Δύσκολη περίοδο διάγει η ΕΔΕΚ, το κόμμα του Γιατρού, που δοκιμάζεται στην απουσία του, όσο ποτέ στη μακρά πορεία της στα πολιτικά πράγματα του τόπου. Το δεύτερο σε αρχαιότητα κόμμα, μετά το ΑΚΕΛ, παρουσιάζεται διχασμένο με τα στελέχη του να βρίσκονται σε «εμπόλεμη κατάσταση», χωρίς να διαφαίνονται προοπτικές επανασύνδεσης και συμπόρευσης. Ο ευρωβουλευτής Δημήτρης Παπαδάκης, από τους πρώτους που βρέθηκε εκτός κόμματος, έχει έντονες απόψεις επί τούτου.  Πιστεύει ότι η σύγκληση συνεδρίου με βάση το μητρώο του 2017 -με αυτό αναδείχθηκε στην κομματική προεδρία ο Μαρίνος Σιζόπουλος- μπορεί να δώσει τη λύση στο πρόβλημα που ταλανίζει τους Κύπριους σοσιαλιστές. 

 Ο Δ. Παπαδάκης μιλά για αγώνα ώστε το ιστορικό κόμμα να έχει μέλλον, όχι για τη διατήρηση του οποιουδήποτε στην εξουσία, ούτε για το βίτσιο της καρέκλας, ούτε για να προσφέρει αυθαίρετα  νομιμοποίηση σε πράξεις και παραλείψεις, αλλά για να προσφέρει ουσιαστικά, στον τόπο και στην κοινωνία. Απορρίπτει ότι στο σοσιαλιστικό κόμμα μαίνεται ένας «εμφύλιος». Τονίζει ότι στην ΕΔΕΚ δεν υπάρχει κάτι τέτοιο. Ο αντίλογός του είναι πως η συντριπτική πλειοψηφία αγωνίζεται για την επαναφορά της νομιμότητας των δημοκρατικών διαδικασιών, της προσήλωσης στις καταστατικές ρυθμίσεις, με σεβασμό στα δικαιώματα όλων των μελών. Μιλά για την αντίληψη που παγιώνεται περί μιας ΕΔΕΚ «μικρομάγαζο των λίγων, που δρουν με ιδιοτέλεια». Τις προεδρικές εκλογές δεν τις βλέπει ως κρίκο που να μπορεί να επανασυνδέσει τέως και πρώην συναγωνιστές. Επιμένει ότι έγινε πόλεμος εξόντωσης στελεχών. Θυμίζει ότι ο Γιατρός ήρθε σε ρήξη με το κατεστημένο. Υπογραμμίζει ότι χρειάζεται πολλή δουλειά για να αποτινάξει η ΕΔΕΚ από πάνω της ό,τι τη χαρακτηρίζει αυτή την περίοδο και επιμένει σε τομές για να πείσουν ότι έχει επιστρέψει η ΕΔΕΚ των πολιτών. 

-H ΕΔΕΚ, το ιστορικό κόμμα από το οποίο προέρχεστε, είναι κομμένο στα δύο. Ποιο από τα δύο κομμάτια εσείς αγαπάτε;

