Τη νέα του ατομική έκθεση ζωγραφικής με τίτλο «Παράθυρα με θέμα» παρουσιάζει από την Παρασκευή 9 Ιουνίου ο γνωστός ζωγράφος Αριστοτέλης Δημητρίου, στην γκαλερί Κύκλος στην Κάτω Πάφο.
Ο Αριστοτέλης Δημητρίου θεωρείται ο σημαντικότερος τοπιογράφος της γενιάς του. Η κυπριακή φύση, το κυπριακό τοπίο και οι ιδιαιτερότητες του μέσα από το έργο του σχεδόν υμνήθηκε. Χωρίς οποιαδήποτε εκζήτηση, χωρίς ωραιοποίηση, χωρίς καμία εξιδανίκευση. Απλώς μετουσιώθηκε σε μια νέα ποιητική ύλη, μια ιδιάζουσα κοσμογονία.
Όπως σημειώνει η φιλόλογος Ελίζα Χριστοφόρου, ένα από τα χαρακτηριστικά της δουλειάς του είναι ότι ως καλλιτέχνης δεν υπέκυψε ποτέ στην απλή κατάκτηση της στιλιστικής του ταυτότητας. «Παρ’ ότι από πολύ νωρίς διαμόρφωσε ένα ευδιάκριτο προσωπικό ύφος επιτυγχάνοντας, κυρίως να καθιερωθεί ως ένας από τους πλέον αναγνωρίσιμους τοπιογράφους της Κύπρου, ουδέποτε επαναπαύθηκε και κυρίως ουδέποτε κατέφυγε στην επανάληψη. Αντιθέτως, συνεχίζει να διερευνά νέα εικαστικά πεδία και νέους ζωγραφικούς κώδικες, ανανεώνοντας τόσο τη θεματολογία όσο και τα εκφραστικά του μέσα».
Σύμφωνα με την ίδια, αυτό επιβεβαιώνεται και μέσα από τη νέα του δουλειά. Πρόκειται για μια έκθεση με κοινό θεματικό άξονα τη θέα από ανοικτά παράθυρα (ή και πόρτες). «Αυτό σε μια πρώτη ανάγνωση. Με μια πιο προσεκτική ματιά στα έργα του Αριστοτέλη, ο θεατής αρχίζει να ανακαλύπτει την ιδιάζουσα ‘συνομιλία’ μεταξύ εσωτερικού και εξωτερικού χώρου από την μια και μεταξύ ζωγράφου και μοντέλου από την άλλη. Σταδιακά αποκαλύπτονται αλλεπάλληλες ατμοσφαιρικές αφηγήσεις παράλληλα με την προβολή του ψυχισμού και τη νοηματική πλαισίωση του θέματος. Το θέμα το οποίο συντελείται τόσο σκηνοθετικά όσο και χρωματικά μέσω της διάταξης και της σύνθεσης εισάγει τον θεατή σε ένα ονειρικό σύμπαν».
- Πάφος, γκαλερί Κύκλος (26936681). Εγκαίνια: Παρασκευή 9 Ιουνίου, 8μ.μ. Διάρκεια: Μέχρι 24 Ιουνίου
* Τα εγκαίνια θα τελέσει ο Δήμαρχος Πάφου Φαίδωνας Φαίδωνος.
Η θέα από ένα ανοικτό παράθυρο αποτελεί αγαπημένο εικαστικό θέμα στην τέχνη του 20ου αιώνα. Ένα θέμα που ενταγμένο στην περίοδο της πανδημίας, ανανοηματοδοτείται και προσλαμβάνει νέες προεκτάσεις. Ο εγκλεισμός, η απομόνωση, η απόσταση λειτούργησαν ήδη σαν όρια καθορισμού του «πριν» και του «μετά» ενώ το ενδιάμεσο διάστημα προέκυψε ως χώρος (και χρόνος) περισυλλογής και επανακαθορισμού της αξίας της ταπεινής καθημερινότητας.
Η νέα έκθεση του Αριστοτέλη Δημητρίου εντάσσεται χωρικά και χρονικά σε αυτό ακριβώς το πλαίσιο και αποκαλύπτει συναισθήματα, όχι ακριβώς πρωτόγνωρα, αλλά βιωμένα μέσα σε ένα εντελώς νέο συγκείμενο που τα επαναπροσδιορίζει. Ο εγκλεισμός, η απόσταση, η νοσταλγία, η ονειροπόληση, η ελπίδα αλλά και ο φόβος. Ο φόβος που ξορκίζεται με ενατένιση, η αβεβαιότητα που αναζητά αποκούμπι στο φως και στον μακρινό ορίζοντα.
«Αυτή τη φορά ο Δημητρίου, χωρίς να εγκαταλείπει το φως, που φαίνεται να παίζει κομβικό ρόλο στο σύνολο της μέχρι τώρα διαδρομής του αλλά και να αποτελεί ένα μόνιμο πεδίο μελέτης, εισάγει στη θεματολογία του ανθρώπινες φιγούρες – κυρίως γυναικείες – και αρχιτεκτονικά μέλη (ανοικτές πόρτες και παράθυρα). Παράθυρα και ανοίγματα ως οπτικά σημεία φυγής, ως κάδρα που ορίζουν και οριοθετούν καταλυτικά το «μέσα» από το «έξω». Ως εικόνα μέσα στην εικόνα η οποία αποδίδει είτε την πραγματικότητα είτε το «όραμα» του καλλιτέχνη».
Σύμφωνα με την Ελίζα Χριστοφόρου, στη νέα σειρά έργων του Αριστοτέλη Δημητρίου η επιλογή της θεματολογίας που διαφοροποιείται από το προσφιλές πεδίο της τοπιογραφίας, έρχεται να λειτουργήσει προσθετικά, εξελικτικά και ανανεωτικά στο σύνολο της δουλειάς του (ούτως ή άλλως το τοπίο τοποθετείται στο κάδρο του παραθύρου). «Την ίδια στιγμή διατηρούνται οι ίδιες κατακτημένες τεχνικές και η ίδια επιδέξια αποτύπωση της εικαστικής του γλώσσας. Τα έργα αποπνέουν την ίδια ποιητική ατμόσφαιρα, την ίδια διακριτική ευαισθησία που χαρακτηρίζει το ύφος του καλλιτέχνη, τον ίδιο λεπτεπίλεπτο λυρισμό τα οποία όμως εδώ αξιοποιούνται και αναδεικνύονται με έναν εντελώς καινούργιο τρόπο».
Ο ζωγράφος
O Αριστοτέλης Δημητρίου γεννήθηκε στην Πάφο το 1962. Σπούδασε στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας (1982 – 1987) στα εργαστήρια ζωγραφικής των Παναγιώτη Τέτση και Δημήτρη Μυταρά. Υπήρξε μέλος του Δ.Σ. του Επιμελητηρίου Καλών Τεχνών Κύπρου για χρόνια και μέλος της επιτροπής επιλογής έργων σε Δημόσια Κτίρια. Έχει κάνει 11 ατομικές εκθέσεις με πρώτη το 1988 στην γκαλερί ‘Ηριδανός’ στη Λευκωσία. Αν και ασχολήθηκε κυρίως με τη ζωγραφική και ιδιαίτερα με την τοπιογραφία, πειραματίστηκε με την τσιμεντογραφία, αφού ήρθε σε επαφή με τα έργα του Χριστόφορου Σάββα και του Κώστα Οικονόμου.
