Το νέο ποιητικό βιβλίο του Χρήστου Μιχάλαρου με τίτλο «Ανεπιδότα» παρουσιάζουν στη Λευκωσία οι εκδόσεις Μετρονόμος και το Σολώνειον Κέντρο Βιβλίου, την Τρίτη 8 Απριλίου.
Για το βιβλίο θα μιλήσουν ο ηθοποιός και σκηνοθέτης Ρένος Χαραλαμπίδης, ο αναπληρωτής καθηγητής Θεωρίας της Λογοτεχνίας στο Πανεπιστήμιο Κύπρου Μαρίνος Πουργούρης και η δημοσιογράφος Τώνια Σταυρινού. Στο τραγούδι ο Δημήτρης Μεσημέρης. Κρασί και συμπάθεια θα κεράσει το Wine Catering Θεροινά.
Γεφυρώνοντας το πέρασμα σε μια νέα δημιουργική και στοχαστική περίοδο της ζωής, τα «Ανεπίδοτα» αποτελούν το 4ο και πιο ώριμο βιβλίο του Χρήστου Μιχάλαρου. Μια νηφάλια ματιά στο παρελθόν, μέσα από ποιήματα που γράφτηκαν για συγκεκριμένα πρόσωπα, υπό συγκεκριμένες συνθήκες αλλά μέχρι σήμερα δεν είχαν επιδοθεί στους παραλήπτες τους. Η γραφή ως ζώνη ασφαλείας στην πρόσκρουση με την ίδια τη ζωή και ο χρόνος αλεξικέραυνο στο χτύπημα της μνήμης. Γιατί σημασία, τελικά, έχει αυτό που συμβαίνει. Εκδόσεις Μετρονόμος, σελίδες 60.
Ο Χρήστος Μιχάλαρος κατάγεται από το νησί της Σαλαμίνας κι εργάζεται ως δημοσιογράφος με έδρα την Κύπρο, παρουσιάζοντας τηλεοπτικές και ραδιοφωνικές εκπομπές. Έχει εκδώσει άλλα τρία ποιητικά βιβλία («Τρεις τελείες», Μελάνι 2018 – «Σκιά Γυναίκα», Μετρονόμος 2014 – «Η Καχυποψία ενός άλλοθι», Τετράγωνο 2010), ένα διήγημα και μερικούς στίχους για τραγούδια, όλα με το ψευδώνυμο «Χρήστος Α. Μιχαήλ». Με το ίδιο ψευδώνυμο άσκησε μουσική δημοσιογραφία στην Ελλάδα. Σπούδασε Χρηματοοικονομική και Τραπεζική Διοικητική στο Πανεπιστήμιο Πειραιά και Media & Journalism στο Πανεπιστήμιο του Νιουκάστλ. Λατρεύει να ακούει και να λέει ιστορίες.
- Λευκωσία, Σατιρικό Θέατρο, Τρίτη 8 Απριλίου, 6.30μ.μ. Είσοδος ελεύθερη
ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ
Κάνουμε προσπάθεια
να αποβάλουμε τις λέξεις που μας κατάντησαν
ό,τι καταντήσαμε
κάνουμε προσπάθεια
να πούμε απεταξάμην σοι ω παρελθόν
με τα πολλά και τα σπουδαία και τα μεγάλα
των παρελθόντων αθανάτων
κάνουμε προσπάθεια
να συνηθίσουμε λάθη και σωστά κι ενδιάμεσα
μήπως κρυφτούμε
κάνουμε προσπάθεια
να περπατήσουμε για λίγο
με το κεφάλι πάνω από τους ώμους
κάνουμε προσπάθεια
να ψηλαφίσουμε το σώμα ενός έρωτα χτισμένου
από ερείπια παλιών ερώτων
πάνω σε ξένα ερείπια
κάνουμε προσπάθεια την ίδια τη ζωή μας
βλέποντας πως αυτή γλιστρά και φεύγει
πριν την αντέξουμε
και μένει ατόφια και στεγνή πάνω στα δάχτυλα
μονάχα η προσπάθεια.