Θα κάνουν καλό ή κακό τα ιδιωτικά πανεπιστήμια στην Ελλάδα;

Μας μπερδεύει τον τελευταίο καιρό ο κ. Κουτσούμπας, με τη στάση του ΚΚΕ σε ορισμένα ζητήματα: Αναρωτιέσαι αν είναι όντως εναντίον ή αν διαφημίζει υπογείως το αντίθετο. Με το κόμμα, π.χ., κατά του γάμου των ομοφυλοφίλων και της τεκνοθεσίας, δίπλα στην Εκκλησία και τους παραθρησκευτικούς κύκλους, έχεις έναν επιπλέον καλό λόγο για να συνταχθείς υπέρ. Το ίδιο και με την αντίθεσή του στο νομοσχέδιο για την ίδρυση μη κερδοσκοπικών ιδιωτικών πανεπιστημίων στην Ελλάδα, ιδιαιτέρως με την τελευταία αποστροφή του για τους Sugar Daddies και τις ιστοσελίδες γνωριμιών, στις οποίες –λέει– καταφεύγουν οι φτωχές και αναξιοπαθούσες φοιτήτριες για να βρουν κάποιον να τους χορηγήσει τις σπουδές τους στα ιδιωτικά πανεπιστήμια – My heart belongs to daddy, όπως τραγουδούσε και η Marilyn.

Φοβερό επιχείρημα! Προσφέρει λύση και στις φοιτήτριες και στους πορνόγερους – οι πληροφορίες για όσους και όσες ενδιαφέρονται, αν και αφορούν τη Σουηδία και τη Δανία, κατατέθηκαν στα πρακτικά της Βουλής από τον ίδιο τον γ.γ. του ΚΚΕ. Ο οποίος ίσως δεν γνώριζε ότι τέτοιες υπηρεσίες προσφέρονται και στην Ελλάδα: «Τα Sugar Babies είναι κορίτσια, συνήθως φοιτήτριες, που αναζητούν οικονομική ασφάλεια, μάθηση ή υποστήριξη από έναν ώριμο άνδρα ανώτερης τάξης. […] προσφέρουν συντροφιά και υποστήριξη στον Sugar Daddy στον ελεύθερο χρόνο τους», πληροφορεί τους ενδιαφερόμενους η ιστοσελίδα sugardaddyellada.com. Ο κ. Κουτσούμπας, ωστόσο, δεν μας είπε τι κάνουν οι άρρενες δυσπραγούντες φοιτητές για να ξεπληρώσουν το φοιτητικό τους δάνειο: Υπάρχουν και Sugar Boys; Οι χορηγοί τους είναι Sugar Daddies με διαφορετικά γούστα ή υπάρχουν και Sugar Mommies; Αλλά αυτοί είστε, που λέει κι ο πατερούλης-daddy Κουτσούμπας,τα θέλετε στο πιάτο! Αν ενδιαφέρεστε, ψάξτε!

Σύμφωνα με το Σύνταγμα (άρθρο 16), η ανώτατη εκπαίδευση στην Ελλάδα παρέχεται αποκλειστικά από δημόσια εκπαιδευτικά ιδρύματα. Απαγορεύεται η σύσταση ανώτατων σχολών από ιδιώτες, αν και αναφέρει ότι «νόμoς oρίζει τις πρoϋποθέσεις και τoυς όρoυς χoρήγησης άδειας για την ίδρυση και λειτoυργία εκπαιδευτηρίων πoυ δεν ανήκoυν στo κράτoς», αυτός που μόλις ψηφίστηκε – η συνταγματικότητά του παραμένει αμφιλεγόμενη, στοιχείο αποτρεπτικό για να επενδύσει ένα ξένο πανεπιστήμιο στην Ελλάδα. Γιατί όμως αντιδρούν οι φοιτητές; Κυρίως επειδή φοβούνται πως θα υποβαθμιστούν τα πτυχία τους των δημόσιων πανεπιστημίων έναντι αυτών από αμφιβόλου κύρους ξένες σχολές – όπως περίπου γινόταν (γίνεται ακόμα;) με τα ιδιωτικά σχολεία, απ’ όπου οι εύποροι μαθητές «αγόραζαν» βαθμούς και απολυτήριο. Από την άλλη, υπάρχουν και διδακτορικοί φοιτητές σε δημόσια πανεπιστήμια (και της Κύπρου) που μπορούν να σας κάνουν να φρίξετε…

