος τους στόχος είναι το κέρδος, ΜΜΕ που αποκοιμίζουν το κοινό αντί να το ενημερώνουν και να το καλλιεργούν, πολίτες αδιάφορους, οι οποίοι επιλέγουν τις «αλήθειες» που τους βολεύουν. Κι ανάμεσα σε όλους αυτούς, κάποιοι ιδεολόγοι επιστήμονες που προσπαθούν να σώσουν την ανθρωπότητα. Χωρίς ούτε αυτοί να μπορούν να αποφύγουν τις Σειρήνες που τους προκαλούν. Το αποτέλεσμα δεν μπορεί να είναι άλλο από την ολική καταστροφή.
