Ένα κονσέρτο για δύο πιάνα, αφιερωμένο στον μέντορά τους Ρούντολφ Κέρερ – μια μεγάλη μορφή της πιανιστικής τέχνης του 20ού αιώνα, παρουσιάζουν στη Λεμεσό ο Μανώλης Νεοφύτου και ο Αυστριακός πιανίστας Μάρκους Σίρμερ.
Το κονσέρτο θα ξεκινήσει με προβολή αποσπασμάτων από σεμινάρια που έκανε ο Ρούντολφ Κέρερ στη Λεμεσό την περίοδο 1983-1989, στη σχολή της Νέφεν Μιχαηλίδου. Οι δύο πιανίστες θα ερμηνεύσουν έργα για σόλο πιάνο των Μπαχ, Μότσαρτ, Μπετόβεν, Σοπέν, Ραχμάνινοφ, Μιγιόκαθώς και δύο διάσημα κονσέρτα για δύο πιάνα το Κονσέρτο Νο. 20 σε Ρε ελάσσονα, K. 466 του Μότσαρτ και το Κονσέρτο για Πιάνο Νο. 2 σε Ντο ελάσσονα, έργο 18 του Σεργκέι Ραχμάνινοφ.
Ο Ρούντολφ Κέρερ ήταν ένας μεγάλος πιανίστας ο οποίος διετέλεσε καθηγητής για πολλά χρόνια στο Κονσερβατόριο Τσαϊκόφσκι της Μόσχας και στο Πανεπιστήμιο Τεχνών της Βιέννης. Έδωσε πάνω από 2000 συναυλίες και αμέτρητα σεμινάρια ανά το παγκόσμιο, καθώς και πάρα πολλές ηχογραφήσεις. Επίσης, είχε σημαντική συνεισφορά στην καλλιτεχνική ανάπτυξη της Λεμεσού, καθώς για 10 συναπτά έτη πραγματοποιούσε σεμινάρια μουσικής παιδαγωγικής του πιάνου σε Κύπριους σπουδαστές και σπουδάστριες στη Λεμεσό.
- Λεμεσός, Θέατρο Ριάλτο, Τετάρτη 20 Νοεμβρίου, 8.30μ.μ. rialto.interticket
Ο Κέρερ γεννήθηκε στις 10 Ιουλίου 1923 στην Τιφλίδα της Γεωργίας. Καταγόταν από Σουαβούς μετανάστες και μεγάλωσε μέσα στην κοινότητα των Πιετιστών στη Γεωργία. Το 1938 ερμήνευσε δημόσια το πρώτο κοντσέρτο για πιάνο του Τσαϊκόφσκι. Τον Οκτώβριο του 1941, ο Κέρερ και η επιζών οικογένειά του απελάθηκαν ως εχθρικοί αλλοδαποί στο Καζακστάν, επειδή η οικογένεια είχε γερμανική καταγωγή. Χωρίς πιάνο, επινόησε ένα «επιτραπέζιο πιάνο», ένα τραπέζι στο οποίο ζωγράφισε ένα πληκτρολόγιο, ώστε να μπορεί να «εξασκείται».
Μέχρι το 1949 -στα 26 του- είχε εγκαταλείψει το όνειρό του για μουσική καριέρα, αλλά το 1954, στο Ουζμπεκιστάν, έγινε δεκτός στο κρατικό ωδείο ως μαθητής. Τρία χρόνια αργότερα, ο Kerer αποφοίτησε και άρχισε να διδάσκει πιάνο στην Τασκένδη. Τέσσερα χρόνια αργότερα, το 1961, συμμετείχε στον δεύτερο Πανενωσιακό Διαγωνισμό στη Μόσχα και κέρδισε το πρώτο βραβείο. Μετά από αυτή τη νίκη, έγινε καθηγητής στο Ωδείο Τσαϊκόφσκι της Μόσχας. Εμφανιζόταν σε όλη τη Σοβιετική Ένωση, αλλά δεν του επιτρεπόταν να δώσει συναυλίες στο εξωτερικό. Το 1988, σε ηλικία 65 ετών, του επετράπη να συμμετάσχει στην κριτική επιτροπή του διαγωνισμού Μπετόβεν στη Βιέννη. Παρέμεινε εκεί για να διδάξει στο Musikhochschule της Βιέννης για οκτώ χρόνια. Αργότερα, μετακόμισε για να ζήσει στη Ζυρίχη, όπου πέθανε στις 29 Οκτωβρίου 2013.