-Δεν υπάρχουν δύο κομμάτια. Η ΕΔΕΚ είναι μία και είναι εκεί όπου υπάρχουν οι αρχές, οι αξίες της, ο σοσιαλισμός, η δημοκρατία, η αντίσταση στον ολοκληρωτισμό οποιασδήποτε μορφής. Είναι εκεί όπου βρίσκονται οι άνθρωποι που ανιδιοτελώς αγωνίστηκαν για ελευθερία, για δημοκρατία, για κοινωνική δικαιοσύνη. Η ΕΔΕΚ είναι μέρος της ιστορίας. Δυστυχώς, τα τελευταία χρόνια βιώνουμε μια περίοδο εκτροπής, ιδεολογικής εκτροπής, έκπτωσης των αρχών και των αξιών της ΕΔΕΚ και εσωκομματικού ολοκληρωτισμού. Ελπίζουμε και αγωνιζόμαστε, ώστε το ιστορικό αυτό κόμμα να έχει μέλλον, όχι για τη διατήρηση του οποιουδήποτε στην εξουσία, ούτε για το βίτσιο της καρέκλας, ούτε για να προσφέρει αυθαίρετα νομιμοποίηση σε πράξεις και παραλείψεις, αλλά για να προσφέρει ουσιαστικά, στον τόπο και στην κοινωνία, για να αγωνίζεται και για να βρίσκεται δίπλα στον πολίτη. Σε αυτό ήταν ταγμένη η ΕΔΕΚ, σε αυτό τον στόχο πρέπει να επιστρέψει, και σε αυτή την ΕΔΕΚ προσδοκώ.

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΗ: Πυρά ΑΚΕΛ: Η κυβέρνηση άφησε τον λαό στο έλεος της ακρίβειας

-Υπάρχει μέλλον υπό τα δεδομένα που έχουμε σήμερα; Η εντύπωση της κοινής γνώμης είναι ότι έχουμε έναν ακήρυχτο πόλεμο εξόντωσης. Και πολλοί λένε, ευτυχώς που δεν βιώνει τον κομματικό εμφύλιο, ο Γιατρός.

-Επαναλαμβάνω δεν πρόκειται για εμφύλιο, ούτε για διχασμό. Στον εμφύλιο υπάρχουν δυο ή περισσότερες ομάδες, όπου η κάθε μια επιδιώκει να λάβει τον έλεγχο. Στην ΕΔΕΚ δεν υπάρχει αυτό. Στην περίπτωσή μας είναι η συντριπτική πλειοψηφία που αγωνίζεται για την επαναφορά της νομιμότητας των δημοκρατικών διαδικασιών, της προσήλωσης στις καταστατικές ρυθμίσεις, με σεβασμό στα δικαιώματα όλων των μελών. Αυτό άλλωστε προκύπτει και από τις εκδηλώσεις που δείχνουν ξεκάθαρα ότι πρόκειται για τη συντριπτική πλειοψηφία των Εδεκιτών, συμπεριλαμβανομένων σημαντικών στελεχών, πρώην και νυν αξιωματούχων, αλλά και απλών μελών, από όλα τα μέρη της Κύπρου, που έχουν έναν κοινό σκοπό, την επαναφορά της εσωκομματικής δημοκρατίας, των δημοκρατικών διαδικασιών και της νομιμότητας εντός του κόμματος. Όχι, δεν πρόκειται για εμφύλιο, πρόκειται για την έκφραση της αγανάκτησης, του θυμού, της ανησυχίας και του ενδιαφέροντος της συντριπτικής πλειοψηφίας των μελών και στελεχών της ΕΔΕΚ, απέναντι στην επικρατούσα κατάσταση. Εάν έχουμε δει πόλεμο πολιτικής εξόντωσης στην ΕΔΕΚ; Αλίμονο!! Οι προσπάθειες για πολιτική εξόντωση των διαφωνούντων ή των «αναρχικών», πολλές, συμπεριλαμβανομένου και εμού. Και ακόμη περισσότερες, οι διαγραφές στελεχών, εν αγνοία τους φυσικά! Αυτές είναι πρακτικές άλλων καθεστώτων. Το ότι υιοθετήθηκαν, συγκεκαλυμμένα ή μη, από ένα δημοκρατικό κόμμα, είναι ένας από τους λόγους που η αγανάκτηση και ο θυμός των στελεχών του κόμματος εκφράζεται και μεταφράζεται με αυτό τον τρόπο. Άλλωστε, ο πολιτικός βίος του Λυσσαρίδη αυτό ακριβώς διδάσκει σε όλους τους Εδεκίτες, τη Δημοκρατία, την Αντίσταση και την Προάσπιση των Αρχών αυτών έναντι οποιουδήποτε.

