Είναι τόσο μεγάλη η απαξίωση των πολιτών στην ηγεσία -κρατική και πολιτική-, στους θεσμούς, στις περίφημες νόμιμες διαδικασίες, περιλαμβανομένων των εκλογικών, ακόμα και στους νόμους και σε αυτό που λέγεται Δικαιοσύνη, που μοιάζει επείγον -μέσα στην απόγνωση μας- να αναλάβουν κάποιες κρατικές υπηρεσίες και τμήματα, κάποιες ανεξάρτητες επιτροπές/αρχές, κάποιοι λειτουργοί με εξουσίες, κάποιοι πολιτικοί προϊστάμενοι, οποιοσδήποτε που μπορεί να επηρεάσει «πράγματα και καταστάσεις», πρωτοβουλίες. Χρειαζόμαστε κάποιους που δεν μολύνθηκαν ακόμα από τη διαπλοκή και δεν «κόλλησαν» στην εξυπηρέτηση ίδιων ή άλλων συμφερόντων που δεν ταυτίζονται με το δημόσιο συμφέρον, να κτυπήσουν το χέρι στο τραπέζι, εκπροσωπώντας μας, να βγουν από τη γραμμή, να σηκώσουν κεφάλι, να αξιοποιήσουν γνώσεις και διακριτικές ευχέρειες, αλλά και νομοθεσίες, και να πουν ναι ρε, «ως δαμαί. Κάτι πρέπει να αλλάξει. Και θα το αλλάξω εγώ και ο συνάδελφος μου. Εμείς, δαμαί». Ο καθένας από τη θέση του.
Διαβάζοντας το ρεπορτάζ της Θεανώς Θειοπούλου στη χθεσινή έκδοση του «Φ», για την έρευνα που ξεκίνησε το Τμήμα Φορολογίας για να βρει φορολογούμενους που δυνατό να απέκρυψαν έσοδα από τις τουλάχιστον 6.744 κατ’ εξαίρεση πολιτογραφήσεις και τις «πράξεις» εκατομμυρίων που έγιναν δεξιά κι αριστερά, ή κατέφυγαν σε παρανομίες και φορολογικού τύπου για να βολέψουν εαυτούς και επενδυτές και άλλους μεσάζοντες, είναι αδύνατο να μην απογοητευτείς.
Ανέλαβαν να κάνουν μια έρευνα που ο μέσος Κύπριος τη θεωρεί αναγκαία και αυτονόητη και αυτό που βγαίνει, ανεπίσημα και ανώνυμα, είναι ότι «μα μην νομίζετε, δεν υπάρχει κάτι τρανταχτό, δεν βρίσκουμε να έκρυψαν εκατομμύρια, είναι θέμα να μας πει η κυβέρνηση πόσο βαθιά θα πάει η έρευνα, τι χαρτιά θα ζητήσουμε και θα μας πάρει και πολλά χρόνια να έχετε υπόψη και τι θα κάνουμε με τις άλλες δουλειές που έχουμε»…
Δεν ξέρω τι σημαίνει με τη στενή ή την πλατιά της έννοια η λέξη «εσιέξιξι», αλλά αυτή μου ήρθε αμέσως στο στόμα όταν διάβαζα το κείμενο. Κι όταν έφερα στο μυαλό όσα μπορεί να λέχθηκαν «οφ δι ρεκορντ» ή όσα άλλα είχαν υπόψη αυτοί που έδωσαν (κάποια) ενημέρωση. Ψάχνοντας στο google, είδα πως το εσιέξιξι είναι επιφώνημα αγανάκτησης, που πάνω-κάτω σημαίνει «δεν αξίζει». Μια χαρά. Θα μπορούσα να πω και «γάμα τα» και πάλι μέσα θα ήμουν.
Σήμερα, στην Επιτροπή Ελέγχου της Βουλής, ο έφορος φορολογίας θα κληθεί να εξηγήσει τι έρευνες έκαναν έως τώρα, τι βρήκαν, τι μπορεί να βρουν, πότε, κλπ. Ήδη, όμως, ένα κάποιο μήνυμα το πήραμε: Ζήσε Μάη μου να φας τριφύλλι. Ή άξιος πον’ να ζήσει. Ως συνήθως.
