Το πολυβραβευμένο έργο του Ιταλού συγγραφέα Φούριο Μπορντόν «Τα τελευταία φεγγάρια» σε σκηνοθεσία Ρέινας Εσκενάζυ, μετά την επιτυχία στην Αθήνα, περιοδεύει για τρεις παραστάσεις στην Κύπρο τον Φεβρουάριο.
Στέφανος Κυριακίδης και Άντζελα Γκερέκου συμπράττουν επί σκηνής σε ένα έργο- ύμνο στη ζωή και τη νιότη. Πλάι τους, στον ρόλο του γιου, ο ταλαντούχος Δημήτρης Λιακόπουλος.
Στο έργο όλα συνδέονται αρμονικά στο πρόσωπο του ήρωα- πρωταγωνιστή, που κάνει μια βαθιά ενδοσκόπηση στο λυκόφως της ζωής του.
Τα «Τελευταία Φεγγάρια» ανακηρύχθηκαν θεατρικό κείμενο της χρονιάς στην Ιταλία το 1993. Tη θεατρική σεζόν 1995-1996, με πρωταγωνιστή τον Μαρτσέλο Μαστρογιάνι, το έργο σάρωσε τα βραβεία, αποτελώντας το «ρέκβιεμ» του μεγάλου ηθοποιού.
Το έργο
Ένας ηλικιωμένος καθηγητής μέσα σ’ ένα δωμάτιο φτιάχνει τη βαλίτσα του για τελευταία φορά. Στους τοίχους κολλημένα αυτοκόλλητα με ήρωες του Ντίσνεϊ. Στο πάτωμα ένα φωτογραφικό άλμπουμ και διάσπαρτα κόμικς. Στο πικ-απ ακούγονται οι μουσικές νότες του Μπαχ. Ετοιμάζεται να εγκαταλείψει το σπίτι του γιου του που τον φιλοξενούσε, την τελευταία του οικογένεια, για να περάσει την υπόλοιπη ζωή του σε οίκο ευγηρίας.
Είναι η ώρα του αποχωρισμού και του τελικού απολογισμού. Συνοδοιπόροι σε αυτό το τελευταίο ταξίδι, το φωτογραφικό άλμπουμ της ζωής του, τα κόμικς που αγαπούσε να διαβάζει από μικρός και οι μνήμες. Φορτωμένος με το βάρος όσων ειπώθηκαν και κυρίως όσων δεν ειπώθηκαν, άλλοτε πικρός και είρωνας, άλλοτε στοργικός και τρυφερός, μοιράζεται τα αληθινά του συναισθήματα μόνο με τη λατρεμένη γυναίκα του που χάθηκε νωρίς.
Ο θεατής στα «Τελευταία Φεγγάρια» θα έρθει σε επαφή με θέματα που τον αφορούν και δεν είναι ξένα. Η σχέση του ανθρώπου με το γήρας αλλά και η φωλιασμένη νεότητα στην ψυχή και την καρδιά, είναι ορισμένα από τα διαχρονικά ζητήματα με τα οποία έρχεται αντιμέτωπος ο θεατής παρακολουθώντας τον ήρωα-πρωταγωνιστή να παίρνει όλο και περισσότερο απόσταση από τους αγαπημένους του, αλλά και από τον ίδιο του τον εαυτό. Η παράσταση ισορροπεί ανάμεσα στην κωμωδία και το δράμα, στη συγκίνηση και το γέλιο. Σαν τις στιγμές της ίδιας της ζωής. Σημασία έχει ποιους έχεις δίπλα σου και ποιους κρατάς από το χέρι, σαν αιώνιους συνοδοιπόρους.
- Λευκωσία, Δημοτικό Θέατρο Στροβόλου, Παρασκευή 9 και Σάββατο 10 Ιανουαρίου, 8.30μ.μ. Sold Out Tickets
- Λεμεσός, Παττίχειο Θέατρο, Κυριακή 11 Φεβρουαρίου, 7μ.μ. Sold Out Tickets
Σκηνοθετικό σημείωμα
Στην κοινωνία μας όλοι κυνηγούν τη νεότητα, όλοι πολεμούν τα σημάδια της γήρανσης, όλοι θέλουν να αποτρέψουν τον θάνατο. Τα γηρατειά είναι κάτι για το οποίο κάποιος πρέπει να ντρέπεται; Σε αυτόν τον κόσμο που χαρακτηρίζεται από αχαλίνωτο εγωισμό, από τη λατρεία του εαυτού, από την συνεχή αυτοπροβολή, από τη νιότη -με κάθε κόστος,- το να είσαι γέρος σημαίνει να αποκλείεσαι.
Αλλά τα γηρατειά, αντίθετα, είναι προνόμιο. Είναι η στιγμή στη ζωή ενός ανθρώπου που κάθεται στην άκρη του ρέματος του χρόνου και παρακολουθεί, παρατηρεί, θυμάται, αναπολεί και ονειρεύεται. Ένας άνθρωπος μοναχικός, κουρασμένος, στερημένος από το μέλλον του που το μόνο που του απομένει είναι η χαρά του παρόντος…
Ρέινα Εσκενάζυ
Συντελεστές
- Συγγραφέας: Φούριο Μπορντόν
- Μετάφραση: Έλενα Μουνδρούβαλη
- Σκηνοθεσία: Ρέινα Σ. Εσκενάζυ
- Πρωταγωνιστούν: Στέφανος Κυριακίδης, Άντζελα Γκερέκου, Δημήτρης Λιακόπουλος
- Πρωτότυπη μουσική: Ελντίνα Παπαναστασίου
- Σκηνογραφία: Ντέιβιντ Νεγρίν
- Φωτισμοί: Μελίνα Μάσχα
- Γραφιστική επιμέλεια: Indigo Creative
- Φωτογραφίες: Αγγελική Κοκκοβέ
- Φωτογράφιση αφίσας: Art director elena borovitska
- Φωτογραφίες: Γιώργος Λιβιεράτος
- Βοηθός σκηνοθέτη: Ανδρομάχη Παπαδοπούλου
- Παραγωγή: Erofili Productions