Ωστόσο, τα δημόσια ανώτατα ιδρύματα θα αναγκαστούν να γίνουν ποιοτικότερα, να αυξήσουν τους μισθούς των καθηγητών τους για να μην τους χάσουν. Θα χρειαστεί να εκσυγχρονίσουν τις βιβλιοθήκες, τα εργαστήρια και τον τεχνολογικό εξοπλισμό τους, με αποτέλεσμα την αύξηση της παραγωγικότητάς τους και τον βαθμό ελκυστικότητας. Από την άλλη, εκ των πραγμάτων θα μειωθούν οι καταλήψεις και οι παράλογες καταστροφές, αφού δεν θα έχουν αντικείμενο. Όσο για τα δίδακτρα, τα ξένα πανεπιστήμια θα πρέπει λογικά να ρυθμίσουν το ύψος τους ανάλογα με τον μέσο ετήσιο μισθό στη χώρα. Βεβαίως υπάρχουν σχολές (και στην Κύπρο) με υψηλά δίδακτρα, κάτι που ενδέχεται να είναι εις βάρος της ποιότητας σπουδών, αφού προσελκύουν (και) φοιτητές χωρίς τα απαραίτητα προσόντα αλλά με οικονομική άνεση.

Τι θα κάνει, λοιπόν, ένας φοιτητής στην Ελλάδα; Εννοείται πως αν δεν έχει την οικονομική δυνατότητα (ή την υποστήριξη ενός… Sugar Daddy), δεν έχει άλλη επιλογή από τα δημόσια πανεπιστήμια. Όσο για τη φήμη ενός ξένου ιδρύματος, δεν είναι δεδομένο ότι και το παράρτημά του θα έχει το ίδιο κύρος, κυρίως την ίδια ποιότητα, αφού εξαρτάται από την επένδυση σε προσωπικό και εγκαταστάσεις που είναι διατεθειμένο να κάνει. Για παράδειγμα, πολλά κυπριακά πανεπιστήμια που ετοιμάζονται να ανοίξουν παραρτήματα στην Ελλάδα, λόγω του ότι θα χάσουν τους πολλούς Ελλαδίτες φοιτητές, προβληματίζονται από το ότι δεν γνωρίζουν τι ανταπόκριση θα έχει, άρα και πόσο συμφέρον θα είναι το (μη κερδοσκοπικό;) εγχείρημά τους – μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα.

Με δυο λόγια: Υπάρχουν καλά και κακά πανεπιστήμια παντού, είτε είναι κρατικά είτε ιδιωτικά. Εκ πρώτης όψεως, είναι καλό να υπάρχει ανταγωνισμός και από ιδιωτικά ανώτατα ιδρύματα σε μια χώρα, αρκεί να υπάρχει ο κατάλληλος κρατικός έλεγχος – αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα επικρατεί χάος. Όμως απαραίτητη προϋπόθεση για καλά πανεπιστήμια είναι μια καλή και ορθολογιστική Μέση Εκπαίδευση, μαζί με μια ανάλογης ποιότητας Τεχνική Ανώτερη Εκπαίδευση. Αυτά θα έπρεπε να έχουν προηγηθεί, εφόσον είναι η βάση κάθε αξιόπιστου εκπαιδευτικού συστήματος. Ποτέ δεν είναι (εντελώς) αργά…

[email protected]

Ελεύθερα, 17.03.2024