Ξεκινά από τις 23 Νοεμβρίου η σειρά δημοσίων εικαστικών παρεμβάσεων «OTHONI», που στόχο έχει να καταστήσει προσβάσιμα σε όλους τα έργα τέχνης.
Ωθούμενοι από την επείγουσα ανάγκη κοινωνικής συμπερίληψης, οι επιλεγμένοι έξι καλλιτέχνες από διάφορες χώρες, επανεξετάζουν τη σχέση τους με το αστικό περιβάλλον και το κοινωνικό σύνολο, σε διάλογο και αντιπαράθεση με τους κυρίαρχους τρόπους χρήσης του δημόσιου χώρου και αντίληψης της ατομικής διαφορετικότητας.
Η σειρά αποτελεί σύλληψη και επιμέλεια του εικαστικού PASHIAS, ως μέρος του Παράλληλου Πρόγραμματος του Διεθνούς Φεστιβάλ Λευκωσίας 2024.
Για έξι συνεχόμενα Σαββατοκύριακα και οι 17 οθόνες Smart Nicosia, σε κεντρικά σημεία λεωφόρων και οδών της πρωτεύουσας, καταλαμβάνονται από βίντεο έργα τέχνης, εκτεθειμένα σε κοινό χώρο και χρόνο, γιατί η τέχνη είναι για όλους.
Η «OTHONI» αποσκοπεί στη σύνδεση του κατοίκου και του επισκέπτη με την πόλη στην οποία ζει και κινείται, αξιοποιώντας προϋπάρχοντα μέσα οπτικής επικοινωνίας ως παράθυρο στην καθημερινή ζωή του περαστικού.
Κάθε βίντεο προτείνει μία κινούμενη εικόνα, ξεδιπλώνει ένα περιβάλλον και παίρνει τη μορφή ποιητικής χειρονομίας, προσωπικής κατάθεσης ή δημόσιας διατάραξης.
Οι πρώτοι τρεις καλλιτέχνες, κατά σειρά, είναι οι Λευκή Σαββίδου (Κύπρος), Γιάννης Παππάς (Ελλάδα- Γερμανία) και Ρααφάτ Ματζούμπ (Λίβανος).
Από την ανθρώπινη παρουσία, τα κινούμενα τοπία, εγκαταστάσεις αντικειμένων μέχρι και ερευνητικές μεθόδους γραφής, η «OTHONI» παρουσιάζει διαφορετικά μέσα της βίντεο τέχνης, δημιουργώντας παράθυρα κατανόησης και αξιολόγησης της σχέσης μας με τις τρέχουσες κοινωνικές συνθήκες.
Δημόσια Παρέμβαση #1
- 23 & 24 Νοεμβρίου, «Υπομονή» από τη Λεύκη Σαββίδου (Κύπρος),
Η δήλωση στο έργο της Λεύκης Σαββίδου είναι ξεκάθαρη: «η υπομονή μας εξαντλείται». Σε αυτή την περίπτωση, η αντωνυμία «μας» αναφέρεται σε όλα τα άτομα, τα οποία αυτοκαθορίζονται με ρευστότητα, ελευθερία, διαρκώς σε μεταβαλλόμενη μορφή. Το νερό, ως θεμελιώδες στοιχείο της ζωής, μπορεί να πάρει όποια μορφή και σχήμα θέλει, ποτέ αμετάβλητο και στερεό. Περιορισμένο μόνο από μια πλαστική σακούλα, μια λεπτή και φθαρμένη μεμβράνη, η εικόνα παραλληλίζει ένα κοινωνικό πλαίσιο που προσπαθεί να περικλείσει άτομα σε μια συγκεκριμένη μάζα. Τα μόρια απεγκλωβίζονται σε σταγονίδια, απαιτώντας συστημική αλλαγή, διεκδικώντας χώρο για όλες τις εκδοχές και παραλλαγές της μοναδικότητας.
Δημόσια Παρέμβαση #2
- 30 Νοεμβρίου & 1 Δεκεμβρίου, «Ο περιπλανώμενος πάνω από τα σύνορα της ΕΕ» από τον Γιάννη Παππά (Ελλάδα – Γερμανία)
Παρέχοντας ένα παράθυρο στο θαλάσσιο τοπίο, η κινούμενη εικόνα του Γιάννη Παππά επικεντρώνεται σε μια σκοτεινή ακίνητη φιγούρα, που θυμίζει σοφούς της λαϊκής παράδοσης, στηριζόμενη σε ένα μπαστούνι. Ο «περιπλανώμενος» είναι επιφορτισμένος με τον αγώνα της ζωής, του εκτοπισμού, την αναζήτηση της πατρίδας, μακριά από την πατρίδα του. Ατενίζοντας προς τα εμπρός, τα κύματα κινούνται αφύσικα προς τα πίσω σε έναν αόρατο ορίζοντα, ή, στην προκειμένη περίπτωση, στις απρόβλεπτες πιθανότητες ενός αβέβαιου μέλλοντος. Η φιγούρα αναλογίζεται όλες τις ματαιώσεις και τον πόνο που αποτυπώνονται στην θάλασσα, εκ φύσεως χωρίς σύνορα, η οποία καθορίζεται βίαια σε όρια και άκρες από χώρες και κυβερνήσεις.
Δημόσια Παρέμβαση #3
- 7 & 8 Δεκεμβρίου, «To each other, we are everything» από τον Raafat Majzoub (Λίβανος)
Ο Ρααφάτ Ματζούμπ διατυπώνει σε λέξεις ένα είδος φαντασιακού ρεαλισμού για «έναν αραβικό κόσμο, όπου εγώ και οι φίλοι μου μπορούμε να ζήσουμε και να ευδοκιμήσουμε», χωρίς σύνορα, με επίκεντρο την εγγύτητα, την ασφάλεια και τη φροντίδα. Πλέον κομμάτι της διασποράς, το αφήγημα του Ματζούμπ βασίζεται στη φιγούρα της γιαγιάς, ως μορφή τρυφερής δύναμης, αυτής που προσεύχεται, αυτής που οραματίζεται ένα ζωντανό μέλλον. Σε συνδυασμό με κινούμενα αρχιτεκτονικά σχέδια του Χαμάμ Αλ- Νουρί της Τρίπολης, της γενέτειρας πόλης του στο Λίβανο, ο καλλιτέχνης καταγράφει την καταστροφή και την εγκατάλειψη, προτάσσοντας την ανάγκη «ανακαίνισης» της έννοιας του σπιτιού, της οικογένειας, της συλλογικότητας.