-Για εσάς το ζητούμενο, σήμερα, ποιο είναι; Μπορεί να αναγεννηθεί η ΕΔΕΚ από την τέφρα της;

-Θέλω να είμαι ειλικρινής, τα πράγματα γίνονται ακόμα πιο δύσκολα, όσο περνά ο καιρός. Παγιώνεται δυστυχώς στην αντίληψη της κοινής γνώμης ότι η ΕΔΕΚ είναι ένα μικρομάγαζο των λίγων, που δρουν με ιδιοτέλεια και με σκοπό την εξυπηρέτηση ίδιων συμφερόντων, όποια κι αν είναι αυτά. Επικοινωνώ με κόσμο καθημερινά και αυτή είναι η αντίληψη που μου μεταφέρεται. Χρειάζεται πολλή δουλειά για να αποτινάξει η ΕΔΕΚ από πάνω της ό,τι τη χαρακτηρίζει αυτή την περίοδο. Χρειάζονται τομές, θέσεις και αλλαγές. Επιβάλλεται σταθερή, προοδευτική και δημοκρατική πορεία που θα δηλώνει με πράξεις, όχι με λόγια, στην κοινωνία ότι η ΕΔΕΚ, των αρχών και των αξιών, της δημοκρατίας, της κοινωνικής δικαιοσύνης, η ΕΔΕΚ των πολιτών, έχει επιστρέψει.

-Οι προεδρικές εκλογές και η στήριξη της υποψηφιότητας του Νίκου Χριστοδουλίδη από το ΔΗΚΟ, θεωρείται το πρώτο βήμα, για την επανένωση του κόμματος με όσους ακολούθησαν τον Μάριο Καρογιάν. Συνδετικός κρίκος και για εσάς; Ή θα σας δούμε απέναντι;

-Δεν είναι συγκρίσιμες οι καταστάσεις, καθόλου. Η αρχή για να ξεπεραστεί το πρόβλημα στην ΕΔΕΚ είναι να επανέλθει η νομιμότητα, η εσωκομματική δημοκρατία, η προσήλωση στο καταστατικό, οι δημοκρατικές διαδικασίες. Δεν μπορεί να υπάρξει «συνδετικός κρίκος» όπως τον αναφέρετε, γιατί δεν υπάρχει τίποτε να συνδεθεί με αυτή την κατάσταση.

Παρακαταθήκη του Γιατρού η ρήξη με το κατεστημένο

-Είχατε άριστη σχέση με τον Γιατρό. Τι αισθάνεστε ότι του χρωστάτε σήμερα με όλα αυτά που γίνονται στο κόμμα που ίδρυσε;

-Η στάση ζωής και ο πολιτικός βίος του Γιατρού είναι συνυφασμένος με την αντίσταση, τον αγώνα, τη Δημοκρατία και αυτό πρέπει να το γνωρίζουν όσοι εκμεταλλεύονται τη μνήμη του, αλλά επιλέγουν συνειδητά, να παραμένουν εκκωφαντικά σιωπηλοί και ουδέτεροι. Δεν τιμούν τη μνήμη του Γιατρού με το να ποστάρουν φωτογραφίες ή να κόβουν κορδέλες, για να συνεχίσουν να λαθροβιούν στην πολιτική ζωή. Φόρος τιμής είναι η προσήλωση στις αρχές και στις αξίες του. O Γιατρός αναμένει να είμαστε στην πρωτοπορία για τη λειτουργία της Δημοκρατίας, για τη διάσωσή της και όχι να παραμένουμε, στην καλύτερη περίπτωση, ουραγοί με νερόβραστες ανακοινώσεις, για τα προσχήματα ή χειροκροτητές για χάρη της καρέκλας. Ο Γιατρός τόλμησε και ήρθε σε ρήξη με το κατεστημένο, με κίνδυνο της ζωής του και των συναγωνιστών του. Αυτή είναι η παρακαταθήκη του, τίποτε λιγότερο.