Σε τροχιά εντατικών προβών βρίσκονται οι συντελεστές της θεατρικής παραγωγής του ΘΟΚ με το έργο «Μητέρα» του Ουαζντί Μουαουάντ. Παρουσιάζεται σε πανελλήνια πρώτη στη Νέα Σκηνή «Νίκος Χαραλάμπους» από τις 10 Ιανουαρίου, σε σκηνοθεσία Μαρίας Μανναρίδου-Καρσερά.
Μια ωδή στη μητέρα, μια ωδή στη ζωή, αλλά επίσης και μια δήλωση αγάπης προς τον Λίβανο και τη λιβανέζικη κουλτούρα.
Το έργο του διακεκριμένου Λιβανο-Καναδού δραματουργού, σκηνοθέτη και ηθοποιού είναι ένα γλυκόπικρο αφήγημα, βασισμένο σε αυτοβιογραφικά στοιχεία –ο τελευταίος καρπός μίας τριλογίας που στρέφει το φακό στα πρόσωπα της οικογένειάς του συγγραφέα.
Η Μαρία Μανναρίδου- Καρσερά προσεγγίζει το έργο ως ένα ταξίδι στα θραύσματα της μνήμης μέσα από το οποίο τα πρόσωπα του έργου ανακαλύπτουν τα όρια της αντοχής τους.
Έχοντας δίπλα της μια μοναδική ομάδα συντελεστών και ηθοποιών καλείται να αναδείξει τη σύνθεση του προσωπικού με το συλλογικό τραύμα, του ρεαλισμού με το όνειρο, τη σύγκρουση του παρελθόντος με το παρόν, προσκαλώντας το κοινό σε μια ποιητική και συναισθηματική διαδρομή, εμποτισμένη με νοσταλγία, χιούμορ και τρυφερότητα.
Στη «Μητέρα» (γρ.2021) ο Ουαζντί Μουαουάντ επιστρέφει στο ζήτημα της εμπειρίας του εκτοπισμού, του τραύματος της μνήμης του πολέμου και των περίπλοκων διαδρομών της, καθιστώντας μας κοινωνούς του προσωπικού του βιώματος. Μια βουτιά στο μνημονικό υλικό, στις αναμνήσεις του συγγραφέα και της παραμόρφωσής τους από τον χρόνο, στο μεταίχμιο μεταξύ πραγματικότητας και μυθοπλασίας, όπου η μητέρα του βρίσκεται σε πρώτο πλάνο αντιμέτωπη με τον πόλεμο και τον αναπόφευκτο ξεριζωμό της.
Η ανάμνηση της μητέρας του ανασυντίθεται σε ένα διαμέρισμα στο Παρίσι, όπου η οικογένεια Μουαουάντ εγκαθίσταται για πέντε χρόνια, εξαιτίας του Λιβανέζικου εμφυλίου πολέμου, στα τέλη της δεκαετίας του 1970. Στα μάτια της, ο χώρος αυτός είναι ένα προσωρινό καταφύγιο, από το οποίο αδημονεί κάθε μήνα να φύγει και να επιστρέψει στη Βηρυτό.
Μια επιστροφή στις ρίζες που συνεχώς αναβάλλεται και ένα τραύμα που συνεχώς διογκώνεται, τις συνέπειες του οποίου νιώθει ο μικρότερος γιος της. Η αφήγηση πλέκει την τραγωδία της προσφυγιάς με τις εσωτερικές συγκρούσεις της οικογενειακής ζωής και υφαίνει έναν ιστό από βαθιά ανθρώπινα ερωτήματα για τη μητρική αγάπη, την απώλεια, τον πόλεμο και τη δυστυχία του, αλλά και τη ζωτική δύναμη της ανθρώπινης ύπαρξης.
Συντελεστές
- Μετάφραση: Δέσποινα Πυρκεττή
- Σκηνοθεσία: Μαρία Μανναρίδου- Καρσερά
- Σκηνικά- Κοστούμια: Θέλμα Κασουλίδου
- Κινησιολογία: Εύα Καλομοίρη
- Μουσική: Νεκτάριος Ροδοσθένους
- Σχεδιασμός βιντεοπροβολών: Γιώργος Αλεξάνδρου
- Σχεδιασμός φωτισμού: Γεώργιος Κουκουμάς
- Βοηθός Σκηνοθέτης: Φώτης Φωτίου
- Παίζουν (με αλφαβητική σειρά): Πάρις Ερωτοκρίτου, Μέλανη Στέλιου, Μαρία Τσιάκκα, Χριστίνα Χριστόφια. Συμμετέχει το παιδί Ορέστης Χριστοδουλίδης
Πού και πότε
- Λευκωσία, Θέατρο ΘΟΚ, Νέα Σκηνή «Νίκος Χαραλάμπους». Πρεμιέρα: Σάββατο 10 Ιανουαρίου, 8.30μ.μ. Κάθε Παρασκευή, Σάββατο 8.30μ.μ. και Κυριακή 6μ.μ. μέχρι 3 Μαρτίου 77772717 thoc.org.cy, Τετάρτη 29 Ιανουαρίου & Τρίτη 4 Φεβρουαρίου, 8μ.μ. (πρόσθετες παραστάσεις)
- Λεμεσός, Θέατρο Ριάλτο, Σάββατο 15 Φεβρουαρίου, 8.30μ.μ.
- Σωτήρα, Δημοτικό Θέατρο, Τετάρτη 19 Φεβρουαρίου, 8.30μ.μ.
- Πάφος, Μαρκίδειο Θέατρο, Παρασκευή 21 Φεβρουαρίου, 8.30μ.μ.
▪Η παραγωγή θα περιοδεύσει στη Λάρνακα σε ημερομηνία που θα ανακοινωθεί σύντομα.
▪Την Κυριακή 2 Φεβρουαρίου 2025, μετά το τέλος της παράστασης, θα πραγματοποιηθεί συζήτηση του κοινού με τους συντελεστές και τους ηθοποιούς.
